گروه دین و اندیشه «خبرگزاری دانشجو»؛ جوامع بشری همیشه خسته از ظلم*ها و کژی*ها بوده*اند. در طول تاریخ هیچ*گاه نبوده است که جامعه*ای با مدیریت بشری به جامعه*ای آرمانی تبدیل شود. آنقدر ظلم در عرصه*های مختلف زیاد و فراگیر بوده و هست که از بشر تشنه*ای رو به مرگ ساخته است؛ تشنه ای که کام خشک او را فقط عدل مرطوب می*سازد، به همین خاطر است که در تاریخ بشریت هرکسی که مشهور به عدل و یا گسترش عدالت می*باشد انسانی آرمانی است.

اما انسان*ها به جز هنگامی که تن به حاکمیت معصومین داده*اند نتوانسته*اند ناراستی*ها و کژی*ها را از خود و جامعه شان دور کنند و شهری ارزش*مدار برپایه مبانی صحیح و پایدار از آرمان*های بشریت، از گذشته دور تا به امروز را تشکیل بدهند. از آرمان شهر، افلاطون تا مدینه فاضله بعضی از فلاسفه را که نگاه می*کنیم همه به دنبال یک آرزو هستند و آن شهری رؤیایی است که در آن همه چیز بر اساس قانون و همه قانون ها بر مبنایی صحیح و درست باشد که این آرمان شهر ساحلی برای کشتی طوفان زده بشریت باشد.

مشکل همیشگی آرمان شهرهای انسان

اما همیشه برای تحقق این شهر رؤیایی بشریت دو مشکل اساسی دارد:

1. قانونی فراگیر که بر مبنای صحیح وضع شده باشد.
2. کسی که بتواند این قانون را به خوبی اجرا کند.

لذا این مشکل همیشه برای تشکیل این آرمان*شهر سر راه بشریت بوده و هست، اما امامان شیعه که حقیقتا تنها کسانی هستند که می*توانند نه فقط بشر را که عالم هستی را به سر منزل مقصود برسانند اگر چه به خاطر جور جائرین و جهل مردم، حاکم سیاسی جامعه نشدند، اما توانستند دورنمای این کمال و سعادت را برای ما مشخص کنند و راه آن را نشان دهند و افرادی را تربیت کنند که حتی در آرمان شهرهایی که انسان*ها به تصویر کشیده*اند آرمانی باشند.

امام صادق (ع) که مکتب شیعه به نام زیبای ایشان مزین است در حوزه*های مختلف فرمایشات زیادی دارد؛ یکی از قسمت*های مهم احادیث ایشان مربوط به شیعیان خویش و دستورات ایشان به شیعیان برای آموزش دادن نحوه زندگی و معاشرت می*باشد.