فضائل اشیعه امیرالمومنین (صلوان الله و سلام علیه)

[حديث 1] بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‏ الحمد للَّه ربّ العالمين، و صلواته على محمّد و آله الطّاهرين چنين گويد ابو جعفر محمّد بن على بن الحسين بن بابويه القمى فقيه رضي اللَّه عنه بنقل از پدرش از عبد اللَّه بن الحسين المؤدب ... از ابن عمر كه گفت از حضرت رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلم راجع بأمير المؤمنين على بن ابى طالب عليه السّلام سؤال كرديم ناراحت شد و سپس فرمود گروهى كه در اطراف على عليه السّلام گفتگو و كنجكاوى ميكنند چه حالى و منظورى دارند. منزلت او نزد خدا مانند منزلت من پيش پروردگار است، بدانيد كسى كه على عليه السّلام را دوست داشته باشد مرا دوست داشته و كسى كه مرا دوست داشته باشد خدا از او راضى است و كسى كه خدا از او راضى باشد بهشت مزد او است. آگاه باشيد كسى كه على عليه السّلام را دوست داشته باشد از دنيا خارج نميشود مگر اينكه از حوض كوثر بنوشد و از درخت طوبى بخورد و جاى خود را در بهشت به بيند، بدانيد كسى كه على عليه السّلام را دوست داشته باشد نماز و روزه او قبول مى‏شود و دعاى او مستجاب ميگردد، با خبر باشيد كسى كه او را دوست داشته باشد ملائكه براى وى طلب آمرزش ميكنند، و در بهاى هشت بهشت براى او گشوده مى‏شود تا از هر درى خواسته باشد وارد شود، هر كس على عليه السّلام را دوست داشته باشد خداوند بزرگ در فرداى قيامت صحيفه اعمال او را بدست راست او خواهد داد و حساب او مثل حساب انبياء است، بدانيد كسى كه على عليه السّلام را دوست داشته باشد خداوند سكرات مرگ را بر او آسان ميكند و گور ويرا باغى از باغستانهاى بهشت ميگرداند، كسى كه دوست بدارد على عليه السّلام را خداوند بعدد هر رگى كه در بدن او است حورى باو عطا فرمايد و شفاعت او در هشتاد نفر از اقوام و نزديكانش پذيرفته مى‏شود و براى او بعدد هر مؤمنى كه در بدن او رسته حورى‏اى و شهرى در بهشت است، كسى كه او را دوست داشته باشد خداوند ملك الموت را هنگام جان دادن پيش او مى‏فرستد بهيئتى كه نزد پيمبران مى‏فرستد و از او ترس نكير و منكر را بر ميدارد و چهره او را سفيد و نورانى ميگرداند و با حمزه سيد الشهداء ويرا محشور مى‏فرمايد، كسى كه او را دوست داشته باشد خداوند دانش و حكمت را بدل او جاى ميدهد و زبانش را بدرستى و راستى گويا نموده و از لغزش و خطا حفظ ميفرمايد، بر او درهاى رحمت خود را ميگشايد، كسى كه محب على عليه السّلام است در آسمان و زمين اسير (كمند محبت) حق ناميده مى‏شود، كسى كه على عليه السّلام را دوست داشته باشد فرشته‏اى از زير عرش الهى صدايش ميكند و گويد اى بنده خدا عمل خالصى شروع كردى خداوند گناهان ترا بيامرزد، هر كس على عليه السلام را دوست داشته باشد مانند ماه تابان شب چهارده بصحراى محشر وارد ميگردد، كسى كه او را دوست داشته باشد تاجى بر سر او گذاشته شده و لباسهاى عزت بر او پوشانيده مى‏شود، كسى كه على عليه السلام را دوست داشته باشد از پل صراط مانند برق جهنده ميگذرد، هر كه او را دوست داشته باشد امان از آتش دوزخ و عذاب الهى و اجازه عبور از صراط بوى عطا مى‏شود و براى او حسابى نيست و ديوان عمل او را باز نميكنند و اعمال او را نمى‏سنجند و باو ميگويند بدون حساب به بهشت داخل شو، كسى كه دوستدار على عليه السّلام، است فرشتگان با وى مصافحه كنند و انبيا زيارتش نمايند و خداوند متعال حاجاتش را برآورد، كسى كه آل محمّد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم را دوست بدارد از پس دادن حساب و سنجش اعمال و لغزش از پل صراط ايمن است، شخصى كه‏ بر دوستى آل محمّد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم بميرد من ضامن بودن او با انبيا در بهشتم، بر حذر باشيد كسى كه بر دشمنى آل محمّد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم بميرد بوى بهشت را نخواهد شنيد. ابو رجاء گويد حماد بن زيد بداشتن محبت آل محمّد افتخار ميكرد و ميگفت اصل قبولى اعمال اين است.

حديث 2
حضرت على بن الحسين عليه السّلام فرمود رسول خدا مى‏فرمود حبّ اهل بيت من در هفت موضع خوفناك براى شما مفيد است هنگام مرگ، در گور، موقع برخاستن از قبور، وقت باز شدن كتاب، در رسيدگى حساب، زمان سنجش اعمال و در گذشتن از صراط .

حديث 3
امام باقر عليه السّلام فرمود رسول خدا صلّى اللَّه عليه و اله سلّم فرمود از شما كسى كه محبتش باهل بيت من بيشتر باشد قدمش بر روى پل صراط از لغزش مصون‏تر است .

حديث 4
امام باقر عليه السّلام بنقل از پدرانش فرمود كه رسول اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم‏ بعلى عليه السّلام فرمود محبت تو در دل مؤمنى جاى نگرفت مگر اينكه خداوند او را از لغزش بر پل صراط نگهدارى خواهد كرد و قدمهاى او را استوار خواهد نمود و بخاطر محبت تو او را به بهشت خواهد برد.

حديث 5
زيد بن ثابت گويد رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلم فرمود كسى كه على عليه السّلام را در زندگى و پس از مرگش دوست داشته باشد خداوند عز و جل براى او تا زمانى كه آفتاب طلوع و غروب ميكند امن و ايمان مى‏نويسد و كسى كه او را در زمان زندگيش و پس از مرگش دشمن داشته باشد بمرگ زمان جاهليت مرده و از كوچكترين كارى كه كرده بازخواست خواهد شد.

حديث 6
امير المؤمنين عليه السّلام فرمود، رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلم مى‏فرمود بنده در فرداى قيامت قدم از قدم برنميدارد تا اينكه چهار چيز از او سؤال كنند از جوانيش كه در چه‏ چيز تمام كرد و از عمرش كه در چه كارى تلف نموده و از مال او كه از كجا آورده و در كجا خرج كرده و از محبت ما اهل بيت.

حديث 7
ابى سعيد خدرى گويد با رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم نشسته بوديم مردى پيش او آمد و عرض كرد يا رسول اللَّه خبر ده بمن از فرمايش خدا بابليس أَسْتَكْبَرْتَ أَمْ كُنْتَ مِنَ الْعالِينَ «1» عالين چه كسانى هستند آيا از فرشتگان والامقامترند رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم فرمود من و على و فاطمه و حسن و حسين عليهم السّلام در برابر عرش پروردگار جهانيان بوديم و او را تسبيح ميكرديم و فرشتگان بتسبيح ما تسبيح ميگفتند پيش از دو هزار سال قبل از خلقت آدم و هنگامى كه خداوند آدم را آفريد بفرشتگان امر كرد آدم را سجده كنند و ما را باين سجده امر نكرد تمام فرشتگان سجده كردند مگر ابليس كه سرباز زد و سجده ننموده و سپس خداوند بزرگ فرمود أَسْتَكْبَرْتَ أَمْ كُنْتَ مِنَ الْعالِينَ مقصود از عالين پنج تن بودند كه نام آنها بر سرادق عرش‏
الهى نوشته شده بود و ما كسانى هستيم كه از راه ما خلايق مى‏توانند بخداى خود نزديك شوند، بما هدايت ميشوند، و كسى كه ما را دوست داشته باشد خداوند او را دوست دارد و در بهشت ساكنش مى‏گرداند و كسى كه ما را دشمن بدارد خداوند او را دشمن دارد و در آتش جايش دهد، جز حلال زاده كسى ما را دوست ندارد .

حديث 8] محمّد بن حمران از پدرش نقل كرد كه امام صادق عليه السّلام مى‏فرمود روزى من و پدرم بمسجد ميرفتيم و بين قبر رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلم و منبرش بگروهى از يارانش برخورد كرديم بآنان نزديك شديم و پدرم سلامشان داد و فرمود بخدا سوگند بوى شما را دوست دارم با پرهيزگارى و مجاهدت با نفس باين رشته محبت و اتصال كمك كنيد و بدانيد كه ولايت و دوستى ما جز با ورع و پرهيزگارى و كوشش در راه حق بدست نمى‏آيد از شما كسى كه بقومى اقتدا كند بايد مانند آنها عمل و رفتار نمايد، شما شيعه و حزب و ياوران خدا هستيد. پيشى‏گيرندگان اول و آخريد، پيش‏گيرنده‏ايد در دنيا براى محبت ما و سبقت‏گيرنده‏ايد در آخرت براى وارد شدن به بهشت، بهشت را بضمان خدا و رسولش براى شما ضمانت ميكنم شما پاكيد و زنان شما از پاكانند، هر زن مؤمنه‏اى حورى است و هر مرد مؤمن دوست شما است، امير المؤمنين عليه السّلام بقنبر فرمود بشارت باد شما را و خوشحال شويد بخدا قسم رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم درگذشت در حالى كه بر امتش خشمناك بود مگر گروه شيعيان، بدانيد براى هر چيز شرفى است و شرف دين شيعه است، براى هر چيزى سرورى است و سرور مجالس جايگاه شيعيان است، براى هر چيزى پيشوائى است و پيشواى زمين‏ها زمينى است كه شيعه در آن مأوى گزيند، بدانيد براى هر چيزى دوست داشتنى‏اى هست و خواستنى دنيا مسكنى است كه شيعه ما در آن جاى دارد، بخدا قسم اگر كسى از شما در زمين نبود مخالفين شما ابدا از خوبى و پاكيزگى بهره‏اى نميبردند و در آخرت نصيبى نداشتند هر ناصبى دشمن ما و شما اگر چه در عبادت كوشا باشد مشمول اين آيه شريفه است عامِلَةٌ ناصِبَةٌ تَصْلى‏ ناراً حامِيَةً «1» كسى از مخالفان كه براى شما دعا كند دعاى او در باره شما مستجاب خواهد شد و كسى از شما كه طلب حاجتى كند صد برابر براى او برآورده خواهد شد، و از شما كسى كه كار نيكى كند زيادى جزاى آن را نميتوان بشمارش در آورد و شخصى از شما اگر كار بدى‏ كند رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم تبعات و آثار وجودى آن گناه را جلوگير است، بخدا سوگند روزه‏دار شما در باغهاى بهشت مى‏خرامد و بالا ميرود و فرشتگان او را برستگارى مژده مى‏دهند تا افطار كند حج‏كننده و عمره‏گزارنده شما از خاصگان حق است و يقينا همگى شما از اهل دعوة خدا و ولايت و محبت او هستيد و خوف و اندوهى بر شما نميباشد، تمام شما در بهشتيد بكارهاى شايسته و نيك رغبت كنيد و بگرويد، بخدا سوگند پس از ما كسى از شما بپروردگار جهانيان نزديكتر نيست، چقدر خداوند بشما نيكى كرده اگر نبود كه در كار سست نمى‏شديد و دشمنانتان شما را سرزنش نميكردند و مردم اين امر را بزرگ نمى‏كردند فرشتگان بر شما دسته دسته علنا درود مى‏فرستادند. امير المؤمنين عليه السّلام فرمود دوستداران ما از گورهاى خود بر مى‏خيزند در حالى كه همه مردم ترسان و محزونند و آنان ترسى و اندوهى ندارند.

حديث 9]
ابى ذر رضي اللَّه عنه گويد ديدم رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلم بر كتف على بن‏ابى طالب عليه السّلام زد و فرمود يا على كسى كه ما را دوست داشته باشد از عرب است (يعنى از ماست) و كسى كه ما را دشمن داشته باشد بى‏دين است، شيعيان ما اصيل زاده و از خاندان شرف‏اند و كسى بر ملت ابراهيم عليه السّلام نيست مگر ما و پيروان ما و ساير مردم از اين راه بدورند خداوند و فرشتگان بديهاى پيروان ما را از بين مى‏برند همان طور كه تيشه بنا را خراب مى‏كند[/quote][/quote].

حديث 10
ابن عباس گفت رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم فرمود دوستى على بن ابى طالب عليه السلام گناهان شيعيان را ميخورد همان طور كه آتش هيزم را از بين مى‏برد .

حديث 11]
عامر جهنمى گويد رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم داخل مسجد شد و ما نشسته بوديم ابا بكر و عمر و عثمان و على عليه السّلام در بين ما بودند رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلم آمدند و نزد على عليه السّلام نشستند و براست و چپ نگاه كردند سپس فرمودند در راست و چپ عرش مردانى بر منابر نور هستند كه از چهره آنان نور مى‏درخشد،
ابا بكر برخاست و گفت پدر و مادرم فداى تو باد يا رسول اللَّه من از آنانم فرمود بنشين، سپس عمر برخاست مثل گفته ابا بكر را عرض كرد رسول خدا فرمود بنشين چون ابن مسعود آنچه را رسول خدا، به آنان گفته بود ديد و شنيد بر پاى خاست و عرض كرد پدر و مادرم فداى تو باد براى ما آنان را توصيف كن تا بصفت و نشانى آنها را بشناسيم رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم دست خود را بر دوش امير المؤمنين عليه السّلام زد و فرمود اين است و پيروان او كه از رستگارانند.

حديث 12
امام باقر عليه السّلام فرمود رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلم مى‏فرمود خدا فرموده است هر رعيّتى را كه به پيشواى ظالم منصوب از طرف غير خدا نزديك شود و او را دوست داشته باشد اگر چه بسيار با تقوا و نيكوكار باشد عذاب ميكنم، و هر رعيّت مسلمانى را كه بدرستى امام عادل منصوب از نزد خدا متّصف باشد اگر چه در اعمالش ظالم و بدكردار باشد مى‏بخشد .

حديث 13
ابى حمزه گويد شنيدم امام صادق عليه السّلام مى‏فرمود: شما اهل تحيت‏ خدا و رحمت او هستيد و از اكرام‏شدگان حقيد و اهل توفيق و در عصمت پروردگاريد و اهل دعوت خدا و بندگى او مى‏باشيد حساب و ترس و اندوهى بر شما نيست .

حديث 14
ابو حمزه گويد شنيدم امام صادق عليه السّلام مى‏فرمود قلم از نوشتن سيئات شيعيان ما برداشته شده چون آنان را خداوند نگهدارى مى‏كند و در قلعه ولايت و حصن حصين اويند .

حديث 15
ابو حمزه گويد شنيدم از حضرت جعفر بن محمّد الصادق عليه السّلام كه مى‏فرمود من مى‏شناسم گروهى را كه خدا گناهانشان را آمرزيده و از آنان راضى است و آنها را حفظ مى‏كند و ترحم مى‏فرمايد و از هر بدى مصون مى‏دارد و تأييدشان مى‏كند و براه راست هدايتشان مى‏فرمايد و بآنها بحد امكان رسيدگى مى‏كند عرض شد يا ابا عبد اللَّه كيانند فرمود: اينها شيعيان نيكوكار و پيروان على عليه السّلام هستند

حديث 16 امام صادق عليه السّلام فرمود ما گواه بر شيعيان خود هستيم و شيعيان ما گواه بر ساير مردمند و بگواهى شيعيان مردم به جزا و عقاب ميرسند.

حديث 17
امام صادق عليه السّلام فرمود كه رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلم فرمود يا على خداوند تبارك و تعالى دوستى بيچارگان و ضعفا را بتو بخشيد ببرادرى آنها راضى شدم و آنان نيز باينكه تو پيشواى آنها باشى راضى گشتند، خوشا بحال كسى كه ترا دوست داشته باشد و تصديق نمايد و واى بر كسى كه ترا دشمن داشته باشد و تكذيب نمايد يا على تو عالم امتى كسى كه ترا دوست داشته باشد رستگار است و كسى كه ترا دشمن داشت هلاك گرديد، يا على من شهرم و تو درب آنى و آيا شهر را جز از دربش وارد مى‏شوند يا على محبين تو بسيار تسبيح پروردگار كنند و بر آن مواظبت مى‏نمايند و هر صاحب جامه كهنه‏ايست كه اگر خدا را سوگند دهد قبول مى‏شود يا على برادران تو پاكان از گناهند (گرسنه كوشا) دوستيشان براى تو است و دشمنى آنها هم در راه تو و با دشمنان تو است نزد مردم كوچكند و نزد خدا جليل القدرند يا على دوستان تو در بهشت همسايگان رب العالمينند، از آنچه در دنيا پس پشت گذاشته‏اند متأسف نميشوند، يا على من دوست كسى هستم كه با تو دوست است و دشمن كسى هستم كه ترا دشمن دارد، يا على كسى كه ترا دوست داشته باشد مرا دوست داشته و كسى كه ترا دشمن داشته باشد مرا دشمن داشته، يا على برادران تو كسانى هستند كه از زيادى رياضت و روزه‏دارى لبهايشان چروك خورده و ترك دنيا در چهره آنان خوانده مى‏شود، يا على برادران تو در سه موضع شادمانند، هنگام جان دادن در حالى كه من و تو ناظر آنانيم، موقع سؤال و جواب گور و عرض اعمال و وقت گذشتن از پل صراط همان زمانى كه مردم را از ايمانشان پرسش مى‏كنند و پاسخى نمى‏دهند، يا على جنگ با تو جنگ با من و آشتى با تو آشتى با من است و جنگ با من جنگ با خدا است كسى كه با تو در صلح است با خدا صلح كرده، يا على برادرانت را بشارت ده كه پروردگار جهانيان از آنان خوشنود است چون به پيشوائى و دوستى تو رضايت داده‏اند، يا على تو امير مؤمنان و پيشواى دست و پيشانى سفيدانى (كنايه آنكه محل سجده و جاهاى وضو گرفتن آنها نورانى و تميز است)، يا على شيعه تو مسرور و بر خوبيند و اگر تو و شيعيانت نبوديد دين خدا بر پا نمى‏شد و از آسمان قطره‏اى بر زمين فرو نمى‏ريخت، يا على در بهشت برين براى تو گنجى است و تو ذو القرنين اين امتى (گفته‏اند مقصود از ذو القرنين آنكه صاحب حسن و حسين بود يا آنكه سلطنت ظاهر و باطن يافت و يا اينكه چون تارك همايونش بدو نيم شد ...) پيروان تو حزب اللَّه و دادگستر و داد پرورند خداوند از ساير مخلوقاتش شما را برگزيده‏ يا على من و تو اولين نفراتى هستيم كه از خاك بر ميخيزيم و سپس ساير مردم از گورها خارج خواهند شد يا على تو و پيروانت از حوض كوثر دوستان خود را سيراب ميكنيد و دشمنان خويش را منع مى‏نمائيد روز رستاخيز در سايه عرش الهى در امانيد و حال آنكه تمام مردم در ناله و خروشند و غمگينند و شما از اندوه بركناريد، اين آيه در باره شما فرود آمده إِنَّ الَّذِينَ سَبَقَتْ لَهُمْ مِنَّا الْحُسْنى‏ أُولئِكَ عَنْها مُبْعَدُونَ، لا يَسْمَعُونَ حَسِيسَها وَ هُمْ فِي مَا اشْتَهَتْ أَنْفُسُهُمْ خالِدُونَ، لا يَحْزُنُهُمُ الْفَزَعُ الْأَكْبَرُ وَ تَتَلَقَّاهُمُ الْمَلائِكَةُ هذا يَوْمُكُمُ الَّذِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ «1» يا على تو و شيعيانت را در موقف سؤال جستجو ميكنند و حال آنكه شما در بهشت مينوسرشت بداده‏هاى پروردگار خويش سرخوش و بهره‏وريد، يا على فرشتگان و خازنان بهشت مشتاق شمايند و نگهدارندگان عرش و ملائكه مقرب الهى بويژه شما را بدعا ياد مى‏كنند و از حضرت رب العزت محبت شما را مسألت مى‏نمايند و بسان خانواده‏اى كه از آمدن غائبشان كه از غيبت و سفر دراز برگشته خوشحال ميشوند فرشتگان نيز از ورود شيعيان مسرور ميگردند يا على پيروان تو در پنهانى از خدا مى‏ترسند و در آشكارا بنده مطيع خدايند و مردم را بفرمانبرى از حق نصيحت ميكنند، يا على پيروان تو در درجات عاليه ايمان و تقوى سالك و راغب‏اند چون ميدانند كه خدا را در روز رستاخيز بزرگ بايد بدون گناه ديدار كنند، يا على كارهاى پيروان تو را در هر روز جمعه بمن نشان مى‏دهند بر اعمال نيك آنان مسرور شده و از گناهانشان آمرزش پروردگار را خواهانم، يا على در توراة تو و پيروانت بنيكى ياد شده‏ايد پيش از آنكه شيعيان آفريده شده باشند و در انجيل هم اليا را بزرگ مى‏شمارند در حالى كه شيعيانش را بقدرى كه در كتابهايشان نوشته شده مى‏شناسند، يا على ياران تو را در آسمان نيكوتر از زمين ياد مى‏كنند و نام مى‏برند، خير و خوبى با آنان همدوش است و بخاطر آن هر دم كوشش خود را در بندگى پروردگار زيادتر مى‏كنند، يا على ارواح پيروان تو در خواب بآسمان بالا ميرود و فرشتگان مانند كسى كه رؤيت هلال مى‏كند با شوق آنان را مى‏نگرد براى مقام و منزلتى كه نزد خدا دارند، يا على بياران عارف خود بگو از اعمال مخلوط بگناه كه از دشمنان گرفته‏اند بپرهيزند و روز و شبى نميگذرد مگر اينكه رحمتى نو از خداوند آنان را فرا ميگيرد تا ميتوانيد از گناهان دورى كنيد، يا على خشم خدا بر كسانى كه در باره فضائل پيروانت كوتاه آمدند و از تو و آنان جدا شدند شديد گشت و خداوند بر كسانى كه بجاى تو و شيعيانت كسان ديگر را بدل گرفتند و بدشمن تو ميل كردند و ترا و ايشان را ترك كردند و گمراهى را اختيار نمودند و جنگ با تو و شيعيانت را كار خود قرار دادند و اهل بيت پيغمبر و كسانى را كه دوست تو بوده و ياريت داده و خون و جان و مال خود را در راه ما ريختند و ما را بر ديگران اختيار كردند دشمنى داشتند سخت خشمگين شد، يا على پيروان خود را كه نديده‏ام و آنان هم مرا ديدار نكرده‏اند از من سلام برسان و بشارت ده كه برادران منند و بديدار ايشان مشتاقم علم مرا بقرون پس از من ميرسانند و بحبل اللَّه متمسك مى‏شوند و با اين تمسك خود را از مهالك حفظ مى‏كنند و در بندگى پروردگار كوشايند، آنها را از هدايت بضلالت نمى‏بريم و بايشان خبر ده كه پروردگارشان از آنان راضى است و بايشان بر فرشتگان خود افتخار مى‏كند و در هر جمعه برحمت مخصوص خويش سرافرازشان مى‏فرمايد و فرشتگان را امر مى‏كند براى ايشان آمرزش بخواهند، يا على از يارى كسانى كه شنيده‏اند ترا دوست دارم و ترا بخاطر من دوست دارند و باين وسيله بخدا نزديكى مى‏جويند دست مكش همان كسانى كه بهترين محبت‏هاى خالصانه را بتو پيش‏كش نموده و ترا بر پدران و برادران و فرزندان خود برترى داده و راه ترا برگزيده‏اند و ناهمواريها را در راه دوستى ما با همه ناراحتى و گفتارهاى تلخ نيش‏دار و دردناكى كه نثار آنان مى‏كنند بر خود هموار كرده‏اند پس بايشان دلسوز باش و در دوستى با مردمان بآنها قناعت فرما، خداوند تبارك و تعالى با دانائيش ايشان را براى ما از ساير خلق برگزيد و آنان را از طينت ما آفريد و سر ربوبيت و عبوديت و ولايت و محبت را در دل ايشان جاى داد و قلوب آنها را ملازم حق ما كرد و دلهايشان را گشود و شرح صدر بآنان عطا فرمود و از آويختگان بريسمان ولايت ما قرارشان داد مخالف ما را بر ما نمى‏گزينند و با اينكه دنياى آنها در معرض خطر قرار گيرد و سلطان بر رنج دادنشان ميل كند خداوند دستهاى آنان را در دست هم گذارد و بين ايشان را الفت دهد راه هدايت را در پيش پاى آنها گذارد تا خود را از گمراهى حفظ كنند در حالى كه ساير مردم در گمراهى و در خواهش نفسانى گيج مانده و راه چپ و راست خود را نمى‏شناسند و از ديدن حجت و نشانى پروردگار و آنچه از نزد او آمده محرومند و در زير خشم پروردگار صبح را شام مى‏كنند و شيعيان تو بر راه حق و صحيح‏اند بكسانى كه در راه مخالف آنها هستند انس نمى‏گيرند دنيا از آنان نيست و آنان هم‏ از دنيا نيند، آنها چراغهاى رفع تاريكى هستند آنان روشنائى ظلمت‏ها هستند آنان نور در تيرگى‏هايند .

حديث 18]
سليمان ديلمى گفت نزد امام صادق عليه السّلام بوديم كه ابو بصير نفس زنان وارد شد چون نشست ابو عبد اللَّه عليه السّلام فرمود اين چه حالى است؟ عرض كرد يا ابن رسول اللَّه سن من فزونى گرفته و مغز استخوانم آب شده و اجلم نزديك گشته در حالى كه نمى‏دانم در آخرت بر من چه خواهد گذشت حضرت فرمود يا ابا محمّد تو هم چنين مى‏گوئى عرض كرد فدايت شوم چگونه نگويم فرمود يا ابا محمّد آيا نمى‏دانى خداوند متعال جوانان شما را اكراه كرده از اينكه عذاب كند و پيروان شما را لطف كرده از اينكه بمعرض حساب كشد عرض كرد فدايت شوم آيا اين موهبت ويژه ما است يا براى تمام اهل توحيد است فرمودند نه اين فقط براى شما است نه براى ديگران خداوند متعال مى‏فرمايد پيرى در مؤمن نور من است و من شرم دارم از اينكه نور را بنارم بسوزانم و گفته‏اند پيرى زينت عقل و نشان وقار است عرض كرد فدايت شوم ما مورد حمله‏اى قرار گرفته‏ايم كه پشتمان را شكسته و دلهايمان را ميرانيده و قاضيان خون ما را حلال دانسته‏اند بخاطر حديثى كه فقهاء آنان بر ايشان روايت كرده‏اند حضرت صادق عليه السّلام فرمودند (لقب) الرافضه عرض كرد بلى، فرمود بخدا سوگند آنها شما را باين نام نناميدند بلكه پروردگار عالميان شما را باين نام ناميد آيا نمى‏دانى كه هفتاد مرد از بنى اسرائيل هنگامى كه گمراهى فرعون بر ايشان آشكار شد او را ترك كردند و بحضرت موسى عليه السّلام پيوستند موقعى كه هدايت او بر آنان هويدا گشت در لشكر موسى عليه السّلام برافضه مشهور شدند چون فرعون را ترك كردند و اين گروه در بندگى خدا و محبت بموسى عليه السّلام و هارون و فرزندانش پافشارترين مردم بودند، خداوند بموسى عليه السّلام وحى فرستاد اين اسم را در توراة براى آنها ثبت كن كه من آنها را باين نام ناميدم و اين لقب را بآنان بخشش فرمودم پس موسى عليه السّلام اين اسم را براى ايشان ثبت كرد. سپس خداوند بزرگ اين اسم را ذخيره كرد تا بشما عطا فرمايد يا ابا محمّد آنها ترك خير كردند و شما بخاطر خير ترك شر نموديد. مردم متفرق و دسته دسته گشتند و شما باهل بيت پيغمبرتان صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم پيوستيد و براهى كه بخدا ميرسد رفتيد و آنچه را كه خدا اختيار و اراده نموده اراده و اختيار نموديد پس بشارت باد شما را كه مورد رحمت و عنايت پروردگاريد اعمال نيكوكاريد مورد پذيرش و گنهكار شما مورد آمرزش الهى قرار مى‏گيرد اگر كسى از راهى كه شما سوى خدا ميرويد (طريق اهل بيت عليهم السّلام و قبول ولايتشان) نرود اعمال نيكويش قبول نشده و گناهانش آمرزيده نمى‏شود يا ابا محمّد يزدان فرشتگانى دارد كه گناهان شيعيان را ميريزند همان طور كه باد برگ درختان را خزان مى‏كند و اين مصداق فرمايش خداوند در قرآن مجيد است آنجا كه مى‏فرمايد وَ الْمَلائِكَةُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَ يَسْتَغْفِرُونَ لِلَّذِينَ آمَنُوا «1» و استغفار آنان فقط شما را فرا مى‏گيرد نه اين مردمان را يا ابا محمّد آيا خوشحال شدى عرض كرد فدايت شوم زيادتر بفرما فرمود يا ابا محمّد خداوند عالميان احدى از جانشينان پيغمبران را استثنا نكرده مگر امير المؤمنين عليه السلام و شيعيان او را و در كتاب خود فرموده يَوْمَ لا يُغْنِي مَوْلًى عَنْ مَوْلًى شَيْئاً وَ لا هُمْ يُنْصَرُونَ، إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ «2» مقصود آيه شريفه على عليه السّلام و پيروانش هستند يا ابا محمّد آيا مسرور شدى عرض كرد فداى تو شوم زيادتر بفرما فرمود خداوند شما را در اين آيه شريفه ياد كرده يا عِبادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلى‏ أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ «1» بخدا سوگند جز شما كسى ديگر را اراده نفرموده است يا ابا محمّد خوشحال شدى عرض كرد فدايت شوم زيادتر بفرما فرمود خداوند در كتابش شما را باين طور ياد نموده إِنَّ عِبادِي لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطانٌ «2» بخدا سوگند غير از ائمه عليهم السّلام و پيروانشان كسى ديگر منظور نيست يا ابا محمّد آيا خوشحال شدى عرض كرد فدايت شوم زيادتر بفرما فرمود پروردگار بزرگ در كتاب خود شما را ياد نموده و فرموده فَأُولئِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مِنَ النَّبِيِّينَ وَ الصِّدِّيقِينَ وَ الشُّهَداءِ وَ الصَّالِحِينَ وَ حَسُنَ أُولئِكَ رَفِيقاً «3» و رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم در اين آيه از انبيا است و ما از صديقون و شهداء هستيم و شما صالحونيد و شما بصلاح و نيكى ياد مى‏شويد همان طور كه خداوند تبارك و تعالى شما را ناميده است يا ابا محمّد آيا مسرور شدى عرض كرد فدايت شوم زيادتر بفرما فرمودند خداوند شما را ذكر كرده است هنگامى كه از دشمن شما حكايت مى‏كند كه در آتش است ما لَنا لا نَرى‏ رِجالًا كُنَّا نَعُدُّهُمْ مِنَ الْأَشْرارِ أَتَّخَذْناهُمْ سِخْرِيًّا أَمْ زاغَتْ عَنْهُمُ الْأَبْصارُ «1» در اين آيه غير از شما اراده نشده چون در اين دنيا در نظر مردم بدترين مردمان بوديد در حالى كه در بهشت متنعم بنعمت‏هاى الهى هستيد شما را در دوزخ جستجو مى‏كنند يا ابا محمّد آيا مسرور شدى عرض كرد فداى تو شوم زيادتر بفرما فرمود يا ابا محمّد آيه‏اى در باره بهشت و اهل آن فرود نيامده مگر آنكه در باره ما و پيروان ما است و آيه‏اى در باره دوزخ نازل نگشته كه اهل آن را بعاقبت بد و آتش دوزخ مژده دهد مگر اينكه در باره دشمن ما و كسى كه مخالف ما است وارد شده عرض كرد فدايت شوم زيادتر بفرما سپس فرمود يا ابا محمّد بر ملت و مذهب حنيف ابراهيم خليل عليه السّلام جز ما و شيعيان ما كسى نيست و ساير مردم از اين راه بدورند يا ابا محمّد آيا خوشحال شدى .

حديث 19
ابان بن تغلب گويد بامام صادق عليه السّلام عرض شد فدايت شوم معنى آيه فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ «1» چيست فرمود كسى كه خداوند ولايت ما را باو كرامت فرمايد از عقبه مى‏گذرد و ما آن عقبه هستيم كه كسى كه از آن گذشت نجات يافت پس مكثى كرد و سپس فرمود آيا سخنى بتو بگويم كه خيرى در آن باشد كه از دنيا و هر چه در آنست بهتر باشد عرض كرد آرى فداى تو شوم فرمود قول خداوند تعالى فَكُّ رَقَبَةٍ «2» مردم تماما بنده و اسير آتش‏اند غير از تو و يارانت كه خداوند متعال گردنهاى شما را از زنجيرهاى آتشين دوزخ بخاطر دوستى ما اهل بيت عصمت نجات داده است.
حديث 20
ابى بصير گويد ابو عبد اللَّه عليه السلام فرمود كه حضرت امير المؤمنين مى‏فرمود من و چوپانم و چوپان مردمم آيا چوپانى را كه گله خود را نشناسد ديده‏ايد سپس برخاست جويريّه عرض كرد يا امير المؤمنين گله تو كيانند فرمود كسانى كه از زيادى ياد خدا بودن چهرهائى زرد و لبانى خشكيده دارند .

حديث 21] معاويه دهنى گويد بامام صادق عليه السّلام عرض كردم فدايت شوم تفسير اين حديثى كه از شما شنيدم چيست فرمود آن حديث كدامست عرض كردم مؤمن بنور خدائى نگاه مى‏كند فرمود يا معاويه خداوند مؤمنين را از نور خودش آفريده و از رحمت خويش آنان را ساخت و از آنها بر ولايت ما پيمان گرفت بر پايه شناسائى خودش روزى كه خود را بآنها شناسانيد مؤمن برادر مؤمن از يك پدر و مادر است، پدرش نور و مادرش رحمت است او با اين نورى كه از آن آفريده شده نگاه مى‏كند
. [حديث 22] داود بن كثير رقى گويد بر امام صادق عليه السّلام داخل شدم و عرض كردم فدايت شوم خداوند تبارك و تعالى فرموده است وَ إِنِّي لَغَفَّارٌ لِمَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحاً ثُمَّ اهْتَدى‏ «1» معنى اين هدايت آخرين بعد از توبه و ايمان و عمل صالح چيست؟ فرمود معرفت ائمه طاهرين و اين امام يا سليمان.

حديث 23] سدير صيرفى گويد بر امام صادق عليه السّلام وارد شدم و ابو بصير و ميسره و عدّه‏اى از يارانش بنزد او بودند چون نشستم بمن رو آورد و فرمود يا سدير دوست ما در حال ايستاده و نشسته و خواب و بيدار و مرگش خدا را پرستش مى‏كند عرض كردم فداى تو شوم بندگى او را در حال ايستاده و نشسته و زندگى شناختيم ولى چگونه در خواب و مرگ عبادت پروردگار مى‏كند فرمود چون دوست ما سر خود را زمين گذارده و ميخوابد در هنگام نمازش فرشتگانى كه در زمين خلق شده‏اند و بآسمان نرفته‏اند و ملكوت آسمانها را نديده‏اند موكلند بنزد او نماز بخوانند تا اينكه بيدار شود و خداوند ثواب نماز اين دو فرشته را براى او مى‏نويسد و يك ركعت نماز آن دو برابر هزار نمازيست كه آدميان بجاى آورند و دوستى از دوستان ما را قبض روح مى‏كنند دو فرشته بآسمان بالا مى‏روند و عرض مى‏كنند خدايا بنده تو فلان ابن فلان بدرود زندگى گفت و تو خود باين قضيه از ما داناترى بما اجازه فرما كه ترا در آسمان و زمينت نيايش كنيم پس بآن دو فرشته وحى ميرسد كه كيست در آسمانم مرا آن طور كه بايد و شايد عبادت كند و حال آنكه به نيايش او نيازى ندارم‏ فضائل الشيعة با ترجمه، ص: 29 بلكه وى نيازمند آنست و در زمينم كيست كه مرا بشايستگى بندگى نمايد در حالى كه آفريده‏اى از او نيازمندتر بخود نيافريده‏ام فرشتگان عرض مى‏كنند پس كيست آنكه بمحبت تو نيكبخت مى‏شود وحى مى‏رسد آن كسى كه از او اقرار به بندگى محمّد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم و ولايت و دوستى جانشين محمّد صلّى اللَّه عليه و آله و سلم و فرزندان پاكش پيمان گرفته شده بگور دوست من فلان ابن فلان فرود آئيد و نزد او تا زمانى كه از خاك برانگيخته شود نماز بخوانيد. سپس امام عليه السّلام فرمود دو فرشته پائين آمده و نزد گور او نيايش پروردگار مى‏كنند تا روز رستخيز فرا رسد و مزد نمازهاى آن دو را براى او مى‏نويسند و هر ركعت نماز فرشتگان برابر يك هزار نماز آدميانست. سدير عرض كرد فداى تو شوم بنا بر اين دوست شما كه خواب و مرده است از دوستى كه بيدار و زنده و بر پا است عابدتر است فرمود يا سدير هيهات دوست ما در روز رستاخيز براى ديگران امان از آتش دوزخ مى‏طلبد و باو اجازه شفاعت و امان داده مى‏شود. (منظور آنكه ارزش او در نزد پروردگار جهانيان بالاتر از اينها است كه تو فكر مى‏كنى او كسى است كه براى ديگران ميانجيگرى و شفاعت و طلب امان ميكند و خود نيازى بدستگيرى ديگران ندارد و من بقدر فهم تو با تو سخن گفتم).

حديث 24]
سدير گويد بامام صادق عليه السّلام عرض كردم فدايت شوم آيا مؤمن از قبض روحش ناراحتى دارد فرمود نه چون هنگامى كه فرشته مرگ براى گرفتن روانش مى‏آيد ناله مى‏كند فرشته مرگ باو گويد اى دوست خدا در فغان مباش بآن خدائى كه محمّد صلّى اللَّه عليه و آله و سلم را بدرستى برانگيخته من از پدر دلسوز به پسرش بتو دلسوزتر و نيكوكارترم ديدگان خود را باز و نگاه كن چه مى‏بينى در برابر چشمانش پيغمبر- خدا و امير المؤمنين و فاطمه و حسن و حسين و ائمه اطهار عليهم السّلام ممثل مى‏شوند باو گويند اينان رفقاى تو هستند ديدگان خود را باز مى‏كند و مى‏نگرد روح او را از عرش آواز دهند اى نفس مطمئنه بسوى محمّد و آل محمّد برگرد و به بهشت برين داخل شو در چنين حالى هيچ چيزى نزد او محبوب‏تر از اين نيست كه روانش از كالبدش جدا شده و به نداكننده به پيوندد.
[حديث 25] امام صادق عليه السّلام بنقل از پدرانش از رسول خدا نقل فرموده كه رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلم مى‏فرمود وقتى كه روز رستاخيز فرا رسد گروهى بر منبرهاى نوربرمى‏آيند كه چهره آنان چون ماه شب چهارده درخشانست و اولين و آخرين مردم بايشان رشگ مى‏برند زمانى از سخن باز ايستاد و سپس همين گفتگو را سه بار بازگو فرمود عمر بن الخطاب عرض كرد پدر و مادرم فداى تو باد اينان شهدا هستند فرمودند شهدا هستند فرمود اوصيايند ولى نه آن شهدائى كه شما خيال مى‏كنيد عرض كرد جانشينان پيغمبران هستند فرمود اوصيايند ولى نه آن جانشينانى كه در خاطر خود مى‏گذرانيد عرض كرد از اهل آسمان يا زمينند فرمود از اهل زمين‏اند عرض كرد پس اينان كيانند رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلم بدست خود اشاره بعلى عليه السّلام كرد و فرمود اين و پيروان او هستند از قريش جز كسى كه حرامزاده باشد و از نژاد و مذاهب ديگر جز يهودى و از عرب مگر مشكوك در نسبت و از سائر مردم جز بدبخت كسى او را دشمن نمى‏دارد .

حديث 26] امام باقر عليه السّلام گويد رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلم فرمود در روز جزا گروهى كه جامه‏هائى از نور در بردارند و نور از چهره آنان مى‏تابد وارد بيابان‏ محشر مى‏شوند از علائم سجودشان شناخته مى‏شوند صفوف را مى‏شكافند تا در صف اول در برابر خداى عالميان قرار گيرند پيغمبران و فرشتگان و شهداء و نيكوكاران بآنان رشگ برند عمر بن خطاب گفت اينها چه كسانيند فرمودند اينان پيروان ما مى‏باشند كه على عليه السّلام پيشرو ايشانست.
[حديث 27] امام صادق عليه السّلام بنقل از پدرانش فرمود كه رسول خدا مى‏فرمود يا على امت من در طينت (ذر) پيش من ممثل شدند تا اينكه كوچك و بزرگ آنها را ديدم ارواحى بودند پيش از آنكه جسدهايشان آفريده شود و من بتو و پيروانت گذشتم و برايتان استغفار كردم على عليه السّلام عرض كرد اى پيغمبر خدا بيشتر بفرما فرمود يا على تو و شيعيانت از گورهاى خود با چهره‏هائى مانند ماه تابان بيرون مى‏آئيد و سختى‏ها بر شما گشايش شده و بدون هراس در زير سايه عرش الهى آرميده‏ايد مردم هراسناك كند و شما نمى‏ترسيد و مردم اندوهگينند و شما را اندوهى نباشد و شما بر سر سفره پروردگار جهانيانيد در حالى كه مردم گرفتار پس دادن حسابند.

[حديث 28] محمّد قبطى گويد شنيدم امام صادق عليه السّلام بمردم مى‏فرمود فرمايش پيغمبر بزرگ را در باره على عليه السّلام در روز غدير خم فراموش كرديد مانند روز مشربه ام ابراهيم كه مردم بعيادت او آمده بودند و على عليه السّلام آمد كه بنزديك رسول خدا جاى گيرد و جايش ندادند چون پيغمبر خدا مشاهده فرمود مردم بعلى عليه السّلام راه نمى‏دهند فرمود اى گروه مردمان اينانى را كه سبك مى‏شماريد اهل بيت منند من رفعت و عظمت ايشان را ميخواهم بخدا سوگند اگر از شما پنهان شوم خداوند از شما نهان نخواهد ماند روح و راحت و رضوان و بشارت و محبت براى كسيست كه على عليه السّلام را پيروى نمايد و ويرا دوست داشته و باو و جانشينانش سرسپرده باشد بر من است كه آنها را در شفاعت خود داخل كنم براى اينكه ايشان پيروان منند و كسى كه مرا پيروى كند از منست همان طور كه در باره ابراهيم عليه السّلام وارد شده چون من از ابراهيم و ابراهيم از من است و دين من دين اوست روش من روش وى و برترى او برترى منست و من از او برترم و برترى من بر او بگواه فرمايش پروردگار است كه مى‏فرمايد ذُرِّيَّةً بَعْضُها مِنْ بَعْضٍ وَ اللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ «1» و هنگام اين سخنرانى‏ و عيادت كردن مردم پيغمبر خدا را پاهاى مباركش را در مشربه ام ابراهيم دراز كرده بود (غرفه از خانه پيغمبر اكرم باين نام ناميده مى‏شده و آن همان جايى بود كه ابراهيم پسر رسول خدا، در آنجا بدنيا آمده بود).
[حديث 29] ابو عبد اللَّه جدلى گويد على عليه السّلام بمن فرمود يا ابا عبد اللَّه ميخواهى ترا بكار نيكى رهبرى كنم كه اگر كسى بر آن كار دست يابد از فزع روز قيامت در امان ماند و بدى‏اى را هم بتو نشان دهم كه اگر با آن خود گيرد خداوند او را بخوارى و از روى چهره بآتش دراندازد عرض كردم بلى فرمود آن حسنه محبت ما و آن سيئه دشمنى ما است.

حديث 30] اسحق نحوى گويد شنيدم امام صادق عليه السّلام مى‏فرمود خداوند به پيامبر خود آداب حب و دوستى و بندگى حضرتش را آموخت و سپس فرمود إِنَّكَ لَعَلى‏ خُلُقٍ عَظِيمٍ «1» و امر دين خود را باو واگذار نمود و فرمود ما آتاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ ما نَهاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا «2» و فرمود مَنْ يُطِعِ الرَّسُولَ فَقَدْ أَطاعَ اللَّهَ «3 رسول خدا، هم پس از خود بعلى عليه السّلام واگذار نمود و شما شيعيان باو سر فرو آورديد و ديگر مردم سرباز زدند بخدا سوگند شما را دوست دارم تا آنجا كه آنچه را ما گفته‏ايم بازگو كنيد و چون ما خاموش شديم شما هم خاموش شويد بين شما و خداى شما گواهيم بخدا سوگند براى هيچ كسى در دشمنى و دورى كردن از اين امر خوبى قرار داده نشده. »

حديث 31 محمّد بن مسلم گويد امام باقر عليه السّلام مى‏فرمود گناهان مؤمنين بخشيده مى‏شود و مؤمن پس از آن مانند كسى است كه تازه بكار بندگى و زندگى دست زده بديهى است اين بخشش الهى ويژه اهل ايمان است.

[حديث 32] امام باقر عليه السّلام فرمود خداوند بزرگ دنيا را بدوست و دشمن خود داد ولى سراى باز پسين را تنها بدوستان خود مى‏دهد، مؤمن از خداى خود مى‏خواهد كه ناراحتى دنيايش را بردارد و از او برداشته نمى‏شود و آخرت را هر اندازه درخواست كند باو داده خواهد شد و بدون خواهش كافران بآنان دنيا داده مى‏شود ولى چون از خدا مى‏خواهد كه عذاب آخرت را از او بردارد جوابى نمى‏شنود.

[حديث 33] ابى حمزه گويد شنيدم امام صادق عليه السّلام مى‏فرمود شما و بهشت براى يك ديگر آفريده شده‏ايد شما به نيكوكاران ناميده ميشويد و اهل رضاى پروردگاريد خداوند از شما خشنود است و فرشتگان برادران شما هستند اگر در كارهاى خوب كوشا باشيد.

[حديث 34] امام صادق عليه السّلام فرمود شهرها و گورهاى شما برايتان بهشت است براى بهشت آفريده شده‏ايد و به آنجا هم خواهيد رفت.

[حديث 35] امام صادق عليه السّلام فرمود هنگامى كه مؤمن بنماز برميخيزد خداوند حور العين را برمى‏انگيزد كه پيرامون او در آيند و چون مؤمن نماز را تمام نموده و برميگردد و خواهشى نمى‏كند آنها با شگفتى از دور او پراكنده مى‏شوند.

[حديث 36] امام باقر عليه السّلام فرمود رسول خدا، پس از هر معراجش بعلى عليه السّلام فرمود يا على در بهشت جوى سفيدى از شير ديدم كه از شهد شيرينتر و از تير برنده‏تر بود بعدد ستارگان آسمانها كاسه‏هائى در آن بود بركنار آن گنبدهائى از ياقوت قرمز و درّ سفيد گذارده بودند، جبرئيل با بالش بكنار او زد و آن مشك اذفر بود، سپس فرمود بآن كسى كه جان محمّد صلّى اللَّه عليه و آله و سلم در دست او است در بهشت درختى است و برگهايش تسبيح مى‏گويند كه آفريدگان اولين و آخرين صدائى بخوبى و خوشى آن نشنيده‏اند ميوه‏اى بمانند انار مى‏دهد كه چون آن را فرو مى‏اندازد و مؤمن ميشكافدش به نود پرده تقسيم مى‏شود (ظاهرا مقصود از حلّه همان پرده‏هاى ما بين دانه‏هاى انار است) و مؤمنين بر تخت‏هائى از نور نشسته‏اند و از دست و پيشانى آنان نور و روشنى تابانست و تو پيشواى آنانى بر پاى ايشان كفش‏هائيست كه بندهاى آن از نور است و جلو خود را از بهشت تا آنجا كه بخواهد به بيند روشن مى‏كند در اين حال زنى از بالا باو گويد پاكست خدا اى بنده خدا خير تو براى ما چيست مؤمن گويد تو كيستى پاسخ دهد از كنيزانى هستم كه خداوند در باره آنان فرموده فَلا تَعْلَمُ نَفْسٌ ما أُخْفِيَ لَهُمْ مِنْ قُرَّةِ أَعْيُنٍ جَزاءً بِما كانُوا يَعْمَلُونَ «1» سپس فرمود بآن كسى كه روان محمّد بدست او است سوگند هر روز هفتاد هزار فرشته بر او فرود مى‏آيند كه او را بنامش و نام پدرش مى‏خوانند.

[حديث 37] مالك جهنى گويد امام صادق عليه السّلام فرمود اى مالك نمى‏خواهيد كه نماز بخوانيد و زكاة بدهيد و دست خود را از حرام باز گيريد و در عوض به بهشت برويد سپس فرمود يا مالك هر گروهى كه از پيشوائى (باطل) در دنيا پيروى كنند روز رستاخيز امام و مأموم هر دو يك ديگر را لعن مى‏كنند مگر شماها يا هر كسى كه بمانند شما باشد (از ما پيروى نمايد) سپس فرمود اى مالك كسى از شما كه بر دوستى ما بميرد مانند كسيست كه در راه خدا بشمشير كشته شود و در شمار شهيدان نوشته شده است مالك گويد در حالى كه روزى نزد او بوديم و با خود حديثى از فضايل آنها مى‏گفتيم بمن فرمود بخدا سوگند گمان مدار كه پيروان ما در باره ما تند مى‏روند يا مالك كسى را ياراى آن نيست كه خدا را بستاند (آن طور كه حق او است) و همان طور كه نيروى توصيف خدا را ندارد از وصف كردن رسول خدا هم ناتوان است و بهمين منوال حق توصيف ما را هم نمى‏تواند بجا آورد و هم چنين از تعريف مؤمن نيز در مانده‏ است يا مالك مؤمن با برادر مؤمن خود برخورد مى‏كند و مصافحه مى‏نمايد و در همان حال خداى بزرگ بآنها نگاه مى‏كند و گناهانشان فرو ميريزد تا هنگامى كه از يك ديگر جدا شوند و كسى توانائى ندارد چنين افرادى را آن طور كه بايد و شايد ستايش كند.

[حديث 38] جعفر بن عمر كلبى گويد امام صادق عليه السّلام مى‏فرمود چقدر سياهى لشكر و افراد بيكاره زياد شدند عرض كردم يا ابن رسول اللَّه سياهى لشكر چيست؟ فرمود كسى خدا را جز شما صبح نكرد و نمازهاى قبل و بعد صبح را بجا نياورد و اجر و مزد دو برابر نگرفت شما داعيان و مبلغين آفتاب و ماه و ستارگانيد (ظاهرا منظور از آفتاب شمس نبوت و از ماه قمر ولايت و از ستارگان ائمه معصومين و يا علمايند) گناهان شما آمرزيده و اعمالتان قبول مى‏شود.

حديث 39] صباح بن سبابة گويد امام صادق عليه السّلام فرموده گاه هست مردى شما را در حالى كه نمى‏داند چه ميگوئيد دوست دارد و خداوند او را به بهشت وارد مى‏كند و مردى شما را در حالى كه نمى‏فهمد چه ميگوئيد (و از معتقدات واقعى شما با خبر نيست) دشمن ميدارد و خداوند او را بآتش مى‏برد و مردى هست كه نامه عملش بدون اينكه كارى نمايد پر مى‏شود عرض كردم چگونه فرمود بگروهى از بدگويان ما برخورد مى‏كند و چون او را به بينند بعضى از آنها به بعضى ديگر مى‏گويند اين مرد از پيروان آنها است شما ساكت شويد و چون شيعه ما مى‏گذرد او را هدف تير تهمت قرار داده و در باره او آنچه را كه بايد نگويند مى‏گويند پس خداوند توانا حسناتى در صحيفه عملش مى‏نويسد بدون اينكه عملى كرده باشد.

[حديث 40] منصور صيقل گويد نزد امام صادق عليه السّلام در خيمه او بمنى بوديم بمردم نگاهى كرد و فرمود حرام مى‏خورند و حرام مى‏پوشند و بحرام زناشوئى مى‏كنند و ليكن شما حلال ميخوريد و حلال مى‏پوشيد و بحلال ازدواج مى‏كنيد بخدا سوگند جز شما كسى حج نكرد و غير از عمل شما عمل ديگرى را نپذيرفتند

حديث 41] عمر بن حنظله گويد امام صادق عليه السّلام فرمود يا عمر ايزد دانا دنيا را بدوست و دشمنش مى‏دهد ولى دوستى ما را فقط به برگزيدگان آفرينشش مى‏دهد بخدا سوگند شما بر دين من و دين پدرانم ابراهيم و اسماعيل هستيد و على بن الحسين و محمّد باقر را بميان نياوردم گرچه اينها هم بر دين آنهايند (مقصود آنكه فكر نكنند پدران خود را ميخواهم تعريف نموده و برخ مردم بكشم).

[حديث 42] موسى نميرى گويد ابى عبد اللَّه عليه السّلام فرمود مردى نزد رسول خدا صلّى اللَّه عليه و اله و سلّم آمد عرض كرد اى پيغمبر خدا ترا دوست دارم پيغمبر خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم فرمود تو با كسى كه دوستش دارى خواهى بود.

[حديث 43] ميسر گويد از حضرت رضا عليه السّلام شنيدم كه مى‏فرمود بخدا سوگند از شما دو نفر را در آتش نمى‏بينم و يكنفر را هم نخواهم ديد عرض كردم اين موضوع از كجاى كتاب خدا است بمن پاسخى نداد تا اينكه روزى با او در طواف بودم و فرمودند يا ميسر اكنون پاسخ خويش را بشنو عرض كردم در كجاى كتاب خدا است فرمود در سوره رحمان فَيَوْمَئِذٍ لا يُسْئَلُ عَنْ ذَنْبِهِ إِنْسٌ وَ لا جَانٌّ «1» عرض كردم در آيه لفظ منكم نيست فرمود اول كسى كه او را تغيير داد ابن اروى‏ بود و اين گناه بر او و ياران او است و اگر در آيه منكم نبود عذاب خدا از آفريدگانش برداشته ميشد اگر از گناه جميع آدميان و جنيان باز خواست نشود پس خداوند در روز رستاخيز كرا عقاب كند.

[حديث 44] عباس بن يزيد گويد روزى بامام صادق عليه السّلام عرض كردم فدايت شوم فرمايش يزدان پاك در كتابش وَ إِذا رَأَيْتَ ثَمَّ رَأَيْتَ نَعِيماً وَ مُلْكاً كَبِيراً «1» را تفسير كن فرمود چون خداوند اهل بهشت را در بهشت وارد كند پيغمبرى از پيغمبرانش را نزد دوستى از دوستان خود مى‏فرستد دربانانى را بر درگاه او مى‏يابند و بآن رسول ميگويند همين بيرون بايست تا برايت رخصت بگيريم و پيغمبر خدا جز با اجازه او وارد نخواهد شد و اينست فرمايش خداى بزرگ وَ إِذا رَأَيْتَ ثَمَّ رَأَيْتَ نَعِيماً وَ مُلْكاً كَبِيراً «2»

[حديث 45]
احمد بن العيص گويد از حضرت صادق عليه السّلام بمن رسيد كه‏ مى‏فرمود: هنگامى كه روز رستاخيز فرا رسد گناهكاران شيعيان را شفاعت مى‏كنيم ولى نيكوكاران را خداوند نجات مى‏دهد. ترجمه كتاب (فضائل الشيعه) تمام شد

دوستان
امیدوارم که از مطالب استفاده کنید مخصوصا حدیث اول خیلی زیباست
اگر کوتاهی شده حلال کنید