حكمران «درعيه» در آن زمان محمدبن سعود از قبيله*ي «عنيزه» بود. وي جدّ خاندان سعودي، فرمانروايان كنوني كشور حجاز است.
محمدبن عبدالوهاب، در صدد برآمد كه از قدرت حاكم مزبور بهره*برداري كند، به همين جهت او را به انديشه*ي تسلط بر سرزمين نجد انداخت. محمدبن سعود نيز با وي بيعت كرد، بر اين اساس كه به نام جهاد در راه خدا، مسلمانان را از دم شمشير بگذراند.
ابن سعود، براي ياري محمدبن عبدالوهاب و انتشار طريقه*ي او، به بسيج سپاه و تأمين سرباز و نفرات پرداخت، تا اين كه كارش بالا گرفت.
آنگاه ابن سعود، نامه*اي به رؤساي شهرهاي نجد و قضات آنجا نوشت كه اطاعت او را گردن نهند و تسليم وي شوند. گروهي فرمان او را پذيرفتند و عده*اي به سكوت برگزار نمودند.
ابن سعود هم با سپاهي از مردم درعيه، آهنگ نجند نمودند و با مردم آنجا جنگ كرد.
در اين جنگ بسياري از مسلمانان مخالف خود را به قتل رسانيد، تا اينكه بعضي با ميل و بعضي بي*ميل، به اطاعت او درآمدند و حكمراني نجد، به زور شمشير به وي تعلق گرفت.
محمدبن عبدالوهاب در سال 1206 هجري درگذشت، ولي دين جديد او باقي ماند و حكومت سعودي به حمايت از ان برخاست. وهابي*ها از آن تاريخ، دست به كشتار مسلمين زدند. چه نفوسي را كه كشتند و چه خانه*ها و قبوري را كه منهدم كردند و چه اماكني را كه طعمه*ي حريق ساختند و چه فسادي كه ميان مردم و شهرها، به راه نينداختند، و چه مصائب و دهشت*ها كه از ناحيه*ي آنها به مسلمانان نرسيد.
وهابيها، در اين مدت نه تنها افراد خارج از دين خود را به قتل رساندند، بلكه تمام مقتولين به دست آنها، مسلمانان موحدي بودند كه گواهي به يگانگي خداوند مي*دادند، و محمد (ص) را پيامبر او مي*دانستند. تنها گناه آنها اين بود كه مذهب تازه*ي اختراعي محمد بن عبدالوهاب را نمي*پذيرفتند و به آن عقيده نداشتند.