حقایق هولناک درباره زمان

می دونم با ترس وارد این موضوع شدید :lol: :lol: :lol:
ولی نترسید :roll: :roll:
یه مطلب مهم لطفا در این موضوع در سطح مقطع راهنمایی بحث کنید :cry: :cry:

به این سوال ترسناکی که میگم خوب دقت کنید :o :o :o
میگن از عمر زمین 6 میلیارد سال می گذره!
یا میگن از عمر جهان میلیارد ها سال می گذره :!: :!: :!:
اگه شما روی عقربه های ساعت دیواری خونتون بایستید و به برادرتون بگید ساعت رو تا می تونه به عقب ببره بنظر شما می تونید به روز تولد مبارک جهان برسید و اونو جشن بگیرید؟ یا بهتر بگم می تونید به زمانی برسید که تازه یک ساعت از تولد زمان گذشته باشه؟ :shock: :shock: :shock: :shock:
فقط کسانی می توانند به این سوال جواب بدهند که IQ بالای 6000 داشته باشند :ugeek: :ugeek:

آخه این بحثا چیه مصطفی، نمی گی می ترسیم!؟؟ :evil: :evil: :evil:

بله به ابتدتء زمان میشه رسید والا توحید منتفی بود :lol:

بسم الله الرحمن الرحیم
اللّهم صل علی محمّد و آل محمّد و عجل فرجهم و اهلک عدوهم من الجن و الانس من الاولین و الاخرین

فرض کنید که اگر همین طور به عقب برگردیم هیچ وقت به لحظه شروع زمان (یا به عبارت دیگر لحظه به وجود آمدن اوّلین مخلوق خداوند) نرسیم.(فرض خُلف کردم) در این صورت زمان از انتها (یعنی از طرف ماضی یا همون گذشته) نامتناهی (یا همون بی نهایت) شده. خوب حالا که زمان از طرف ماضی نامتناهی شُد، پس دیگه هیچ وقت نباید به زمان حال (زمانی که الان توش هستیم) می رسیدیم، در صورتی که ما الان به زمان حال رسیدیم. پس به تناقض بر خورد کردیم، بنابراین فرض اوّلی که کرده بودیم اشتباه بود. یعنی اثبات کردیم که زمان باید ابتدا داشته باشه و یا به تعبیر دیگه ای تمام ما سوی الله (تمام موجودات به غیر از خداوند) باید حادث باشه.

آفرین دبه امیر حسین یک جواب خوبی داد
وگر نه هیچ کسی تو این سایت بحث کردن بلد نیست
خواهش می کنم سوال رو جواب بدید

نقل قول:

---

بله به ابتدتء زمان میشه رسید والا توحید منتفی بود

---

من یه سوال از حامد و امیر حسین دارم آخه اگر جواب به سوال منفی باشه آخه چه ربطی به خداداره دوما بر فرض که بقول حامد توحید رد بشود مگه چی میشه؟
مگه ما قسم خوردیم توحید قبول کنیم؟ :lol: :lol: :lol: :lol:

نقل قول:

---

در این صورت زمان از انتها (یعنی از طرف ماضی یا همون گذشته) نامتناهی (یا همون بی نهایت) شده. خوب حالا که زمان از طرف ماضی نامتناهی شُد، پس دیگه هیچ وقت نباید به زمان حال (زمانی که الان توش هستیم) می رسیدیم، در صورتی که ما الان به زمان حال رسیدیم. پس به تناقض بر خورد کردیم،

---

نفهمیدم تناقض چی شد؟ با چه اصل ذهنی ای به تناقض رسیدی؟ مثلا فلاسفه میگن تسلسل باطل است! بعدش هرجا به تسلسل بکشونن می گن خوب دیدی باطل شد! حالا شما هم یه همچین چیزی بگو

من از آقا امیر حسین می خوام که جواب آقا حامد رو بدن لطفا
و گرنه خودم جواب می دم :lol: :lol: :lol:

همه در زمان اند بجز خدا پس هيچ كس نميتواند به عقب برگردد يا زمان را به جلو ببرد مگر اين كه خدا بخواهد :| :| :|

خوب اگر زمان را مخلوق خدا بدانیم! قطعا حد داره پس باید از یه زمانی حادث شده باشه! دیگه این همه دعوا نداره که!
مگر اینکه بگیم که زمان مخلوق خدا نیست! که نمیشه طبق فرض های قبلیمون!

بسم الله الرحمن الرحیم
اللّهم صل علی محمّد و آل محمّد و عجل فرجهم و اهلک عدوهم من الجن و الانس من الاولین و الاخرین

اوّلاً ببخشید که حدود یک هفته ای نبودم.
در مورد اشکال آقا حامد، باید بگویم، برای اینکه بخواهیم نشان بدیم که یک مطلب تناقض داره، کافی است نشان بدیم که با یکی از بدیهیات عقلی در تناقضه. که من هم فکر می کنم در اون اثباتی که ارایه دادم، همین کار رو کردم. (به عبارت دیگه لازم نیست حتماً به دور یا تسلسل یا ... برسیم)
از آقا مصطفی هم خواهش می کنم اگه جواب مناسب دیگه ای دارن، بگن.

امّا در مورد اشکال آقا مصطفی:

نقل قول:

---

من یه سوال از حامد و امیر حسین دارم آخه اگر جواب به سوال منفی باشه آخه چه ربطی به خداداره دوما بر فرض که بقول حامد توحید رد بشود مگه چی میشه؟
مگه ما قسم خوردیم توحید قبول کنیم؟

---

باید بگم که من خودم هم دچار مشکل شدم! الان فکر کنم بتونم به سادگی اثبات کنم که همه عالم هستی (ما سوی الله) حادِثه. ولی نمی دونم بعدش چه جوری می شه وجود "مُحدِث" رو از این مطلب که ما سوی الله حادثه اثبات کرد؟
لطفاً اگه کسی می دونه، بگه.(البته این مطلب رو هم بگم که می خوام از برهان نظم استفاده نکنم یعنی می شه صرفاً از روی حدوث عالم به این رسید که خدا وجود داره؟)

راستی یه چیزی تا یادم نرفته! یه مختصری راجع به کلمه "حادث" توضیح بدم (می دونم همتون بلدید!، می خوام اگه کسی بلد هم نبود متوجه بشه ما چی می گیم)

امام صادق (علیه السلام) در احتجاج خود با ابن ابی العوجاء فرمودند: "...فَیَکونُ بِوُجُودِهِ بَعدَ عَدَمِه دُخُولٌ فیِ الحَدَث ...". وجودش بعد از نبود عین حدوث است. (کافی/باب التوحید،روایت دوم)

مرحوم علامه مجلسی (رحمة الله علیه) در کتاب السماء و العالم بحار، به نقل از شیخ صدوق (رحمة الله علیه) فرموده اند: "حادث آن است که نبوده است و بود شده".

به عبارت دیگر، حادث چیزی است که مسبوق به عدم حقیقی باشد به این معنا که هیچ یک از اجزاء تشکیل دهنده اش نبوده اند و بود شده اند (به وجود آمده اند).

نقل قول:

---

اگه شما روی عقربه های ساعت دیواری خونتون بایستید و به برادرتون بگید ساعت رو تا می تونه به عقب ببره بنظر شما می تونید به روز تولد مبارک جهان برسید و اونو جشن بگیرید؟ یا بهتر بگم می تونید به زمانی برسید که تازه یک ساعت از تولد زمان گذشته باشه؟

---

اگه برادر نداشته باشیم چه؟
پس فرض سوال منتفی است.

مضاف بر اینکه اگه ساعت دیواری نداشته باشیم چه؟

اصلا اگر ساعت دیجیتالی داشته باشیم چه؟

شاید دیوار نداشته باشیم یا خونه؟؟!!!

با فرض اینکه ساعت دیواری داشته باشیم مگه می شه روی عقربه های آن ایستاد؟؟ مگر اینکه گرینویچ باشه که آن هم دیواری نیست!!!!

تازه اگه باشه هم برادرمون چه جوری اونو حرکت بده؟؟؟؟؟؟؟؟!!!!!برادری که ممکن است نداشته باشیم .

تازه آیا جشن تولد گرفتن مورد رضایت اهل بیت اســت؟؟ علاقه مندم در این مورد در تاپیک دیگری بحث شود.

نتیجه این سوال در پاره ای از ابهامات است.

لطفا از پیچیدگی های بحث بیایید بیرون :lol: :lol:

به این سوال ساده جواب بدید که آیا زمان تولد دارد یا نه؟

فقط عقلی اثبات کنید لطفا :x :x

[بسم الله الرحمن الرحیم
اللّهم صل علی محمّد و آل محمّد و عجل فرجهم و اهلک عدوهم من الجن و الانس من الاولین و الاخرین

رفقا من نیستم میدونو خالی میبینید
مگه ازار دارید این بنده خدا رو اذیت میکنید
1
در مورد اون بحث محدث باید بوگم که
اگه لفظ حدث یا محدثو بکار بگیریم در معنی
3 چیز خوابیده
1 احداث کننده
2
احداث شونده
3
خود فعل حدث
اما اگه مقدمه رو بپذیرید
چن حالت مفروضه
یا 1 چیز خودش خودشو احداث کرده یا بگی 1احداث گر داره
اگه بگی احداث گر داره حرف ما مبنی بر وجود صانع ثابت میشه
اگه بگی کی این حرف زده میگیم
آروم باش نیومدیم دعوی که اومیدیم همدیگرو بزنیم
ولی بنا به حرف 1
یا اون چیز قبل خودش بوده
یا همزمان خودش
یا بعدش
با کمی دقت میبینید که نا خود آگاه وارد دشت مهملات میشیم
اگه بگی قبل خودش بوده
خب بوده دیگه واسه چی خودشو خلق کنه
2 جنبه دیگشم مثه همین بطلانش آشکار میشه
در ضمن خیلی با این رفیقمون فقیه تبریزی حال میکنم
من باب اطلاعات عمومی ارض(با ثواد مگه ارض با "ع" نیس "سواد" چی؟آخرین نمره املاتو با چند رد شدی :lol: ) کردم

واقعا از جواب محمد صادق حال کردم

خیلی جواب خوبی دادن امیدوارم بقه هم دقت کنن

البته بنظر من این جواب رو باید تو موضوع یکی بو یکی نبود می گذاشتن

حالا من از ایشون می خواهم که همین مطلبی رو که گفتن در مورد زمانش رو بیشتر
توضیح بدن ;) ;) ;) ;) ;)

اولا زمان رو میشه تعریف کنید(mostfahem)؟دوما وقت با زمان یکی اند؟سوما زمان کلا در مورد متحرک مفهوم پیدا میکنه(که اینجا همون زمینه).یعنی شروع زمان و زمین یکی،حالا میشه رسید اولش یا نه؟...

دقیق تر اینه که بفرمایید زمان در مورد شیئی معنا دارد که فابلیت حرکت را داشته باشد
اما شروع زمان وزمین با هم دلیل نیاوردید یا من متوجه نشدم لطفا توضیح دهیید

به نظر من تعریف زمان با حرکت یکی نیست

زمان یعنی تغییر و تحول همینو بس :roll: :roll: :roll: :roll:

نقل قول:

---

زمان یعنی تغییر و تحول همینو بس

---

ایا حرکت غیر از تغیر است پس رابطه حرکت با زمان چیست؟؟؟؟

سلام
آقا مصطفی لطف دارند اما دوستان چه باور کنید جه نه
این موضوعی که ارض(بی سواد بازم غلط املایی :D )شد
بخشی از خطبه شریف اهلیلجه است.
به نظر من نیازی به بحث در باره حقیقت زمان نیس چون وقتی میگیم همه میفهمن منظور چیه.
طبق فرمایش استاد حرکت معنای دیگه ای تغیر و انتقال است چون این فقط در بعد زمان و مکان معنا دارد.

مرد مومن اصلا تغییر و تحول یعنی در زمان 1 ماده حالت 1 رو داره و در زمان 2 حالت 2،پس زمان و تغییر با هم رابطه دارن...

به نظر من تمام تعاریفی که دوستان عرض کردند در مورد

زمان کاملا صحیح است اما نکته اینجاست که زمان همانطور که

ya ahsena به خوبی اشاره کرد فقط حرکت فیزیکی رو شامل نمی شود.

اگه از بحث مفهوم زمان بیاییم بیرون(که البته بحث خیلی مهمی است)

در باره مفهوم زمان خیلی ها خیلی چیزها گفتن اما من از دوستان می خواهم
اگر می توانند مفهوم زمان را در قالب روایات بیان کنند.

انشتین معتقد است که جایی در این عالم وجود داره(سیاهچاله ها)که زمان نمی گذره
یعنی اگه یه آدمی بره اونجا هیچ وقت پیر نمی شه. :lol: :lol: :lol: :lol: :lol:

اولا دلیلی نداره هرچی انیشتن میگه درست باشه،اما به نظرم مفهوم زمان در روایت میتونه خیلی به جواب کمک کنه...

به نظر من معنای زمان همان معنای حدوث است.
همانطور که قبلا گفتم تغییر و تحول

حدوث هم درونش هم تغییر و تحول است هم حرکت هم انتقال و...
یعنی همه اینها معنای زمان است.

سلام
به نظر منم این تعریف خیلی جامعه.

فرازی از روایت دوم کتاب توحید کافی:
سَلْ عَمَّا شِئْتَ فَقَالَ مَا الدَّلِيلُ عَلَى حَدَثِ الْأَجْسَامِ فَقَالَ إِنِّي مَا وَجَدْتُ شَيْئاً صَغِيراً وَ لَا كَبِيراً إِلَّا وَ إِذَا ضُمَّ إِلَيْهِ مِثْلُهُ صَارَ أَكْبَرَ وَ فِي ذَلِكَ زَوَالٌ وَ انْتِقَالٌ عَنِ الْحَالَةِ الْأُولَى وَ لَوْ كَانَ قَدِيماً مَا زَالَ وَ لَا حَالَ لِأَنَّ الَّذِي يَزُولُ وَ يَحُولُ يَجُوزُ أَنْ يُوجَدَ وَ يُبْطَلَ فَيَكُونُ بِوُجُودِهِ بَعْدَ عَدَمِهِ دُخُولٌ فِي الْحَدَثِ وَ فِي كَوْنِهِ فِي الْأَزَلِ دُخُولُهُ فِي الْعَدَمِ وَ لَنْ تَجْتَمِعَ صِفَةُ الْأَزَلِ وَ الْعَدَمِ وَ الْحُدُوثِ وَ الْقِدَمِ فِي شَيْ‏ءٍ وَاحِد

ترجمه:دليل بر حدوث اجسام چيست (ظاهرا مقصودش همان بحث مشهور حدوث و قدم ماده است كه مجادلات دامنه‏دار و طولانى بين دانشمندان طبيعى و اسلامى بوجود آورده است)؟ فرمود: من هيچ چيز كوچك و بزرگ را نمى‏بينم مگر اينكه چون چيزى مانندش بآن ضميمه شود بزرگتر شود، همين است نابود شدن (چيز كوچك) و انتقال از حالت اول (كه كوچك بود بحالت دوم كه بزرگ گشت و همين است معنى حدوث) و اگر قديم بودى نابود و متغير نگشتى زيرا آنچه نابود و متغير شود رواست كه پيدا شود و از ميان برود پس با بودشدنش بعد از نابودى داخل در حدوث شود و با بودنش در ازل داخل در عدم گردد (اگر آن چيز كوچك را ازلى فرض كنيم اكنون معدومست زيرا اكنون بجاى او چيز بزرگ وجود دارد) و صفت ازل و عدم و حدوث و قدم در يك چيز جمع نشود.

اگر معنی زمان و حدوث را یکی بگیریم تمام صفاتی که در
روایت بالا برای جسم حادث گفته شده از خصوصیات زمان است.

اولا بنده YE ASHENA هستم آقای mostafahem.دوما آخرش چی شد:میشه رسید به اول ماجرا یا نه؟...

به فرازی از احتجاج امام صادق(ع) دقت نمایید و ببینید که مفهوم حادث و
به تبع آن مفهوم زمان چقدر گسترده است.

پس اگر چيزها بر كوچكى و خوردنى خود باقى بمانند از كجا تو را روا باشد كه بر حدوث آنها استدلال كنى (1) حضرت (ع) فرمود كه ما سخن نميكنيم مگر بر اين عالم موضوع پس اگر اين را برداريم و غير اين را بگذاريم در آن سخن گوئيم و ليكن تو را جواب دهم از آنجا كه فرض كردى كه تو ما را الزام ميدهى و ميگوئيم كه اگر چيزها برخوردى خود دوام داشته باشند هر آينه در وهم و خيال چنان باشد كه در هر زمان كه چيزى از آن بسوى مثلثش ضم شود بزرگتر باشد و در جواز تغيير بر آن بيرون رفتن آنست از قدم چنان كه در تغييرش دخولش در حدوث ظاهر شد تا آنكه در پس آن چيزى از برايت ظاهر شود

اگر حدیث خیلی واضح نبود بگید توضیح بدم

این خوردنی بودن یعنی چی؟خیلی ثقیل بود...

سلام
خلاصش این میشه که ملاک مخلوقیت تنها فرض جزجز شدن است
چه رسد به به حقیقت

حالا زمان قابل جزجز شدن هست؟...

آقا مصطفی اگه میشه در مورد روایت آخری بیشتر توضیح بدید 8-)

سلام
بله
زمان قطعا متجزیه.

در توضیح حدیث آخر بگم که: در تعریف حدوث اگر چیزی را حتی در وهم بتوان به آن
اضافه و یا از آن کم نمود آن چیز حادث است.
غرض من از آوردن معنی حدوث یکی کردن معنی حدوث با زمان است.

پس زمان هم حادثه و یه شروعی داره؟...

نتیجه خوبی بود