نگاه تاریخی به علامات مومن

توجه با صبغه تاریخی به دست نمودن انگشتر به دست راست و بلند گفتن بسم الله الرحمن الرحیم ما را بدانجا می رساند که امام علیه السلام در قالب این دو نشانه نکته ای بسیار مهم را اشاره کرده اند. از آنجا که انگشتر دست راست کردن و بلند گفتن بسم الله الرحمن الرحیم سنت رسول اکرم است و طبیعتا سنت امیر المومنین علیهما السلام نیز می باشد کسانی که در چهره نفاق با پیامبر مبارزه می کردند و در سقیفه حق امیر المومنین را غصب کردند برای محو نمودن نام پیامبر و امیر المومنین علی علیه السلام دست به ایجاد تحریف و بدعت در دین نمودند.

یکی از کار های بسیار مهم این گروه این بود که سنت انگشتر دست راست نمودن را تغییر دادند و آن را به دست چپ نمودند و بسم الله الرحمن الرحیم را از نماز به غیر از سوره حمد حذف نموده و در اول نماز نیز آن را آهسته تلفظ نمودند. هر چند علی الظاهر اصل دین و تظاهر به دین را داشتند و نماز می گزاردند و برای استحباب انگشتر به دست می نمودند، اما مذهبی را درست نمودند که مخالفت با سنت پیامبر اعظم و دشمنی با اهل بیت ایشان رکن رکین این دین داری بود . از این رو تظاهرات دینی که در آیین سقیفه ای ایشان موجود بود کنه آن مخالفت با پیامبر خدا بود . این گونه بود که انگشتر به دست چپ نمودن شعار سقیفه اییان شد و آهسته بسم الله گفتن در نماز آیین معاویه تباران گشت.

امام حسن عسکری علیه السلام این دو را علامت مومن می داند . یعنی مومن باید در ظاهر عملش آنچه را که اسلام امویان دین می داند مخالف آن را نشانه ایمان بداند . اگر امویان آهسته گفتن بسم الله را دین داری می داند بلند گفتن آن در این روایت شریف علامت ایمان است.

دوران غیبت زمان فتنه است

واضح است که در زمان غیبت، فتنه هایی رخ خواهد داد که در این فتنه ها مرز بندی بین اسلام اموی با اسلامی نبوی که تنها مظهر آن امیر المومنین علی بن ابی طالب علیه السلام است از وضوح برخوردار نخواهد ماند . از اینرو امام حسن عسکری با آموزش برائت عملی به شیعیان در زمان غیبت می آموزد که مرز ایمان کجا است؟ و آنجایی که ایشان از دائره ایمان خارج می شوند کجا است؟ گویی یکی از مهم ترین فتنه های آخر الزمان کم رنگ شدن این مرز می باشد. در این میان زیارت اربعین که نشانه مومن قرار داده شده است از ویژگی مهمی برخوردار شده است.