والحمد للَّه رب العالمین و صلّی اللَّه علی محمّد و آله الطیبین الطاهرین
... نخلهای خاکآلود فدک هنوز از ستمی که بر تو روا داشتند میگریند؛ زندگی تو گواه مظلومیت همه دودمان هابیل است، همچنانکه وجود تو گواه قدس و عصمت خدا بر زمینیان بود... تازیانهای که بر پیکر نازنین تو فروکوفتند، تبری بود که بندگان بت به انتقام نابودی اصنام بر پیکرتوحید ابراهیم فرود آوردند؛ هماره شرمسارباد دستی که برگونه خداگون تو سیلی زد، دریغا دل اگر درغم پاره شود شگفت نیست، چراکه شکستن پهلوی تو عظیمترازشکستن دیوارکعبه بود، و چون قامت استوارترا به ستم بر خاک نشاندند دین از پای افتاد...
باتمام دل برتومیگرییم که نماد بهی بودی و ودیعه رحمت خدا برآدمیان،وچون تراکشتندانسانیت بیمادر شدوخون هابیل ازرگ حیات هرانسان درگسترده تاریخ ازنوجوشید ومظلومیت داغ زخمی شدبرجبین زندگی مؤمنان،وحیات پژمردواوراق قرآن به تطاول طوفان پراکند،وعلی(ع)تنهاماند...وب ریت درگرداب فاجعه افتاد.
سلام بر تو! بانوی بانوان... کدامین واژهها را باید به خدمت گرفت تا بیانگر ابعاد ستمدیدگی تو باشند؟ چگونه در کلمات میتوان ژرفای ظلمت شب و گم شدن آفتاب را توصیف کرد؟!
و اینک آوای باد در گیسوی غبارآلود نخلهای فدک ضجه یتیمان بیمادر مانده توست که درد را در درازای تاریخ اسلام، چهارده قرن است از قلبی به قلبی تحویل میدهند وزنجیرستم را ازپایی به پایی، به ارث میبرند.
سلام بر تو... بانوی بانوان
