إِنَّ اللّه عَزَّوَجَلَّ يُحِبُّ المُداعِبَ فِى الجَماعَةِ بِلا رَفَثٍ؛
خداوند عزوجل دوست دارد كسى را كه در ميان جمع شوخى كند به شرط آن كه ناسزا نگويد.
كافى، ج2، ص663، ح4
در صورتی که در سایت فاقد اکانت هستید می توانید - از این طریق عضو شوید
در صورتی که در سایت فاقد اکانت هستید می توانید - از این طریق عضو شوید
إِنَّ اللّه عَزَّوَجَلَّ يُحِبُّ المُداعِبَ فِى الجَماعَةِ بِلا رَفَثٍ؛
خداوند عزوجل دوست دارد كسى را كه در ميان جمع شوخى كند به شرط آن كه ناسزا نگويد.
كافى، ج2، ص663، ح4
mahdi11 (سه شنبه 01 تیر 95)
إِنّى أَمزَحُ وَلا أَقولُ إِلاّ حَقّا؛
من شوخى مى كنم، اما جز حق نمى گويم.
شرح نهج البلاغه، ج6، ص330
mahdi11 (سه شنبه 01 تیر 95)
اَلمُؤمِنُ دَعِبٌ لَعِبٌ وَالمُنافِقٌ قَطِبٌ غَضِبٌ؛
مؤمن شوخ و شنگ است و منافق اخمو و عصبانى.
تحف العقول، ص 49
J.MOGHADAM (شنبه 22 تیر 92),mahdi11 (سه شنبه 01 تیر 95)
كَثرَةُ المِزاحِ تَذهَبُ البَهاءَ وَتوجِبُ الشَّحناءَ؛
شوخى زياد، ارج و احترام را مى برد و موجب دشمنى مى شود.
غررالحكم، ج4، ص597، ح7126
mahdi11 (سه شنبه 01 تیر 95)
مَن كَثُرَ مِزاحُهُ استُجهِلَ؛
هر كس زياد شوخى كند، نادان شمرده مى شود.
غررالحكم، ج5، ص183، ح7883
mahdi11 (سه شنبه 01 تیر 95)
لا يَبلُغُ العَبدُ صَريحَ اليمانِ حَتّى يَدَعَ المِزاحَ وَالكَذِبَ وَيَدَعَ المِراءَ وَإِن كانَ مُحِقّا؛
بنده به ايمان ناب نرسد، مگر آن كه شوخى و دروغ را ترك گويد و مجادله (بگومگو) را رها كند، هر چند حق با او باشد.
الترغيب و الترهيب، ج3، ص594، ح20
mahdi11 (سه شنبه 01 تیر 95)
مجوز های ارسال و ویرایش
پاسخ با نقل قول