لوازم معرفت

[mahdi11]

بشارت خداوند به خردمندان


گاهی تحت این عنوان که انسان باید همه این سخنان را بشنود وآنگاه از میان آن ها بهترینش را برگزیند،همه افکار واندیشه ها در کنار هم گذاشته می شوند وهمگی به یک چشم نگریسته می شود.مکررمشاهده می شود که بسیاری می خواهند از این طریق وبافهم و تشخیص خود،تکلیف احادیث معصومین علیهم السلام راهم معلوم کنند وهیچ فرقی بین افکاربشری والهی در اصل نگرش خود قائل نمی شوند.آنگاه سخن خود را به آیه ی قرآن هم مستند می کنند که می فرماید:
((فبشر عبادالذین یستمعون القول فیتبعون احسنه اولئک الذین هداهم الله واولئک هم اولواالالباب))پس بشارت ده بندگان مرا که سخن ((حق))را می شنوند،سپس به بهترین صورتش ازآن پیروی می کنند.آنها کسانی هستند که خداوند هدایتشان کرده وآنها همان صاحبان عقل سلیم هستند.اینها آیه را چنان معنا می کنند که باید هر سخنی راشنید وآنگاه از میان آنهابهترینش را برگزید.بعد هم اضافه می کنند که خدا به کسانی که چنین روشی دارند،وعده هدایت داده وآنهارا صاحبان عقل خوانده است.
اینها چون به اهل بیت علیهم السلام مراجعه نکرده اند،در فهم صحیح همین آیه هم به خطا رفته وتفسیر به رای نموده اند.وقتی ابوبصیر در مورد این آیه از حضرت صادق علیه السلام سوال پرسید،حضرت چنین پاسخ دادند: اینها کسانی هستند که تسلیم آل محمد صلی الله علیه وآله وسلم می باشند که وقتی حدیث را می شنوند درآن اضافه وکم نمی کنند وهمان گونه که شنیده اند آن را می آورند
پس ((القول ))در آیه قول خاصی است که همان قول حق وسخن صحیح می باشد والف ولام آن الف ولام عهد است.آیه درمورد کسانی است که وقتی احادیث اهل بیت علیهم السلام را می شنوند تسلیم آن می گردند وبدون دخل وتصرف در آن وبه همان شکلی که شنیده اند به آن ملتزم می شوند. پس ((یتبعون احسنه)) معنایش این نیست که از میان اقوال مختلف بهترین آن را انتخاب می کنند، بلکه منظور پیروی ازحدیث به بهترین شکل آن یا بهترین شکل پیروی از آن است. بهترین شکل حدیث یا پیروی از آن ، نقل وعمل به حدیث به صورت دست نخورده وتغییر نیافته ی آن می باشد.کسانی را که چنین عمل می کنند، خداوند هدایت کرده است.
در آیه ی شریفه صحبت از وعده ی هدایت در آینده نیست نیست،بلکه اینها((هدایت شده)) هستند که چنین عمل می کنند و می دانند که باید نسبت به حدیث آل محمد صلی الله علیه وآله وسلم چه برخوردی داشته باشند.اینها همان اولوالالباب هستند که به ضعف علمی وعقلی خود پی برده اند و به همبن دلیل می دانند که باید کاستی های خود را با رجوع به اهل بیت علیهم السلام جبران کنند.بنابراین در تسلیم نسبت به ایشان،تامل وتردیدی به خود راه نمی دهند ودر لفظ یا معنای احادیث دخل وتصرفی را از ناحیه خود مجاز نمی شمارند.این جاست که روشن می شود که معرفت صحیح جز با تسلیم به اهل بیت علیهم السلام برای انسان حاصل نمی گردد.
نتیجه اینکه هر سخنی را نباید شنید وهر فکری را نباید دنبال کرد وبه هر مکتبی نباید روی خوش نشان داد.افکار واندیشه های مختلف،سلامت روح وقلب انسان را به خطر می اندازد.انسان نباید به نام تحقیق، خود را آلوده به هر گرایشی بکند ودر معرض انواع واقسام انحرافات قرار بدهد،زیرا معلوم نیست که بتواند از منجلاب آراء وافکار منحرف،سالم بیرون بیاید.
لازمه وجود عقل ودرایت، احتیاط واجتناب از آیینهای ساختگی ومکاتبی است که انتساب آنها به منبع وحی مورد اعتماد نیست.تا انسان مطمئن نشده که یک مکتب فکری از منبع الهی تغذیه می کند،نباید با دیده ی خوش بینانه به آن بنگرد واگر خودش صاحب نظر نیست ، باید به افرا باصلاحیت در این زمینه مراجعه نماید همچنان که در مورد جسم وبدن خود، نیز به هرکسی رجوع نمی کند وتا مطمئن نشود که با پزشک متخصص مواجه است،به سخنشان اعتماد نمی کند.
سلامت روح وقلب انسان به مراتب بیش از سلامت جسمش ارزش دارد وهرقدر نسبت به حفظ سلامت بدنش حساسیت دارد باید بیش از آن را در مورد روحش داشته باشد.طبیبان روح وفکر آدمی ائمه ی اطهار علیهم السلام هستند وکسانی که همه ی اعتقادات خود را از آنها کسب کرده اند، صلاحیت دارند که انسان به ایشان رجوع کند واز آنها راهنمایی بخواهد.


<<1>>:زمر آیه ی 18