بستن آب بر روی امام حسین (ع) به بهانه تشنه کشته شدن عثمان
در کربلا دو کار عثمانی از روی تفکر اموی انجام شد:
۱٫ منع آب: آنها خیال می*کردند که حضرت امیر، عثمان را کشته است و می*گفتند عثمان تشنه لب کشته شد. در حالی که حضرت امیر آب به عثمان رساند و عثمان تشنه نمرده است. کتب تاریخی این رساندن آب را گزارش دادند ولی عثمانی*ها این را به عنوان شعار قرار دادند که عثمان، تشنه کشته شده است.
ابن زیاد در شب هفتم به عمرو سعد نامه می*نویسد و دستور می*دهد که آب را ببندید همان گونه که آب را بر عثمان بستند: «أما بعد، فحل بین الحسین و اصحابه و بین الماء، و لا یذوقوا منه قطره کما صنع بالتقی الزکی المظلوم أمیر المؤمنین عثمان بن عفان»!(۱)؛ بین حسین و آب مانع شوید و قطره*ای از آب نچشد کما اینکه این کار را با تقی! پاکیزه! مظلوم! عثمان بن عفان انجام دادند.
پیرو این دستور، عمر بن سعد، عمرو بن حجاج را با پانصد اسب سوار فرستاد تا در شریعه مستقر گردیده و مانع شدند حسین (ع) و یارانش حتى یک قطره از آن آب را بنوشند. عمرسعد بارها این جمله که به انتقام عثمان این منع آب رخ داده را گفته است.
۲٫ گفتگوهای اعتقادی درباره عثمان هم در کربلا بسیار بیان شده است. یک نمونه آن گفتگوی زهیر و عزره بن قیس در شب عاشورا است که عزره بن قیس به زهیر می*گوید: «یا زهیر! ما کنت- عندنا- من شیعه أهل هذا البیت، إنما کنت عثمانیا!» *ای زهیر! تو نزد ما شیعه این اهل بیت – امام حسین – نبودی، تو عثمانی بودی.
بر همه عایشه های امروز لعنت
در صورتی که در سایت فاقد اکانت هستید می توانید - از این طریق عضو شوید
پاسخ با نقل قول
