دستورات امام صادق(ع) برای مقابله با نحله‌های منحرف امروزی
همواره در طول تاریخ شرایطی خاص پیش می*آید؛ گویی همه چیز دست به دست هم می*دهد برای نابودی یا احیای چیزی، اما این تاریخ نیست که احیا می*کند و می*میراند؛ بلکه مردان بزرگی هستند که شرایط را درست یا نادرست درک می*کنند و به تبع آن تصمیم صحیح یا سقیم اتخاذ می*کنند در اين*صورت تبدیل به مردانی می*شوند که تاریخ یاد آنها را زنده نگه می*دارد و در غیر آن در همیشه تاریخ مذموم خواهند بود.
در تاریخ اسلام از این اشخاص بسیار یافت می*شود کسی مثل حر درک می*کند که در چه دو راهی قرار دارد و راه صحیح را انتخاب می*کند و کسی مثل عمر بن سعد ملعون اشتباهی بزرگ می*کند و به ازای وعده توخالی گندم ری، همه چیزش را در دنیا و آخرت از دست می*دهد.
در بعضی اوقات این تصمیمات می*تواند مسیر تاریخ و سرنوشت ملتی را عوض کند؛ در غزوه احد اشتباه جمعی و طمع در غنائم یک پیروزی را تبدیل به شکست کرد و فرار عده*ای از جنگ؛ کیان اسلام را در معرض نابودی قرار داد و این تمرد و فرار بزدلانه کسانی که بعدا مدعی خلافت شدند در تاریخ ضرب*المثل شد و در مقابل عده*ای با تشخیص موقعیت و زمان حساس پایداری کردند و نگذاشتند جنگ با شکست قطعی پایان پذیرد تا جایی که حمزه به شهادت رسید و از رشادت*های امیرالمومنین ملک مقرب خداوند به وجد آمد و فریاد زد «لا سیف الا ذوالفقار لا فتی الا علی»
در تاریخ همواره فراریان احد؛ مذموم و ملعون هستند و قهرمان احد را با مدال پر افتخار لا فتی یاد می*کنند
در کجای تاریخ قرار داریم؟
امروز ما نیز باید درک کنیم که در کجای تاریخ قرار داریم؟ شرایط ما چیست؟ دشمن از کدام سو یورش می*آورد؟ با چه سلاحی می*آید؟ امروز در تنگه احد ایستاده*ایم یا شاید باید با قرآن سر نیزه جنگید؟
به نظر می*رسد در زمانی هستیم با بیشترین شباهت به عصر زندگی امام باقر و صادق (ع)؛ سنخ تهدیدات متوجه جامعه شیعی ما سنخیت بسیاری با زمان آن امام همام دارد كه برای واضح شدن این مدعا نگاهی به جریان*های فکری –فرهنگی زمان امام صادق(ع) می*اندازیم و آن را با جریان*های معاصر مقایسه*ای کوچک می*کنیم.
جریان های فکری – فرهنگی در زمان امام صادق(ع)
در زمان ایشان جریان*های کلامی مختلفی شکل گرفته بود و هر جریانی باعث انحراف و ارتداد عده*ای از مسلمانان می*شد برخی از آنان به این قرار است:
1- زنادقه: خود دارای دسته*های گوناگونی بودند مثل مانویه، ثنویه، دهریون، معطله و دیصانیه؛ بعضی از آنها – مانویه و ثنویه – قائل به نور ظلمت و منکر قیامت بودند و ربوبیت حضرت حق را منکر بودند (مرآه العقول، ج 1، کتاب توحید)؛ دهریون نیز قائل به ازلی بودن عالم و منکر حدوث آن می*شدند به طور کلی این گروه شدیدا منکر توحید بودند و بیشتر مناظرات آنها با امام صادق(ع) حول حدوث عالم بود.
2- معتزله: از عقاید معروف ایشان تفویض و نفی اعمال قدرت خداوند در عالم هستی بودند.
3- متصوفه: در لباس زهد به دشمنی با اسلام و ائمه پرداختند و لباس زهد پوششی بود برای عقاید فاسد ایشان علاوه بر فرقه*سازی؛ رأس آنان سفیان ثوری به دروغ*پردازی و نسبت دادن آن به امام صادق(ع) می*پرداخت.
عده*ای از شاگردان سفيان امام را نمی*شناختند و در محضر ایشان ده*ها دروغ را که از او شنیده بودند به عنوان روایت از امام صادق(ع) در مقابل آن حضرت نقل کردند؛ وقتی از آنها پرسیدند اگر جعفر بن محمد (ع) این احادیث را تکذیب کنند قبول می*کنید که دروغ است در پاسخ گفتند خیر چون اینها را از فرد موثقی شنیده ایم ...(بحار ج 47 ص 354)
غالیان، پیروان خود را به سوی رهایی از قید و بند عمل به فروعات فقهی دعوت می*کردند
4- غلات: امام(ع) فرمودند در میان آنان کسانی یافت می*شوند که شیطان در دروغگویی محتاج آنها می*شود.
از عقاید مهم و قابل توجه ایشان اباحه اعمال شنیع زنا و لواط، ترک عبادات مثل نماز و روزه است؛ زيرا معتقد بودند این*ها که حرام شده نام مردانی است و منظور ترک یا فعل نبوده است (بحار الانوار، ج 44، ص 279) و علتی که سبب نشر افکار غالیان شد این بود که پیروان خود را به سوی رهایی از قید و بند عمل به فروعات فقهی دعوت می*کردند و این کار را به امام صادق (ع) نسبت می*دادند –العیاذ بالله- (کافی ج 4 ص 464)
5- مرجئه: اعتقاد مهم و شاخص ایشان کفایت ایمان برای نجات است معتقد بودند با وجود ایمان ارتکاب هیچ گناهی مضر نیست.
6- اهل قیاس و رأی: این مکتب به ابوحنیفه شناخته می*شود؛ شاخصه مهم ایشان استفاده از تمثیل منطقی و استحسانات در استنباط احکام است که البته عملا با این کار قرآن و سنت پیامبر(ص) کنار گذاشته می*شود.
7- خوارج: بعد از جنگ صفین پدید آمدند و معتقد بودند که مرتکب کبائر کافر است.
نقطه مشترک جريان هاي منحرف عصر امام صادق(ع) اباحه*گری بود
اینها رئوس مکاتب و جریان*های منحرف در زمان امام صادق(ع) بود که در زنادقه، غلات و مرجئه نقطه*ای مشترک تحت عنوان اباحه*گری موجود است.
به منظور تطبيق دقيق تر جریان*های فکری دوره امام صادق(ع) اكنون ضروري است در ادامه نگاهی کوتاه به جريان هاي زمان خود بیاندازیم.
انحرافات و ضد ارزش*هایی که در زمان ما توسط رسانه*های گوناگون و با ضریب نفوذ بالا و به اشکال پیچیده ترویج می*شود بسیار حائز اهمیت است و بلاشک خطری بزرگ محسوب می*شود، اگر بگوییم خطری بزرگ*تر از حمله نظامی، حقا سخنی به گزاف نگفته*ایم.
به بعضی از این نحله*ها مختصرا اشاره می*شود، البته از بیم آنکه ناخواسته تبلیغي برای فرقه*های ضاله نشود حتی*المقدور از تصریح به اسماء آنان خودداری می*شود.
جریانهای فکری – فرهنگی معاصر
1- تصوف: دارای فرقه*های گوناگون است و در خانقاه*های مختلف در اقصی نقاط بلاد اسلامی و کشور مشغول فعالیت هستند.
اعتقادات مشترک صوفیان علی*رغم کثرت فرقه*های آنان، وحدت وجود – همه خدایی – به جای توحید؛ قائل به قطب شدن و گذشتن از شریعت به حقیقت و ارتکاب اعمال شنیع خلاق شرع به بهانه رسیدن به حقیقت و فنا شدن در ذات خداوند مي*باشد !!!
2- فلسفه*های الحادی غرب و شرق که نوعا نافی الوهیت و منکر اصل وحی می*باشند که بعضی از نظریاتشان مثل نظریه تکامل –داروینیسم-هم چنان به صورت*های مختلف از جمله فیلم*ها تبلیغ می*شود.
3- عرفان*های نوظهور: مثل اوشو، اوتار، سای بابا، شیطان پرستی، عرفان*های سرخ پوستی کابالا و اکنکار و ... که اغلب اساس آنها را نفی خداوند، تناسخ ارواح و دعوت و تشویق به ارتباطات نامشروع برای رسیدن به مقامات عرفانی !!که بعضی از این عرفان*ها را می*توان عرفان سکس نامید.
4- تبلیغ جریان*های سلفی*گری و نو سلفی – وهابیت – و تبلیغ ادیاني چون زرتشتیت و مسیحیت خاصه مسیحیت تبشیری که در این دین منحرف چیزی به اسم شریعت موجود نیست مضافا به تبلیغ ادیان ساخته دست استعمار مثل بهائیت مي*پردازند.
تفاوت بین عصر معاصر با دوره امام صادق (ع)
تنها دو تفاوت می*توان بین زمان معاصر و زمان امام صادق (ع) یافت:
1- تغییر ابزار تبلیغ و به تناسب حجم تبلیغات دشمنان
2- تغيیر اسم**های مکاتب انحرافی
حقیقتا در ماهیت و چیستی بین این دو زمان تفاوت چشم*گیری یافت نمی*شود اما نقطه بسیار مشترکی بین این دو زمان و نحله*ها موجود است و آن اينكه در اغلب انحرافات فکری زمان امام صادق(ع) و زمان معاصر، اباحه*گری نقش اصلی را بازی می*کند حتی در مسیحیت تبشیری و شاید این بهترین تزویر برای نسل جوان باشد؛ چراکه اسلام دارای شریعتی محکم و استوار است و یکی از موثرترین ابزارهاي مکر و فریب دشمنان در این زمان، وعده رسیدن به مقامات عرفانی و داشتن زندگی معنوی همراه با اباحه*گری است.
اما مشکل به اینجا ختم نمی*شود ...
داستان*های پرنو
از طرفی اعتقاد به اباحه*گری تحت عناوین مختلف تبلیغ می*شود و از طرفی دچار پدیده شوم دیگری به نام داستان*های سکس در فضای مجازی هستیم که متاسفانه کسی نیست که تبعات این پدیده شوم را بررسی کند؛ یا راه مقابله*ای برای آن بیابد جز قانون ف ی ل ت رینگ که معمولا نرم*افزارها از سد ف ی ل ت رها هم می*گذرند چند نکته در باره داستان*های سکس حائز اهمیت است:
1- اغلب مخاطبان قشر جوان و نوجوان و اغلب زیر سن نوجوانی هستند
2- شدیدا اعتیادآور می*باشند
3- القای فطری بودن این اعمال زشت
4- پایین آوردن سن بلوغ
5- از بین بردن قبح این اعمال و عادی شدن این روابط
6- فراگیر بودن این داستانها در تمام مدل های انحرافات جنسی و...
وقتی به نکات فوق این مطلب را هم اضافه کنید که كشورهاي غربي به سمت ترویج سکس با محارم حتی سکس با مادر و خواهر هم پیش می*روند؛ چیزی به اسم خانواده، حیا و غیرت برای خوانندگان دائمی این داستانها باقی نمی*گذارند.
حالا بعد از این مقدمات فهرست وار جا دارد که این سئوال را تکرار کنیم که ما در کجای تاریخ قرار داریم؟ و سوال مهم دوم که در مقابل این هجمه*های سنگین و ناجوان مردانه چه باید کرد؟
یک دستور از دستورات امام صادق(ع) برای مقابله با مکر دشمنان
همانطور که گذشت این مسائل به صورت جریان*های فکری در زمان امام صادق(ع) نیز با شکلی متفاوت بوده است و طبعا اولین گروه آسیب*پذیر در برابر این اباحه*گری*ها نوجوانان و جوانان بوده است، لذا باید دید ايشان برای محفوظ ماندن جوانان شیعه چه کرده*اند؟ که بی*تردید راه حل عبور از این مشکل و خطر برای ما نیز می*باشد.
امام(ع) برای حفظ از این خطر بزرگ دستوری جالب فرمودند که برای تمام کسانی که در امر تربیت کودکان، نوجوانان و جوانان نقشی دارند واجب است که به آن توجه کنند حضرت فرمودند: «عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ بَادِرُوا أَوْلَادَكُمْ[أَحْدَاثَكُمْ] بِالْحَدِيثِ قَبْلَ أَنْ يَسْبِقَكُمْ إِلَيْهِمُ الْمُرْجِئَةُ يعني سبقت بگیرید به فرزندانتان و جوانانتان به یاد دادن احادیث قبل از اینکه مرجئه از شما سبقت بگیرد. (الكافي باب تأديب الولد ..... ص 46 و تهذيبالأحكام باب الحكم في أولاد المطلقات)
امام(ع) راه حل مواجهه با مكر فرقه هاي انحرافي را آموزش احادیث اهل بیت(ع) معرفی کردند
همان*طور که گذشت مرجئه فرقه*ای اباحه*گر بود که می*توان فرق و نحله*های امروزی را مرجئه نوین نامید؛ امام(ع) راه حل این مشکل را آموزش احادیث اهل بیت معرفی کردند البته به شرط این که دیر نشود؛ چراکه فرمودند قبل از اینکه مرجئه از شما سبقت بگیرد و ایشان بر این مطلب پافشاری بسیار کردند تا حدی که فرمودند: دوست دارم با شلاق بر سر اصحابم بزنم تا فقیه شوند؛ فقیه در لسان روایات به معنای کسی است که حدیث آموخته است. (معانی الاخبار، ج 1 ، باب 1)
یا فرمودند که هرکس چهل حدیث حفظ کند روز قیامت فقیه محشور می*شود و عذاب نمی*شود البته اهمیت و ارزش این کار – فراگیری حدیث- در روایات بسیار بالاست که اگر از تعلیم قرآن بالاتر نباشد کمتر نیست.
در روایت دیگری از امیر المومنین(ع) آمده است: «إِنَّمَا قَلْبُ الْحَدَثِ كَالْأَرْضِ الْخَالِيَةِ مَا أُلْقِيَ فِيهَا مِنْ شَيْءٍ قَبِلَتْه» (بحارالأنوار باب 8- وصية أمير المؤمنين إلى الحسن)؛ قلب نوجوان مانند زمین خالی است هرچه در آن بکاری قبول می*کند؛ امام صادق(ع) دستور دادند که در این زمین*های خالی که در جامعه ما هستند روایات اهل بیت را بکاریم که اگر در خانه کس است یک حرف بس است.
اگر کسی در این قلب نوجوانان روایات اهل بیت را نکاشت خود با دست خویش قلب پاک جوانش را تسلیم دست ناپاک شیاطین کرده است.
به نقل از :
http://www.snn.ir/news-13900631120.aspx
