Re: روزی
سلام
به جز رویات زیر پیشنهاد می کنم بری روایات باب زیر رو بخونی خیلی خیلی مبتلابه ایم.
من لا يحضره الفقيه ج3 192 باب التجارة و آدابها و فضلها و فقهها ..... ص : 191
3717 قَالَ الصَّادِقُ ع
التِّجَارَةُ تَزِيدُ فِي الْعَقْلِ
من لا يحضره الفقيه، ج3، ص: 192
3718 وَ قَالَ الصَّادِقُ ع
تَرْكُ التِّجَارَةِ مَذْهَبَةٌ لِلْعَقْلِ
3719 وَ رُوِيَ عَنِ الْمُعَلَّى بْنِ خُنَيْسٍ أَنَّهُ قَالَ
رَآنِي أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع وَ قَدْ تَأَخَّرْتُ عَنِ السُّوقِ فَقَالَ لِي اغْدُ إِلَى عِزِّكَ
3720 وَ رُوِيَ عَنْ رَوْحِ بْنِ عَبْدِ الرَّحِيمِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع
فِي قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ- رِجالٌ لا تُلْهِيهِمْ تِجارَةٌ وَ لا بَيْعٌ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ قَالَ كَانُوا أَصْحَابَ تِجَارَةٍ فَإِذَا حَضَرَتِ الصَّلَاةُ تَرَكُوا التِّجَارَةَ وَ انْطَلَقُوا إِلَى الصَّلَاةِ وَ هُمْ أَعْظَمُ أَجْراً مِمَّنْ لَمْ يَتَّجِرْ
3721 وَ رَوَى هَارُونُ بْنُ حَمْزَةَ عَنْ عَلِيِّ بْنِ عَبْدِ الْعَزِيزِ قَالَ
قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع مَا فَعَلَ عُمَرُ بْنُ مُسْلِمٍ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ أَقْبَلَ عَلَى الْعِبَادَةِ وَ تَرَكَ التِّجَارَةَ فَقَالَ وَيْحَهُ أَ مَا عَلِمَ أَنَّ تَارِكَ الطَّلَبِ لَا يُسْتَجَابُ لَهُ دَعْوَةٌ- إِنَّ قَوْماً مِنْ أَصْحَابِ رَسُولِ اللَّهِ ص لَمَّا نَزَلَتْ- وَ مَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً وَ يَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لا يَحْتَسِبُ أَغْلَقُوا الْأَبْوَابَ وَ أَقْبَلُوا عَلَى الْعِبَادَةِ وَ قَالُوا قَدْ كُفِينَا فَبَلَغَ ذَلِكَ رَسُولَ اللَّهِ ص فَأَرْسَلَ إِلَيْهِمْ فَقَالَ مَا حَمَلَكُمْ عَلَى مَا صَنَعْتُمْ قَالُوا يَا رَسُولَ اللَّهِ تَكَفَّلَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِأَرْزَاقِنَا فَأَقْبَلْنَا عَلَى الْعِبَادَةِ فَقَالَ إِنَّهُ مَنْ فَعَلَ ذَلِكَ لَمْ يَسْتَجِبِ اللَّهُ لَهُ عَلَيْكُمْ بِالطَّلَبِ ثُمَّ قَالَ إِنِّي لَأُبْغِضُ الرَّجُلَ فَاغِراً فَاهُ إِلَى رَبِّهِ يَقُولُ ارْزُقْنِي وَ يَتْرُكُ الطَّلَب
من لا يحضره الفقيه-ترجمه غفارى ج4 260 *(تجارت و آداب آن و اهميت و احكامش) * ..... ص : 258
* (تجارت و آداب آن و اهميّت و احكامش)*
(2) 3717- امام صادق عليه السّلام فرمود: تجارت (داد و ستد) عقل را مىافزايد.
شرح: «مراد از عقل در اينجا، عقل معاش است».
من لا يحضره الفقيه-ترجمه غفارى، ج4، ص: 259
(1) 3718- و نيز آن حضرت عليه السّلام فرمود: ترك تجارت و داد و ستد با مردم عقل را مىبرد. (و بنا به روايتى كه در كافى است «عقل را كم مىكند»).
(2) 3719- معلّى بن خنيس گويد: امام صادق عليه السّلام مرا ديد كه سر وقت به بازار نرفتهام و دير به كار و كسب مىپردازم، به من فرمود: از فردا صبح زود به كارى كه عزّتت در آنست برو.
(3) 3720- روح بن عبد الرّحيم از امام صادق عليه السّلام در مورد آيه شريفه كه خداوند مىفرمايد: رِجالٌ لا تُلْهِيهِمْ تِجارَةٌ وَ لا بَيْعٌ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ نور: 36». مردانى كه كار و تجارت آنها را از ياد خدا غافل نمىسازد) فرمود: «اينها تاجر بودند و هنگام نماز تجارت را رها كرده آهنگ نماز مىكردند و بسوى آن گام برمىداشتند و البتّه اينان ثوابشان از كسانى كه بكار مشغول نيستند و به نماز حاضر مىشوند بيشتر است».
(4) 3721- على بن عبد العزيز گويد: امام صادق عليه السّلام از من سؤال فرمود:
عمر بن مسلم چه مىكند؟ عرض كردم فدايت شوم به عبادت رو كرده و دست از كسب و كار كشيده است، فرمود: اى واى! آيا نمىداند كسى كه كار را رها كند
من لا يحضره الفقيه-ترجمه غفارى، ج4، ص: 260
هيچ دعائى از او به اجابت نمىرسد، بعد فرمود: جماعتى از اصحاب رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله هنگامى كه آيه شريفه وَ مَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً- الخ» نازل شد مغازههاى خود را بستند و در مسجد به عبادت رو آوردند و با خود مىگفتند كه خداوند ما را كفايت كرد، و اين موضوع به گوش رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله رسيد نزد آنها فرستاد و پرسيد چه چيز شما را بدين كار كه كردهايد واداشت؟ گفتند: يا رسول اللَّه خداوند خود روزى ما را تكفّل فرموده لذا ما به عبادت و پرستش او رو كردهايم، فرمود: براستى كه هر كس چنين كند دعايش را خداوند اجابت نفرمايد، بر شما باد كه طلب روزى كنيد و به كار و حرفهاى بپردازيد، سپس فرمود: من دشمن دارم آن كس را كه كار را ترك كند و دهان به روى آسمان بگشايد و بگويد: خداوندا، مرا روزى ده، و كوشش را رها كند.
يَا رَبَّنَا سَلِّمْ لَنَا عَلِيّاً (مَهدیّاً) ----- سَلِّـمْ لَنَـا الْمُهَذَّبَ النَّقِيَّـــــا
الْمُؤْمِنَ الْمُسْتَرْشِدَ الْمَرْضِيَّا ----- وَ اجْعَلْهُ هَادِي أُمَّةٍ مَهْدِيّـــاً
لَا أَخْـطَلَ الرَّأْيِ وَ لَا غَبِيّـــــاً ----- وَ احْفَظْهُ رَبِّي حِفْظَكَ النَّبِـيَّا
فَـــإِنَّـــهُ كَانَ لَــهُ وَلِــيّــــــــاً ----- ثُــمَّ ارْتَضَـــاهُ بَعْـدَهُ وَصِـيّـــا