در مناجات شعبانیه درخواستی که ما از خدا داریم این است که :إِلَهِي وَ أَلْحِقْنِي بِنُورِ عِزِّكَ الْأَبْهَجِ فَأَكُونَلَكَ عَارِفا وَ عَنْ سِوَاكَ مُنْحَرِفا وَ مِنْكَ خَائِفا مُرَاقِبا
الهى... و به نور عز «مناعتبخش» خود كه از هر چيز مسرت انگيزتر است، مرا ملحق فرما تا معرفتم فقط از آن تو باشد و از غير تو روى گردان شوم و فقط از تو خائف و مراقب باشم،
که در این عبارت هم که شبیه عبارات زیات آل یاسین است ،خوف از خدا و مراقبت از او مطرح است نه از غیر خدا.
بنابرین حس می کنم که با توجه به این دعا این مساله روشن تر است.