به نقل از pechpech
بيست سال دوران باردارى
أبو حنيفه گفته است: اگر مردى بيست سال دور از همسرش زندگى كند و در اين مدّت رابطه اى با وى نداشته باشد و افرادى هم شهادت دهند كه در مدّت بيست سال از جمع آنان جدا نشده، سپس همسرش باردار شود فرزند در رحم متعلّق به همان مرد است.
همچنين اگر پس از بازگشت از سفر بچّه اى يكساله يا بيشتر در آغوش همسرش ديد، آن بچّه فرزند خود او خواهد بود.
چهار سال مدّت باردارى
أحمد حنبل معتقد است كه دوران بار دارى بيش از چهار سال نيست، پس اگر مردى همسرش را طلاق دهد يا به ميرد و آن زن با شخص ديگرى ازدواج نكند وپس از گذشتن چهار سال از وفات شوهر و يا طلاق، فرزندى به دنيا آورد، آن بچّه متعلّق به همان پدر خواهد بود و عدّه طلاق هم تمام مى شود.
خواننده محترم، اين فتوا را با دقّت مرور كنيد، آيا عقل انسان چنين سخنى را مى تواند بپذيرد؟ كدام زنى در دنيا تاكنون بيش از نُه ماه رحمش را گهواره طفلش قرار داده است، آيا با اين فتواها راه زناكارى و روابط نامشروع را هموار نمى كنند؟
عجيب ترين فتوا
اگر مردى دخترش را كه در شرق جهان با وى زندگى مى كند به همسرى پسرى در آورد كه او در غرب جهان با پدرش زندگى مى كند و هيچگاه آن دو يكديگر را نبينند و از محل زندگى بيرون نروند، سپس شش ماه از ازدواج آنان بگذرد و آن دختر صاحب فرزند شود پدر او همان كسى خواهد بود كه در غرب دنيا زندگى مى كند، اگر چه هيچگاه همسرش را ملاقات نكرده و حتّى نديده باشد.
و همچنين اگر كسى را از لحظه عقد ازدواج به مدّت پنج سال زير نظر نگهبانان زندانى كنند، سپس آزاد شود و به منزلش برود و تعدادى فرزند در كنار همسرش ببيند همه آنان فرزندان وى خواهند بود اگر چه فرصت يك لحظه ديدار و ملاقات با همسرش را پس از عقد نداشته است.
كرامتى بزرگ
سپس همين نويسنده مى گويد: اين امر امكانش دور از واقعيّت نيست، زيرا ممكن است بر اثر كرامت يكى از اولياء با آنكه مسافت بين زن و شوهر زياد است آن دو به ديدار يكديگر رسيده باشند و از اين راه فرزندى به وجود آمده باشد.
قابل توجّه فرزندان بى سر پرست
از معضلات جوامع بشرى بچّه هاى سر راهى يا همان فرزندان بى سر پرست هستند كه دولتها در صدد يافتن راه حلّ آن چانه زنى مى كنند، كه خوشبختانه سخنان و فتواهاى پيشين، راه حلّ آن را ابتدا بافتواهاى آبكى سپس از طريق كرامت و اعجاز يافته و مشكل بى پدرى ومادرى بعضى را پيدا كرده اند
اين سخنان را به دستگاه تجزيه و تحليل خود وارد كنيد سپس از او به خواهيد تا قضاوت كند، آيا جز خنده پاسخ ديگرى خواهيد شنيد؟
يك بچّه و چند پدر!!!!!
أحمد حنبل در فتوايى عجيب و غريب در مورد بچّه اى كه دو نفر در باره وى ادّعاى پدرى داشته باشند مى گويد: اگر هيچ يك از آن دو نفر دليل و مدرك قانع كننده اى نداشته باشند و يا دليل و مدرك هر يك در تضادّ و مخالف ديگرى بود بايد آن كودك را بر كسى كه قيافه شناس است عرضه كنند پس اگر او تشخيص داد كه يكى از آن دو پدر آن كودك است به آن يك نفر ملحق مى شود واگر تشخيص داد كه هر دو نفر پدر كودك هستند به هر دو ملحق مى شود و از هر دو ارث مى برد و آن دو نفر هم از او ارث مى برند.
همچنين اگر بيش از يك نفر ادّعا داشته باشند، با تشخيص قيافه شناس به همه آنان تعلّق خواهد داشت.
يك بچّه و چند پدر!!!!!
أحمد حنبل در فتوايى عجيب و غريب در مورد بچّه اى كه دو نفر در باره وى ادّعاى پدرى داشته باشند مى گويد: اگر هيچ يك از آن دو نفر دليل و مدرك قانع كننده اى نداشته باشند و يا دليل و مدرك هر يك در تضادّ و مخالف ديگرى بود بايد آن كودك را بر كسى كه قيافه شناس است عرضه كنند پس اگر او تشخيص داد كه يكى از آن دو پدر آن كودك است به آن يك نفر ملحق مى شود واگر تشخيص داد كه هر دو نفر پدر كودك هستند به هر دو ملحق مى شود و از هر دو ارث مى برد و آن دو نفر هم از او ارث مى برند.
همچنين اگر بيش از يك نفر ادّعا داشته باشند، با تشخيص قيافه شناس به همه آنان تعلّق خواهد داشت.
نقد اين فتوا
بر اساس اين فتوا يك كودك در آن واحد مى تواند چندين پدر داشته باشد.
اوّلاً: آيا عقل وعلم پذيراى چنين سخنى مى تواند باشد؟
ثانياً: انتساب بچه به پدر بر اساسا رأى و نظر قيافه شناس از رسوبات دوران جاهليّت است و اسلام آن را نمى پذيرد.
