[36]. استاد مرتضی مطهری، مجموعه آثار، ج 14، خدمات متقابل اسلام و ایران، (انتشارات صدرا، چاپ سوم، 1377)، ص 156.

[37]. همان.

[38]. ر. ک: ریچارد ن. فرای، میراث باستانی ایران، ترجمه ی مسعود رجب نیا، (انتشارات علمی و فرهنگی، چاپ سوم، 1368)، ص 321.

[39]. تلمود، مجموعه سنت های ربانی است که قوانین و مقررات موسی را شرح و تفسیر می کند. در تلمود دو قسمت مشخص دیده می شود: میشنه که در آن سنن شفاهی را به صورت مجموعه ای درآورده اند و گمارا که تفسیر آن است. فرهنگ معین.

[40]. ریچاردن فرای، همان، ص 321.

[41]. جان بی. ناس، تاریخ جامع ادیان، ترجمه ی علی اصغر حکمت، (انتشارات و آموزش انقلاب اسلامی، چاپ پنجم، 1370)، ص 468.

[42]. شیخ صدوق، التوحید، ص 382، به نقل از نرم افزار نور 2.

[43]. در کتاب «هفتاد و سه ملت» آمده است که قدریه گویند: سررشته ی اختیار به دست ماست. طاعت و معصیت و خیر و شر فعل بندگان است نه «قضا»ست و نه «قدر» و نه خواست کس دیگر. ارادت و مشیت و خواست حق جل جلاله با کار ما کاری ندارد; اگر نه چرا باید آدمی گرفتار کردار خود باشد...»; محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، انتشارات آستان قدس رضوی، چاپ سوم 1375، ص 356.

[44]. جان بی ناس، همان، ص 463.

[45]. حسین توفیقی، آشنایی با ادیان بزرگ، (انتشارات سمت، چاپ اول 1379)، ص 66.

[46]. ر. ک: جان بی ناس، همان، ص 482.

[47]. ترجمه ی تفسیر المیزان، ج 14، ص 21; نورالثقلین، ج 2، ص 475، انوار درخشان، ج 11، ص 154، به نقل از نرم افزار تفسیر جامع.


پدیدآورنده: دکتر رسول رضوی