وضعیّت شهر كوفه نابسامان بود تا هنگامی كه خلیفه یعنی عثمان بن عفان ،والی كوفه را عزل نمود و ولید بن عقبه را امارت داد.

ولید در زمان جاهلیت در یك خانواده ی مشرك، زاده شد و در محیط شرك آلودی پرورش یافت و شدید ترین عداوت ها را با اسلام و عدالت و حق از پدرش به ارث برد.

پدرش عقبه از سرسخترین دشمنان پیامبر(ص) بود. عقبه پدر ولید كسی بود كه آب دهان بر چهره ی رسول الله (ص) انداخته بود و در جنگ بدر در جبهه ی مشركین قرار گرفت و از هفتاد نفری بود كه در جنگ اسیر شد.

ولید در ظاهر اسلام را قبول كرد اما همواره سینه ای پر از كینه از پیامبر(ص) و اهل بیتش داشت. ولید از اوّل شب با همراهان و ندیمانش عیاشی مینمود و شراب مینوشید و تا به سحر مست بود. در دستگاه خودش جادوگری یهودی استخدام كرده بود كه برای او و اطرافیانش چشم بندی و سحر و جادو میكرد تا اینكه یكی از مسلمانان بیدار كوفه به نام جُندب ازدی از صحابه ی پیامبر(ص) با شمشیر آخته بر جادوگر حمله كرد و او را به قتل رساند.1