علم صحیح فقط نزد اهل بیت علیهم السلام است.
سر مطلب واینکه چرا معیار صحت معرفت،منطبق بودن آن با احادیث می باشد،در این حقیقا"نهفته است که اصولا"هیچ علمی جز ناحیه اهل بیت علیهم السلام به دست نمی آید.منظور ازعلم،آن حقیقت نوری است که خداوند در قلب هر کس که بخواهد،قرار می دهد واورا هدایت می نماید.
امام صادق علیه السلام می فرماید:علم به درس خواندن حاصل نمی شود.علم چیزی نیست مگر چیزی که در قلب آن که خدای تبارک وتعالی هدایتش را بخواهد،پدید می آید.
در این علم،خطا واشتباه راه ندارد.کسی را که خداوند بخواهد هدایت کند،از این طریق نور علم به راه صحیح می آورد.بنابراین علم واقعی همیشه صحیح ومطابق باواقع است.آن علوم بشری است که خطا در آن راه پیدا می کند،ولی علوم ومعارف الهیه همیشه واقعی وصحیح هستند.
خدا منبع ومرکز این نور را قلوب مقدس چهارده معصوم علیهم السلام قرارداده وبه دیگران هم که طالب علم هستند،سفارش کرده تافقط به آنها رجوع نماید.امام صادق علیه السلام فرمود:اگر علم صحیح می خواهی،پس نزد ما اهل بیت است.زیرا ما آن اهل ذکر هستیم که خداوندفرموده است(اگر نمی دا نید از اهل ذکر بپرسید))
این تنها راهی است که می توان علم را از طریق آن طلب کرد.ازغیر این طریق،علمی بدست نمی آید.امام باقر علیه السلام می فرماید:قسم به خدا،علم یافت نمی شود مگر ازناحیه ی اهل خانه ای که جبرعیل بر آنها نازل شده است.
بنابراین اگر حقیقتی برای انسان کشف شود،مسلما"ریشه ی آن به اهل بیت علیهم السلام بر می گردد؛هرچند که خود شخص به این مطلب توجه نداشته باشد.امام باقر علیه السلام می فرماید:توجه داشته باشید!هیچ حقیقت وسخن صحیحی نزد مردم نیست مگر آنکه آن را بالاخره از ما اهل بیت گرفته اند.
ریشه ی سخنان صحیح ومعارف حقه،فقط وفقط فرمایش های اهل بیت است.اگر این سخنان نبود،هیچ کس از معرفت صحیح برخوردار نمی شد.همین خارج شدن از ناحیه ی اهل بیت علیهم السلام معیار صحت یک عقیده می باشد؛به طوری که اگر عقیده ی با آنچه ایشان فرموده اند،تطبیق نکند وبه نحوه ای از یشان سرچشمه نگیرد،قطعا"سخن بیهوده وباطلی است.امام باقرعلیه السلام می فرماید:هرآنچه ازاین خانه (بیت وحی)بیرون نیامده باشد،باطل وناصواب است.