خالدبن ولید سردار اسلام نبود، بلکه فرمانده نظامی کودتای سقیفه بود و واضح است اهل سقیفه که بدعت را جای سنت به خورد امت داده*اند ...
در صورتی که در سایت فاقد اکانت هستید می توانید - از این طریق عضو شوید
در صورتی که در سایت فاقد اکانت هستید می توانید - از این طریق عضو شوید
فرمانده نظامي كودتاي سقيفه
خالدبن ولید سردار اسلام نبود، بلکه فرمانده نظامی کودتای سقیفه بود و واضح است اهل سقیفه که بدعت را جای سنت به خورد امت داده*اند ...
گروه دين و انديشه «خبرگزاري دانشجو»، حامد صارم، مقاتله و جنگ بر اساس «تنزیل»، پس از شهادت پیامبر (ص) به اتمام رسید. هنوز بدن پیامبر بر روی زمین در حال غسل و کفن بود که جنگ بر اساس «تاویل» آغاز شد. امیر المومنین وصی و خلیفه پیامبر (ص) در حال غسل دادن بدن مطهر رسول خدا بودند، اصحاب صحیفه، همان هم پیمانان بر تمرد از فرمان، مفاد صحیفه را عملی کردند و در سقیفه گرد آمدند تا به هر نحوی، وصیت پیامبر زیر پا قرار گیرد و خلافت را از دست علی (ع) در بیاورند.
در حقیقت برخلاف آنچه امروز ادعا می*شود؛ سقیفه اجماع امت یا به خیال بعضی ساده اندیشان مردم سالاری نبود، بلکه تنها و تنها عملی شدن توطئه اصحاب صحیفه بود، که پیامبر در خطبه غدیر به آن هشدار داده بود (1) و امام باقر (ع) در تفسیر آیه شریفه «...كَذلِكَ يُريهِمُ اللَّهُ أَعْمالَهُمْ حَسَراتٍ عَلَيْهِمْ وَ ما هُمْ بِخارِجينَ مِنَ النَّار»(2) فرمودند: «اينگونه خدا اعمال و كردارشان را با حسرت*ها و پشيماني*ها به آنان نشان مي*دهد، این در هنگام مرگ است که عذاب*هایی که برایشان مهیا شده می*بینند ایشان اصحاب صحیفه هستند که بر مخالفت با علی (ع) عهد و پیمان بستند و ایشان از آتش جهنم خارج نخواهند شد.»(3)
فتنه اصحاب صحيفه در سقيفه
بدون شک اصحاب صحیفه قبل از سقیفه با خلیفه*ای که خودشان تعیین کرده بودند بیعت کرده بودند و سقیفه با همه شومی که داشت و دارد یک نمایش خیمه شب بازی برای اجرایی شدن عهدنامه اصحاب صحیفه بود. در حقیقت تمام فتنه*ها و قتل*ها و اختلافاتی که بعد از شهادت پیامبر اکرم واقع شد اثرات شوم این صحیفه است. لذا باید ریشه*های سقیفه را در صحیفه جستجو کرد.
بنابراین بسیار طبیعی است که افرادی که در نوشتن صحیفه و امضای آن نقش داشته*اند در سقیفه و وقایع بعد از آن بالاخص شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) نقش اساسی و پررنگ داشته باشند. امیرالمومنین (ع) نیز در مسجد پیامبر در مقابل ایشان مکر صحیفه را برملا می*کند. حضرت رو به مردم حاضر در مسجد کرده و مي*فرمايند: «اى گروه مسلمانان و اى مهاجرين و انصار! شما را به خدا قسم مىدهم كه آيا در روز غدير خم از پيامبر (ص) شنيديد كه آن مطالب را مىفرمود، و در جنگ تبوك آن مطالب را مىفرمود؟»
سپس على (ع) آنچه پيامبر (ص) علنى براى عموم مردم درباره او فرموده بود چيزى باقى نگذاشت مگر آنكه براى آنان يادآور شد. (و مردم درباره همه آنها اقرار كردند و) گفتند: بلى، به خدا قسم.
وقتى ابوبكر ترسيد مردم على (ع) را يارى كنند و مانع او شوند پيشدستى كرد و (خطاب به حضرت) گفت: آنچه گفتى حق است كه با گوش خود شنيدهايم و فهميدهايم و قلب هاي*مان آن را در خود جاى داده است و لكن بعد از آن من از پيامبر شنيدم كه مىگفت: «ما اهل بيتى هستيم كه خداوند ما را انتخاب كرده و ما را بزرگوار داشته و آخرت را براى ما بر دنيا ترجيح داده است و خداوند براى ما اهل بيت، نبوّت و خلافت را جمع نخواهد كرد.»
على (ع) فرمود: آيا كسى از اصحاب پيامبر هست كه با تو در اين مطلب حضور داشته؟ عمر گفت: خليفه پيامبر راست مىگويد. من هم از پيامبر شنيدم همان طور كه ابوبكر گفت. ابوعبيده و سالم مولى ابى*حذيفه و معاذبن جبل هم گفتند: راست مىگويد، ما اين مطلب را از پيامبر شنيديم.
على (ع) به آنان فرمود: وفا كرديد به صحيفه ملعونهاى كه در كعبه بر آن هم پيمان شديد كه: «اگر خداوند محمّد را بكشد يا بميرد امر خلافت را از ما اهل بيت بگيريد.» ابوبكر گفت: از كجا اين مطلب را دانستى؟ ما تو را از آن مطلع نكرده بوديم! (4)
بعد از اینکه در سقیفه وصیت پیامبر نادیده گرفته شد و بیعت غدیر شکسته شد و ابوبکر زمام*دار امور شد، نوبت به گرفتن بیعت از مردم شد، بعضی که داخل در حزب صحیفه بودند به راحتی وارد در حزب سقیفه شدند و گروهی نیز به اجبار تن به بیعت دادند.
اما بیعت این مردم چندان اهمیتی ندارد؛ زیرا تا کسی که در غدیر مولا و سرپرست معرفی شده است بیعت نکند؛ کار زمامدار اول سامانی نخواهد گرفت. از این رو بود که او، دست به دامن هم پیمانانش شد، کسانی که با امضای صحیفه تعهد به یاری او داده بودند تا به هر صورت ممکن غدیر را به وادي فراموشي بكشانند و حق علی (ع) را غصب کنند.
نقش خالدبن ولید در اتفاقات غم*انگيز خانه حضرت زهرا (س)
بنابراین ایشان را به در خانه فاطمه زهرا (س) فرستاد تا از علی (ع) بیعت بگیرند؛ ایشان از بیعت سر باز زد و آن اتفاقات غم انگیز رخ داد. همان حادثه*ای که برای اهل بیت (ع) و شیعیان ایشان تلخ*تر از کربلا بود. در این میان نقش خالدبن ولید که او را شمشیر خدا لقب دادند حائز اهمیت است.
نقش خالدبن وليد در ترور پيامبر
نباید فراموش کرد، خالد همان کسی است که در ترور پیامبر در تبوک شرکت داشته است و همو بوده است که صحیفه ملعونه دوم را امضا کرده است و بعد از شهادت پیامبر در سقیفه شرکت داشته است.(5)
احضار علی (ع) برای بیعت
عمر به ابوبكر گفت: «همه مردم با تو بيعت كردند به جز اين مرد و اهل بيتش و اين چند نفر. اكنون سراغ او بفرست». ابوبكر پسرعموى عمر را كه به او «قنفذ» گفته مىشد سراغ حضرت فرستاد و به او گفت: اى قنفذ، سراغ على برو و به او بگو: «خليفه پيامبر را اجابت كن»! قنفذ رفت و پيام را رسانيد.
اميرالمؤمنين (ع) فرمود: «چه زود بر پيامبر دروغ بستيد، پيمان را شكستيد و مرتد شديد. به خدا قسم، پيامبر (ص) غير مرا خليفه قرار نداده است. اى قنفذ بازگرد كه تو فقط پيام رسانى. به او بگو: على به تو مىگويد: «بخدا قسم پيامبر تو را خليفه قرار نداده و تو خوب مىدانى كه خليفه پيامبر كيست»!
قنفذ نزد ابوبكر بازگشت و پيام را رسانيد. ابوبكر گفت: «على راست مىگويد، پيامبر مرا خليفه خود قرار نداده است»! عمر غضبناك شد و از جا جست و به پا ايستاد. ابوبكر گفت: «بنشين». سپس به قنفذ گفت: «نزد على برو و به او بگو: اميرالمؤمنين ابوبكر را اجابت كن»!
قنفذ آمد تا نزد على (ع) وارد شد و پيام را رسانيد. حضرت فرمود: «به خدا قسم دروغ مىگويد. نزد او برو و به او بگو: به خدا قسم نامى را كه از آن تو نيست بر خود گذاشتهاى، تو خوب مىدانى اميرالمؤمنين غير توست.»
قنفذ بازگشت و به ابوبكر و عمر خبر داد. عمر غضبناك از جا برخاست و گفت: «من ضعف عقل و ضعف رأى او را مىشناسم!! و مىدانم كه هيچ كار ما درست نمىشود تا آنكه او را بكشيم!! مرا رها كن تا سر او را برايت بياورم»!!
ابوبكر گفت: «بنشين»، ولى عمر قبول نكرد، و ابوبكر او را قسم داد تا نشست. سپس گفت: اى قنفذ، نزد او برو و به او بگو: «ابوبكر را اجابت كن». قنفذ آمد و گفت: «اى على! ابوبكر را اجابت كن». على (ع) فرمود: «من مشغول كار ديگرى هستم و كسى نيستم كه وصيّت دوستم و برادرم را رها كنم و سراغ ابوبكر و آن ظلمى كه بر آن اجتماع كردهايد، بيايم»(6).
خالدبن ولید؛ كسي كه برای آتش زدن بیت وحی هیزم آورد
قنفذ رفت و به ابوبكر خبر داد. عمر غضبناك از جا جست و خالد بن وليد و قنفذ را صدا زد و به آنان دستور داد تا هيزم و آتش با خود بياورند. سپس به راه افتاد تا به در خانه على (ع) رسيد در حالى كه حضرت فاطمه (س) پشت در نشسته بود و سر مبارك را بسته و در رحلت پيامبر صلى اللَّه عليه و آله جسمش نحيف شده بود.
عمر پيش آمد و در را زد، و بعد صدا زد: «اى پسر ابى طالب، در را باز كن»! حضرت زهرا (س) فرمود: «اى عمر، ما را با تو چه كار است؟ ما را به حال خودمان رها نمىكنى؟» عمر گفت: «در را باز كن و گر نه خانه را بر سر شما آتش مىزنيم»(7).
چگونه می*توان باور کرد کسی که شمشیر خداوند است برای آتش زدن خانه*ای که محل نزول وحی است هیزم آورد؟ آیا کسی که خانه تنها یادگار پیامبر را تهدید به آتش زدن می*کند شمشیر شیطان نیست؟
خالدبن ولید و تصمیم به قتل حضرت زهرا (س)
پس از آنکه فرستاده زمام*دار اول خانه را آتش زد و وارد خانه شد و پاره تن حضرت پیامبر را مورد ضرب و شتم با غلاف شمشیر قرار داد اميرالمؤمنين (ع) برخاست و گريبان عمر را گرفت و او را تكانى داد و بر زمين زد و بر بينى و گردن او كوبيد و تصميم به قتل او گرفت.
ولى سخن پيامبر (ص) و وصيّت او درباره صبر و تسليم را به ياد آورد و فرمود: «اى پسر صُهاك، قسم به خدايى كه محمّد را به نبوّت كرامت داد، اگر نبود مقدّرى كه از طرف خداوند نوشته شده مىفهميدى كه تو نمىتوانى داخل خانهام شوى»! در این هنگام عمر كمك خواست. مردم رو به خانه آوردند و داخل شدند. خالد بن وليد شمشير از غلاف بيرون كشيد تا فاطمه (ع) را بزند! اميرالمؤمنين (ع) با شمشير بر خالد حمله كرد. او حضرت را قسم داد و حضرت هم دست نگه داشت(8).
خالدبن ولید و تهديد حضرت علی (ع) به قتل
بعد از آنکه حضرت امیر را مظلومانه به سمت مسجد کشاندند و ایشان از بیعت با اولین غاصب ابا کردند، عمر حضرت را تهدید به کشتن کرد و گفت: «به خدا قسم گردنت را مىزنيم»! حضرت فرمود: «به خدا قسم دروغ گفتى اى پسر صُهاك! تو قدرت بر اين كار ندارى، تو پستتر و ضعيفتر از اين هستى.»
خالدبن وليد از جا برخاست و شمشيرش را بيرون كشيد و گفت: «به خدا قسم اگر بيعت نكنى تو را مىكشم»! اميرالمؤمنين به طرف او برخاست و جلو لباسش را گرفت و او را به عقب پرتاب كرد، به طورى كه او را بر قفا به زمين انداخت و شمشير از دستش افتاد(9 ).
شمشیر خالدبن*ولید در اختیار غاصبان
عمر همراه خالد و مغیره و عده*ای از مردم به زبیر حمله کردند او را به زور وادار به بیعت کردند و زبير- در حالى كه عمر روى سينهاش نشسته بود- گفت: «اى پسر صُهاك، به خدا قسم اگر شمشيرم در دستم بود از من فاصله مىگرفتى» و سپس بيعت كرد.
سلمان مىگويد: «سپس مرا گرفتند و بر گردنم كوبيدند تا مثل غدهاى ورم كرد. سپس دست مرا گرفتند و آن را پيچانيدند. لذا به اجبار بيعت كردم»(10).
خالد بن ولید در حالی دست به هتک حرمت امیرالمومنین می*زند و به پاره تن پیامبر بی شرمانه حمله می*کند كه خود جزء کسانی است که به دستور پیامبر به حضرت علی (ع) با لقب امیرالمومنین سلام کرده است (11).
خالدبن ولید؛ فرمانده نظامی کودتای سقیفه
در حقیقت خالدبن ولید سردار اسلام نبود، بلکه فرمانده نظامی کودتای سقیفه بود و واضح است که اهل سقیفه که بدعت را جای سنت به خورد امت داده*اند او را شمیشر خدا بخوانند. تقریبا هرجایی که مخالفی از مخالفان سقیفه قرار است حذف فیزیکی شود پای خالدبن ولید در میان است.
بررسی افعال و کردار این شخص خبیث این احتمال را قوت می*بخشد که حزب سقیفه هم چنان که خلافت را بین خود تقسیم کردند فرماندهی نظامی کودتاچیان را بر عهده خالد*بن*ولید گذاشتند؛ چرا که هر کجا و در هر موقعیتی که احتیاج به قدرت شمشیر برای نابودی غدیر داشتند سراغ قداره کشی به نام خالد بن ولید می*رفتند و او نیز ماموریت*های محوله را با جان و دل می*پذیرفت.
می*توان در این میان از سعد بن عباده نام برد که در زمان خلافت ابوبکر با او بیعت نکرد و در زمان خلافت عمر از ترس مکر او به سمت شام رفت و در «حوران» در حالى كه بيعت هيچ خليفهاى را بر گرده نداشت وفات يافت. اما مرگ او بسیار مشکوک بود، در حقیقت او به مرگ طبیعی از دنیا نرفت بلکه ترور شد و بعد از قتلش رواج دادند که او را جنیان کشتند ! در حالیکه متهمین به قتل او خالدبن ولید و مغیره بن شعبه بودند (12).
پاسخ با نقل قول
