علوم ترسناک

[ABASS]

بهشت كافى-ترجمه روضه كافى 322
پرهيز، بهترين دارو
[409] عثمان احول مى‏گويد: از امام ابو الحسن عليه السّلام شنيدم كه مى‏فرمود: هيچ دارويى نيست مگر آنكه دردى را به جنبش درمى‏آورد، و هيچ دارويى براى بدن بهتر از آن نيست كه آدمى امساك كند جز از آنچه بدن به آن نياز دارد.

[mostafahem]

از عباس ممنونم روایت قشنگی بود.
اما به این مطالب دقت کنید.
"یکی از پزشکان معروف یونان قدیم به نام بقراط که در فاصله سال های 460 تا 377
قبل از میلاد می زیست،عقیده داشت که رگ ها، هوا را در بدن جا به جا می کنند.بقراط نمی توانست درون بدن را مطالعه کند زیرا مردم معتقد بودند بریدن بدن مرده ها کار نادرستی است و نمی دانستند که پزشکان می توانند از این راه بر دانش خود بیافزایند
و جان بیماران را نجات دهند.بنابراین بقراط و پزشکان دیگر فقط بدن در حال کار کردن را مشاهده می کردند،یا آنکه بدن بعضی از جانوران را می شکافتند."
این عقاید تا سال 1500 که پزشکی به نام آندریس وسالیوس در ایتالیا آناتومی درس می داد مورد قبول بود اما وی با مطالعاتی که براساس مشاهده روی جسدها انجام داده بود کتابی منتشر کرد و این عقاید را زیر سوال برد.
حالا نکات:1-در سال های 1500 در ایتالیا جسد مردگان برای علم پزشکی تشریح می شد که این کار با مخالفت شدید کلیسا مواجه بود.
2-نظر اسلام درباره تشریح اجساد برای پیدا کردن علم پزشکی چیست؟
3-اگر مبنای علم پزشکی براساس تشریح اجساد باشد آیا این مبنا مبنای درستی است؟

[mostafahem]

ایتالیا سال های 1519-1452
داوینچی یعنی هنرمند عصر رسانس ایتالیا برای اندام شناسی(آناتومی)اهمیت خاصی قایل
بود و به کالبد شکافی انسان ها و حیوانات می پرداخت.لئوناردو می خواست دقیقا بفهمد که ماهیچه ها و اندام های داخلی چگونه کار می کنند تا بتواند اشکال انسانی و حیوانی را دقیق تر نقاشی کند.طرح های تفصیلی او به دانش اندام شناسی دوره رنسانس بسیار افزود.برای مثال،طرح او به نام جنین در رحم هرچند دارای برخی اشتباهات است چنان به واقعیت نزدیک است که هلن گراندر می گوید در آموزش پزشکی مدرن می تواند بکار رود.

[YE ASHENA]

به نظرم این حرفی که میزنید علم نیست،به نظرم علم به چیزی میگن که قانون مند باشه ولی این حرفی که شما میگید قانون نیست،یه جور اعتقاد داشتنه.مثلا اگه علامه با یه ذره تربت خودشونو درمان میکردن اگه یکی مثل من 10 کیلو تربت هم بخوره چیزیش نمیشه...

[ABASS]

پس باید اول علم را تعریف کرد(هم از دیدگاه روایی وهم از دیدگاه دوستان دیگه)وبعد دید کدام درست است...(البته این معلومه...)

[YE ASHENA]

تعریف علم رو گفتم،حالا شما هم بگید،در ضمن اگه موضوع خنده دار بگید ما هم بخندیم؟؟؟...

[mohhammad$adeq]

سلامآیه شریف قرآن میفرماید
ما ما تنطق عن الهوی ان هو الا وحی یوحی(((تو ای پیغمبر)بر هوی نطق نمیکنی و فقط ناطق وحیی).
روایت میفرماید که گوشت و خون تمام ما ائمه یکی است
زیارت جامعه و ان ارواحکم و طینتکم واحده(و روح و طینت شما یکی است)
به تعبیر دیگه هر اما معصوم زبان ناطق رسول الله صلی الله علیه واله است.

[mostafahem]

حال آنکه امامان عزیز ما تعریفشان از علم ****تنها افاضات الهی ****است

در کجا امامان ما علم را افضات الهی می دانند.روایتش را بیاورید.
قوانین حقیقی حاکم بر طبیعت را فقط خدا یا حجت خدا می داند.وگر نه بشر با معلومات
ناقص و اشتباه خود به هلاکت می رود.
اتفاقا روایات علم را هم اگر بیاورید به بحث کمک میکند.

[ABASS]

ارشاد القلوب-ترجمه سلگى، ج‏2، ص: 292
علم امام ارشاد القلوب-ترجمه سلگى ج‏2 293 علم امام عليه السلام بى‏پايان است ..... ص : 292
عليه السّلام بى‏پايان است‏
امام عليه السّلام: پيش از اينكه مرا نيابيد، بپرسيد «1» از «اصبغ بن نباته» روايت شده، وقتى امام على عليه السّلام بر كرسىّ خلافت ظاهرى تكيه زد، عمامه پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم را بر سر نعلين او را به پا و شمشيرش را حمايل نموده، به مسجد رفت، و بر فراز منبر نشست، سپس انگشتانش را در هم كرد و بر روى شكمش قرار داد و فرمود: اى مردم: پيش از اين كه مرا از دست دهيد، بپرسيد، اينجا مركز علم و لعابى است، كه پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم به من داده و آن را پر كرده، چه پر كردنى؟ زيرا دانش اولين و آخرين در نزد من است، سوگند به خدا اگر كرسى‏اى بگذارند و بر آن بنشينم، اهل انجيل را با انجيل، و اهل تورات را با تورات و اهل زبور را با زبور فتوا مى‏دهم، تا جايى كه تورات و انجيل و زبور به زبان آيند و بگويند، على عليه السّلام راست گفت، و به آنچه خدا فرستاده، فتوا داد و اهل قرآن را به قرآنشان فتوا دهم، آنگاه بگويد: على عليه السّلام راست مى‏گويد، و به آنچه خدا در من نازل كرده، فتوا داده و اگر آيه‏اى در قرآن نبود (و مرا از گفتن نهى نمى‏كرد) شما را به آنچه مى‏باشد و هست و تا قيامت واقع خواهد شد، خبر مى‏دادم، و آن آيه اين است:
يَمْحُوا اللَّهُ ما يَشاءُ وَ يُثْبِتُ وَ عِنْدَهُ أُمُّ الْكِتابِ‏ «2»: خداوند هر چه را بخواهد محو، و هر چه را بخواهد اثبات مى‏كند و ام الكتاب نزد اوست.
سوگند به خدا اگر از هر آيه‏اى بپرسيد كه: در شب نازل شده يا در روز، مكى است يا مدنى؟ در سفر نازل شده يا در حضر، ناسخ است يا منسوخ،

[ABASS]

آداب سفر در فرهنگ نيايش 31 علم چيست؟ ..... ص : 29
آداب سفر در فرهنگ نيايش، ص: 29
علم چيست؟
تاكنون تا حدودى دانستيم كه دانش‏هاى ما علم نيست چون حقيقت‏شناس نيست و گاهى اگر حقيقت را هم به آن عرضه كنند، نمى‏پذيرد و با اصول خود منطبق نمى‏يابد! «1» حال بايد پرسيد كه علم واقعى چيست؟ جواب اين سؤال و خصوصيّات علم واقعى را در قرآن و حديث باز خواهيم جست:
إِنَّما يَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبادِهِ الْعُلَماءُ «2» تنها و تنها عالمان از خدا مى‏ترسند. علم خشيت آور است؛ يعنى هر كه علم دارد، خشيت دارد و از آن سو در ادعيه تصريح شده است كه هر كس خشيت ندارد، عالم نيست. «3» حال به دانش‏هاى بشرى بنگريم؛ فيزيك، شيمى، پزشكى و حتّى دانش‏هاى ما ورايى هيچ كدام به خودى خود خشيت‏آور نيستند. چه بسيارند دانشمندانى كه به كل منكر وجود خدايند! نيز كم نبوده‏اند امثال عمرو عاص كه از قرآن و حديث و ديگر دانش‏هاى معنوى سرمايه‏ى دنيا اندوخته‏اند؛ يعنى دين به دنيا فروخته‏اند؛ يعنى خشيت نداشته‏اند.
قال أمير المؤمنين عليه السّلام‏: «إنّ العرش خلقه اللَّه تعالى من أنوار أربعة: ... و نور أبيض منه ابيضّ البياض و هو العلم الّذي حمّله اللَّه الحملة و ذلك نور من عظمته، و بعظمته و نوره أبصر قلوب المؤمنين ...» «4»
آداب سفر در فرهنگ نيايش، ص: 30
علم نور است؛ نورى كه خدا به كسانى مى‏بخشد. پس لزوما روشنگر است و عالم را به حقيقت مى‏رساند. اگر نور الهى هم به حقيقت راهبر نباشد، ديگر به كدام ملجأ بايد گريخت؟ «1» اين نور حتما راه نما و روشنايى بخش است.
ويژگى جهان خارج و واقعيّت بيرونى چيست؟ آشفتگى و تناقض در آن نيست و تمام اجزايش يك ديگر را تأييد مى‏كنند. هر چيزى كه از خدا سرچشمه مى‏گيرد اين چنين است. حقايق- اگر هم به ظاهر اجزايى جدا از هم باشند- قطعات يك دستگاه‏اند كه مجموعه‏اى منسجم را ترسيم مى‏كنند.
بار ديگر به آن چه كه داريم نظر مى‏كنيم؛ دانش‏هاى بشرى، خصوصا دانش‏هاى انتزاعى، سراسر آشفتگى و نقد و گاه نقض يك ديگر است. اصولا پيش رفت دانش به همين است: خلّاقيّت، حرف جديد زدن، به نظريّات قبلى افزودن و در بسيارى از موارد حرف‏هاى قبلى را رد كردن؛ البتّه دسته‏اى از كشفيّات و نظريّات جديد مؤيّد و شارح و بسط دهنده‏ى دانش گذشته‏اند؛ ولى آن‏هايى هم كه دانش ديروز را رد مى‏كنند، كم نيستند. اين اعتراف خود دانشمندان است كه:
پيشرفت‏ها سريع است امّا علم كنونى ما روى نعش بسيارى از تئورى‏ها و طرح‏ها بر پا گرديده [است‏]. شايد فقط تعابير رياضى كائنات دوام يابد! «2» روش دانشوران ما همين نقد و نقض‏هاست و واضح است كه تكثّر آرا با يگانگى متفاوت است؛ لذا اين تكثّر به شناخت حقيقت واحد راهى ندارد؛ البتّه ممكن است كه در اين آشفته بازار حقيقت و علمى هم باشد؛ ولى ما نمى‏دانيم كه آن علم در كدام بخش است. امّا در آن سو علمى را داريم كه نور است و حقيقت را آن چنان كه هست، يعنى به شكل واحد، روشن مى‏كند. با توجّه به‏
آداب سفر در فرهنگ نيايش، ص: 31
اين دو نكته (خشيت آورى و واقع و واحد نمايى) مى‏توان گفت كه دانش ما به واقع «علم» نيست.