http://www.snn.ir/Images/News/Smal_P...0372496278.jpg
نمایش نسخه قابل چاپ
گروه دین و اندیشه «خبرگزاری دانشجو»، حامد صارم، رسول خدا (ص) در آخرین روزهای حیات خویش به امیرالمومنین فرمودند که سه مطلب مهم را به مردم برساند. امیرالمومنین (ع) در میان مدینه ندا زد: «أَلَا مَنْ ظَلَمَ أَجِیراً أَجْرَهُ فَعَلَیْهِ لَعْنَةُ اللَّهِ...»؛ آگاه باشید هرکس در مورد اجر اجیری ظلم کند پس لعنت خداوند بر او باد ...
دوستی حضرت زهرا اجر رسالت
عمر بن خطاب به علی (ع) گفت آیا برای این ندایی که در میان مردم دادی تفسیری هم هست؟ امیر المومنین علی(ع) فرمود: «خدا و رسولش عالم*تر هستند» عمر و جماعتی از مردم مدینه خدمت رسول خدا رفتند تا از تفسیر این کلمات آگاه شوند. عمر از پیامبر پرسید آیا برای این کلمات تفسیری هم هست؟ پیامبر فرمود: «بله من علی (ع) را امر کردم که در میان مردم فریاد بزند «أَلَا مَنْ ظَلَمَ أَجِیراً أَجْرَهُ فَعَلَیْهِ لَعْنَةُ اللَّهِ»؛ آگاه باشید هرکس در مورد اجر اجیری ظلم کند پس لعنت خداوند بر او باد . و خداوند می فرماید: « قُلْ لاأَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبى»؛ ای پیامبر به مردم بگو من از شما اجری نمی خواهم جز مودت و دوستی با نزدیکانم پس هرکس که به ما ظلم کند پس لعنت خداوند بر او باد» (1)
پیامبر از مردم برای نعمت بزگ هدایت اجری درخواست نکرد. مگر اینکه در این موضوع این آیه شریفه نازل شد: «ای پیامبر به مردم بگو از شما اجری نمی*خواهم جز مودت با نزدیکانم» دوستی با خاندان پیامبر (ص) از بزرگترین واجباتی است که خداوند بر امت اسلامی واجب کرده است. تاکیدات بسیار رسول مکرم اسلام نشان از اهمیت بالای این وظیفه مهم دارد. بی تردید هرکسی که در مودت نسبت به اهل بیت کوتاهی کند؛ در ادا کردن اجر رسالت کوتاهی کرده است و کسانی که بر اهل بیت رسول خدا (ص) ظلم کنند. اجر رسالت را ضایع کرده*اند و رسالت پیامبر عظیم الشان اسلام را تحقیر و کوچک نمودند.
این وظیفه در همه زمان*ها؛ از زمان نزول آیه تا قیامت برای امت اسلامی وجود دارد. با توجه به این نکته طبعا باید خاندان پیامبر بعد از ایشان در اوج عزت در میان جامعه اسلامی باشند و در بین مسلمانان از جایگاه ویژه*ای برخوردار باشند و تمام مسلمانان نسبت به محبت و اطاعت از اهل بیت پیامبر از یکدیگر گوی سبقت را بربایند. اما بعد از وفات پیامبر این اتفاق نیافتاد و بلکه بالعکس ظلم*های زیادی در حق آن خاندان با عظمت و کرامت صورت گرفت.
قطعا نزدیک ترین شخص به رسول خدا دختر ایشان فاطمه زهرا (س) است. و توقع می رود که مردم بعد از پیامبر بیشترین مودت و احترام را نسبت به این بزرگ بانوی اسلام داشته باشند. اما وقتی در تاریخ جستجو می کنیم؛ به سخنانی از این بانوی بزرگ برخورد می*کنیم که حکایت از وارد شدن تلخ*ترین مصیبت*ها است. و این سخنان رساننده اوج تنهاییِ تنها یادگار پیامبر است.
او بر سر تربت پدر بزرگوارشان رسول الله آمد و مقداری از خاک قبر بر روی چشمانشان گذاشتند و فرمودند:
صُبَّتْ عَلَیَّ مَصَائِبُ لَوْ أَنَّهَا
صُبَّتْ عَلَى الْأَیَّامِ صِرْنَ لَیَالِیَا(2)
بر من مصیبت هایی وارد شد که اگر بر روزها وارد می شد؛ روزها شب می شدند
چه مصیبت هایی است که صدیقه کبری (س) تحمل فرموده است. اما روزها تحمل این مصیبت را ندارند؟ این چه مصیبت*هایی است که اگر بر روزها وارد شوند روز را شب ظلمانی خواهد کرد؟ مهم*تر اینکه درحالی که قبر حضرت آدم و اسماعیل و دیگر پیامبران معلوم است و یا حتی مزار بسیاری از صحابه رسول خدا مشخص است، قبر آن بانوی بزرگ بعد از گذشت صدها سال همچنان مخفی و نامعلوم است.
چه شد که مزار آن بانوی دوعالم مخفی است؟ چه اتفاقی افتاد که ایشان مدت کمی بعد از پیامبر زندگی کردند؟ آیا همان مصائب باعث شهادت آن بانوی بزرگ شد؟ باید دید چه مصائبی بر جان پاک آن سرور زنان عالم وارد شد که عمر شریفش را کوتاه کرد؟ و چه مصیبت هایی بود که روز ها تاب تحمل آن را نداشتند؟
لطماتی که بر حضرت صدیقه طاهره وارد شد را می توان به دو دسته تقسیم کرد : لطمات جسمی و لطمات روحی در این مختصر به صورت فهرست وار به این مصائب اشاره می*شود. لطماتی که نشان از این دارد که امت اسلامی اجر رسالت را ادا نکردند.
بدون شک دختر رسول خدا (ص) بعد از ایشان مورد ستم و ظلم واقع شده اند جعفربن قولویه نقل می*کند: [از امام صادقعلیه*السّلام: جبرئیل خطاب به رسول خداصلّی*الله*علیه*وآله گفت:] «و امّا دخترت؛ مورد ستم واقع میشود و محروم میگردد و حقّش غاصبانه گرفته میشود؛ همان حقّی که تو برایش قرار میدهی. و در حالی که باردار است، او را میزنند و به حریم و خانهاش بدون اجازه وارد میشوند.
سپس [از جهت ورود مهاجمان به خانهاش] به او خواری و ذلّت میرسد، بعد هم [مدافع و ] بازدارندهای نمییابد و به جهت کوفته شدن، فرزندی را که در بطن دارد، فرو میاندازد و به دلیل آن ضربه، از دنیا میرود.»(3)
این روایت خبر از انواع ظلم به ایشان می*دهد. در این روایت برخی از ظلم*هایی که برحضرت فاطمه (ص) رفته است، ذکر می*شود، اما این ظلم*ها منحصر به این موارد نیست. لطمات روحی شدید، علاوه بر لطمات جسمی منجر به رنجور شدن حضرت صدیقه کبری شد.
مهمترین دغدغه و عذاب روحی که حضرت فاطمه زهرا (س) داشت، غربت و تنهاییِ تنها وصی و خلیفه برحق رسول خدا (ص) بود. او از تنهایی و مظلومیت علی (ع) بسیار رنجیده شد. این مصیبت روحی را نباید از باب رابطه و علقه زوجیت بین حضرت زهرا (س)و علی (ع) دید؛ این رنج بسیار، حضرت طاهره (س) برای از دست رفتن زحمات رسول مکرم اسلام بود.
تنها فاطمه (س) بود که درک می*کرد بر اثر غصب حق خلافت امیر المومنین چه فاجعه ای در جهان اسلام و بشریت رخ خواهد داد. فجایع امروزی که در جهان اسلام در حال رخ دادن است؛ دلیلی واضح بر اندوه بی*پایان آن مظلومه به جهت تاراج میراث نبوت است.
امّ سلمه بر فاطمه(س) وارد شد و به وی گفت:«ای دختر رسول خدا(ص)! شبِ خود را چگونه صبح نمودی»؟ فرمود: «میان غصّه و غم به صبح رساندم. [غصّه] فقدان پیامبر و [غم و اندوه] ظلم به جانشین وی. به خدا سوگند! حرمتِ وصی پایمال شد... »(4)
حضرت زهرا (س) دارای مقام عصمتی است که حتی انبیاء گذشته واجد چنین عصمتی نبوده اند. او در آیه تطهیر عصمتش و طهارتش هم*عرض پدر بزگوارشان قرار گرفته است. وی همان گونه معصومه است که پیامبر عظیم الشان اسلام دارای مقام عصمت است. او محور خمسه طیبه است؛ چرا که در معرفی این پنج نور پاک اوست که نامش مقدم است هر کدام از این انوار با توجه به انتسابشان به حضرت صدیقه کبری معرفی می*شوند: «هُم فاطِمه و ابوُها و بعلِها و بنوُها»(5)
بانویی ملقب به صدیقه با چنین مقام و منزلتی که «لایطمع فی ادراکه طامع»(6) از سوی غاصبین تکذیب می شود . و برای فدک از او مطالبه شاهد می کنند. این درحالی بود که فدک در زمان رسول خدا (ص) به ملکیت حضرت زهرا (س) در آمده بود و غاصبین فدک باید برای رد ملکیت حضرت زهرا (س) اقامه بینه می کردند و البته اقامه بینه کردند. چه بینه*ای بالاتر از پاره کردن قباله فدک توسط خلیفه دوم و هتک حرمت فاطمه زهرا (س)؟
بنابر آنچه گذشت می*توان گفت: یکی از لطمات روحی ایشان ناشی از تحقیر مقام عصمت حضرت فاطمه زهرا(س) توسّط خلیفه وقت و اطرافیانش بود. حضرت زهرا سلام الله علیها در این باره می فرماید: «لَیْتَنِی مِتُّ قَبْلَ هینَـتِیوَ دُونَ ذِلَّتِی... »(7)؛ کاش پیش از [روز ] خواری و سقوطم، مرده بودم...(8)
رنجوری جسم حضرت فاطمه (س) تنها ناشی از مصائب روحی ایشان نبوده است، بلکه لطمات جسمی ایشان که ناشی از هجوم به خانه فاطمه (س) و مضروب ساختن وی می باشد. نباید از نظر دور داشت که این لطمات جسمی اثری عمیق در جسم ایشان و نهایتا شهادت آن بزرگ بانوی عالم هستی گذاشت.
ز طرف جماعت به آن بانو آن آسیبها رسید، در بستر افتاد و جسمش ضعیف گشت و گوشت [بدن] وی آب شد (به تدریج لاغر شد) و مانند خیالی (شَبَحی )گردید.(9)