چرا امام صادق(ع) به ابوحنیفه اجازه نداد تا عصای پیامبر(ص) را ببوسد؟

[حامد]

کلمات نورانی امام صادق علیه السلام لقای علم خداوند است
کلمات امام صادق علیه السلام این علم عظیم را که از دسترس بشر عادی خارج است تنزل داده تا برای همه انسان*های غیر معصوم قابل فهم و دسترسی باشد از این رو می*توان گفت که کلمات گهربار آن حضرت برای ما لقای علم الهی است؛ چراکه ما راهی جز تبیین پیامبر و جانشینان پیامبر برای رسیدن به قرآن تبیین شده نداریم. لقای علم الهی مساله ای است که قابل ارزش گزاری مادی نیست.

روزی سفیان ثوری یکی از مخالفین حضرت صادق علیه السلام از حضرتش کلامی شنیدند از شدت تعجب و لذت از کلام امام صادق علیه السلام گفت: «به خدا سوگند این کلام گوهر است» امام صادق علیه السلام در جواب او فرمودند: «بلکه از گوهر هم برتر است؛ چرا که گوهر سنگی بیش نیست»(2)

و به راستی علم الهی کجا و درّ و گوهر کجا؟ همه کلمات امام صادق علیه السلام از در و گوهر برتر و والاتر هستند چرا که علم حضرتش علم رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم بود. هرکسی که ادعای تبعیت از رسول خدا را می*کند ناگزیر باید در برابر علم او زانوی تعلیم بزند و عمر خویش را صرف بهره گیری از علم الهی او کند.

امام صادق علیه السلام حامل علوم و فضایل پیامبر اعظم

ابوحنیفه از مخالفان امام صادق علیه السلام است. وی با اینکه خود رئیس مکتب و فرقه ای بود مدتی در محضر امام صادق علیه السلام به یادگیری پرداخت. او برای شنیدن از حضرت آمده بود که حضرت جعفر بن محمد الصادق علیهما السلام بیرون آمد در حالی که عصایی در دست داشت. ابوحنیفه گفت: «ای فرزند رسول خدا سن شما به حدی نرسیده است که احتیاج به عصا داشته باشید» حضرت صادق علیه السلام فرمودند: «آری سن من به کهولت نرسیده است اما این عصای رسول خدا است و برای تبرک آن را در دست گرفته ام» ابوحنیفه از جای جهید تا عصا را ببوسد حضرت آستین خویش را بالا زد و فرمود: «این پوست رسول خدا است و این موی رسول خدا است آن را نمی*بوسی و بر عصا بوسه می*زنی؟»(3)