«انّ الّذين يكتمون ما انزلنا من البيّنات و الهدي من بعد ما بيّناه للنّاس في الكتاب، اولئك يلعنهم الله و يلعنهم اللّاعنون» (بقره /159)

آنانكه بيّنات و هدايتي را كه فرو فرستاديم، و آنرا براي مردم در كتاب روشن نموده توضيح داديم، كتمان كرده و پوشاندند (و پنهان نمودند تا حقيقت آشكار نشود) آنها را خدا لعن كرده و جن و انس و ملك و همه لعنت كنندگان نيز بايستي آنها را لعن نمايند.
نمونه بارز حقايق انكار شده، حقيقتي است كه خداوند بر پيامبرش در مورد جانشيني علي(ع) در روز غدير نازل نمود و حضرت آنرا در طي خطبه مفصلي در وادي غدير خم براي مردم شرح دادند.

پوشانندگان اين واقعه و حقيقت (كه مطالب باطل و منحرف خود را جايگزين آن نمايند) طبق همين آيه مورد لعن خدا و لعنت كنندگان ديگر قرار گرفته اند و اين لعن مضاعف، نمايانگر عمق ضلالت و گمراهي آنهاست كه بدنبال خود، گروه بيشماري را نيز به گمراهي ميكشانند.

لذا اين لعن در خطبۀ غدير نيز بر همين پايه، معني خود را پيدا ميكند: «ملعون ملعون مغضوب مغضوب من ردّ عليّ قولي هذا و لم يوافقه ».
ملعون و مورد خشم شديد است كسي كه اين سخن مرا (يعني امامت و خلافت علي(ع را) رد كرده و با آن موافقت نكند