یکی از محبان اهل بیت عدیّ بن حاتم طائی است.او و فرزندانش از سربازان ایثارگر و عاشق مولای متقیان علی(ع)بودند. سه پسر والا مقام او با نامهای طرفه، طریف و طارف، به خاطر اعتلای حق و نابودی باطل، جان شیرینشان را در جنگ صفین تقدیم راه خدا کردند.عدی پس از گذشت سالها از شهادت فرزندانش، روزی با معاویه برخورد میکند.معاویه برای آزار رساندن به او میپرسد: «این الطرفات؟»(طرفهها، یعنی فرزندانت کجا هستند؟)
عدی پاسخ میدهد:«در جنگ صفین، پیش روی حضرت علی(ع)به شهادت رسیدند.»
-علی در مورد تو انصاف را رعایت نکرد؟
-چرا؟
-زیرا فرزندان تو کشته شدند، اما فرزندان خود او باقی ماندند.
عدی پاسخ جانانهای میدهد و میگوید:«من انصاف را در مورد علی(ع)رعایت نکردم.»
معاویه از این پاسخ متحیر میشود و میپرسد:«چرا؟»
عدی که تمام شخصیت او محو در خصال مولای متقیان است، عاشقانه میگوید:«زیرا علی به شهادت رسید، اما من هنوز زندهام.»
در پاسخ به این سؤال که در فراق او چگونهای، میگوید:«چون مادری که جگرگوشهاش را در دامانش سربریده باشند
علی زیباترین نام جهان است علی ذکر لب صاحب زمان است
به کوری دو چشم اهل انکار فقط حیدر امیرالمومنین است