ابوبکر؛جدّ امام معصوم!!!

این وهابیت ملعون میدونه امامان با حقنّ ولی اینو از مردم پنهان میکنه و سعی میکنه وصل کردن امامان با خلفا،خلفا را حق دار جلوه بدن.
این عکسی که نشون میدم شبهه وهابیون هست.اسنادی که میاره جز کتب شیعی نیست.این روایتی هم که علم کردن تو احادیث سرچ کردم نبود.
این شبهه از این جهت باطل،اما مسئله دیگر قسمت چپ تصویر هست که من چون اطالاعاتم درباره اهل بیت امام های معصوم کم بود،نتونستم ردش کنم.آیا همچین چیزی درسته؟
http://up.taktemp.com/images/0tvffawqxihn506l9ylm.jpg


ابوبکر پشمدیق.
حالا خوبه خودشون به شهادت امام حسین اقرار کردن.شما تو آخر تصویر قسمت وقایع مهم تاریخ اسلام دقت کنید:
نوشته:حسین بن علی(ع).اونا که به فرستادن سلام به امامان اعتقااد نداشتن؟

به هر حال یه شیرمردی گردن این شبهه رو بشکونه!!

يكي از دلائلي كه علماي اهل تسنن براي اثبات حُسن روابط ميان اهل بيت عليهم السلام و خلفاي سه گانه استدلال مي*كنند و با استفاده از آن موضع شيعيان در برابر خلفا را مورد انتقاد قرار مي*دهند ، روايتي است معروف به «ولدني ابوبكر مرتين» كه از قول امام جعفر صادق عليه السلام نقل مي*كنند . ما در اين جا به صورت مختصر سند و نيز دلالت اين روايت را از مصادر شيعه و سني موردبررسي قرار داده و در نهايت قضاوت را بر عهده خوانندگان عزيز قرار مي*دهيم .

بررسي سند روايت در كتاب*هاي شيعه :

اين روايت را هيچيك از علماي شيعه نقل نكرده اند ، تنها مرحوم ابو الفتح اربلي در كتاب كشف الغمه آن را از عبد العزيز بن اخضر جنابذي كه سني حنفي است نقل كرده .
وقال الحافظ عبد العزيز بن الأخضر الجنابذى رحمه الله أبو عبد الله جعفر بن محمد بن على بن الحسين بن على بن أبى طالب عليهم السلام الصادق وأمه أم فروة واسمها قريبة بنت القاسم بن محمد بن أبى بكر الصديق رضى الله عنه وأمها أسماء بنت عبد الرحمن بن أبى بكر الصديق ولذلك قال جعفر عليه السلام ولقد ولدنى أبو بكر مرتين .
كشف الغمة ، ج2 ، ص 374 .
حافظ عبد العزيز جنابذي گفته است: ابو عبد الله جعفر بن محمد ، مادرش ام فروه از طرفي دختر قاسم بن محمد بن ابو بكر است و از طرف ديگر مادرش اسماء، دختر عبد الرحمان بن ابوبكر است و از اين روي امام صادق فرموده: ابوبكر دو بار مرا به دنيا آورده يعني از دو طرف نسب من به ابو بكر مي رسد.
اولاً : حافظ عبد العزيز جنابذي متوفاي 611 است و امام صادق عليه السلام در سال 148 هجري به شهادت رسيده است بين اين دو فاصله زيادي وجود دارد . پس روايت مرسله است و روايت مرسل ارزشي براي استدلال ندارد .
ثانياً : اين شخص سني مذهب است ؛ چنانچه ذهبي در سير اعلام النبلاء در باره وي مي*نويسد :
ابن الأخضر * الامام العالم المحدث الحافظ ... قال ابن النجار : ... وما رأيت في شيوخنا مثله في كثيرة مسموعاته ، وحسن أصوله ... .
سير أعلام النبلاء - الذهبي - ج 22 - ص 31 .
بهترين شاهد بر سني بودن اين شخص ، استفاده از كلمه «صديق» براي ابوبكر است ؛ در حالي كه همه شيعيان مي*دانند كه اين لقب از القاب اختصاصي امير المؤمنين عليه السلام بوده است . ما اين مطلب را در اين آدرس به صورت كامل بررسي كرده*ايم .
http://valiasr-aj.com/fa/page.php?bank=question&id=633
از اين رو ، اين روايت از نظر شيعيان ارزشي ندارد . اگر اهل سنت بخواهند مطلبي را براي شيعيان بيان كنند، بايد به روايتي استناد كنند كه از طريق روات شيعه به سند صحيح نقل شده باشد.
معني ندارد كه بر اساس روايتي كه شيعهً قبول ندارد ، بخواهند عليه آن ها استدلال كنند . ابن حزم اندلسي كه خود از دانشمندان بنام اهل سنت و از مخالفين سر سخت شيعيان است در اين باره مي*نويسد :
لا معنى لاحتجاجنا عليهم برواياتنا ، فهم لا يصدّقونها ، ولا معنى لاحتجاجهم علينا برواياتهم فنحن لا نصدّقها ، وإنّما يجب أن يحتجّ الخصوم بعضهم على بعض بما يصدقّه الذي تقام عليه الحجّة به .
الفصل في الأهواء والملل والنحل ، ج4 ، ص159.
معنا ندارد كه ما عليه شيعيان به روايات خودمان استدلال كنيم ؛ در حالي كه آنها قبول ندارند و نيز معنا ندارد كه آن*ها به روايات خودشان عليه ما استناد كنند ؛ در حالي كه ما آن روايات را قبول نداريم . از اين رو لازم است كه در برابر خصم به چيزي استناد شود كه او قبول دارد و براي او حجت است .

بررسي سند روايت در كتاب*هاي اهل سنت :

اين روايت حتي در كتاب*هاي خود اهل سنت نيز سند درستي ندارد و تمام سند*هاي آن بدون استثناء طبق قواعد رجالي اهل سنت بي اعتبار هستند ؛ ولي متأسفانه علماي اهل سنت بدون توجه به سند روايت و از آن*جايي كه بحث فضائل خلفا در ميان است ، با چشمان بسته روايات را نقل و بعد از آن به تاخت و تاز عليه شيعه مي*پردازند .
ذهبي ، رجالي مشهور اهل سنت بعد از نقل اين روايت ، بدون اين كه سندي براي آن ذكر كند ، مي*نويسد :
وكان يغضب من الرافضة ، ويمقتهم إذا علم أنهم يتعرضون لجده أبي بكر ظاهرا وباطنا . هذا لا ريب فيه ، ولكن الرافضة قوم جهلة ، قد هوى بهم الهوى في الهاوية فبعدا لهم .
سير أعلام النبلاء - الذهبي - ج 6 - ص 255 .
امام صادق از دست رافضه ناراحت بود و اگر مي ديد كه آن*ها ؛ چه در ظاهر و چه در باطن متعرض جدش ابوبكر مي*شوند ، دشمن آن*ها مي*شد . ولي رافضه قومي جاهل هستند ...
اما وقتي رواياتي در فضائل اهل بيت پيامبر صلي الله عليه وآله وسلم نقل مي*كند با اين كه خودش تصريح مي*كند سند روايت صحيح است ، قلبش را شاهد مي*گيرد كه اين روايت باطل است !
همانند روايتي كه از پيامبر اسلام صلي الله عليه وآله نقل مي كند كه فرمود :
عدوك يا علي عدوي ، وعدوي عدوّ اللّه .
يا علي دشمن تو دشمن من و دشمن من دشمن خداوند است.
ذهبي هيچ دليلي از نظر رجالي بر ضعف اين روايت نمي*يابد ولي مي*نويسد :
يشهد القلب أنّه باطل .
قلب من شهادت مي دهد كه اين روايت باطل است
ميزان الاعتدال، ج 1، ص 82 ، ترجمة أحمد بن الأزهر النيسابوري .
معلوم مي شود كه يكي از ملاكهاي صحت و سقم روايت، شهادت قلب آقاي ذهبي است

سند اول :
مهمترين سندي كه براي اين روايت مي*توان يافت ، سندي است كه مزّي در تهذيب الكمال نقل كرده است :
أخبرنا بذلك أبو الفرج عبد الرحمان بن أبي عمر محمد بن أحمد بن محمد بن قدامة المقدسي بدمشق ، وأبو الذكاء عبد المنعم بن يحيى بن إبراهيم الزهري بالمسجد الأقصى ، وأبو بكر محمد بن إسماعيل بن عبد الله بن الأنماطي الأنصاري بالقاهرة ، وأبو بكر عبد الله بن أحمد بن إسماعيل بن فارس التميمي بالإسكندرية ، قالوا : أخبرنا أبو البركات داود بن أحمد بن محمد بن ملاعب البغدادي بدمشق ، قال : أخبرنا القاضي أبو الفضل محمد بن عمر بن يوسف الأرموي ببغداد ، قال : أخبرنا الشريف أبو الغنائم عبد الصمد بن علي بن محمد بن الحسن ابن المأمون ، قال : أخبرنا الحافظ أبو الحسن علي بن عمر بن أحمد ابن مهدي الدارقطني ، قال : حدثنا يعقوب بن إبراهيم البزاز ، قال : حدثنا الحسن بن عرفة ، قال : حدثنا محمد بن فضيل ... .
وبه [الإسناد السابق] قال : أخبرنا الدارقطني ، قال : حدثنا أبو بكر أحمد بن محمد بن إسماعيل الادمي ، قال : حدثنا محمد بن الحسين الحنيني ، قال : حدثنا عبد العزيز بن محمد الأزدي ، قال : حدثنا حفص بن غياث ، قال : سمعت جعفر بن محمد يقول : ما أرجو من شفاعة علي شيئا إلا وأنا أرجو من شفاعة أبي بكر مثله ، ولقد ولدني مرتين .
تهذيب الكمال - المزي - ج 5 - ص 81 – 82 .
چيزي از شفاعت علي (عليه السلام) اميد ندارم ، مگر اين كه مثل همان را از ابوبكر اميد دارم ، به درستي كه ابوبكر مرا دو بار به دنيا آورده است ! .
اولاً در سلسه سند اين روايت چندين راوي مجهول و ضعيف وجود دارد ؛ از جمله :
1. أبو البركات داود بن أحمد بن محمد بن ملاعب البغدادي : وي مجهول است ؛ چنانچه ذهبي در تاريخ اسلام ، ج 44، ص 287 و صفدي در الوافي بالوفيات ، ج 13 ، ص 286 نام وي را ذكر كرده ؛ اما هيچ گونه جرح و تعديلي نياورده*اند .
2 . عبد الصمد بن علي بن محمد . وي نيز مجهول است ؛ چنانچه خطيب بغدادي در تاريخ بغداد ، ج 11 ص 46 نامش را آورده ؛ ولي هيچ مدح و ذمي در باره*اش نقل نكرده است .
3 . احمد بن محمد بن إسماعيل الآدمي ، مجهول است .
4 . عبد العزيز بن محمد الأزدي . نمازي در مستدركات علم الرجال ، ج4 ، ص445 ، شماره 7909 نام وي را ذكر و تصريح مي كند كه مجهول است .
5 . حفص بن غياث : سليمان بن خلف الباجي از علماي اهل سنت در باره وي مي*نويسد :
قال علي بن المديني: أحاديث حفص وحاتم بن وردان عن جعفر بن محمد منكرة .
التعديل والتجريح - سليمان بن خلف الباجي - ج 1 - ص 513 .
علي بن مديني گفته است : احاديث حفص و حاتم بن وردان از جعفر بن محمد (عليهما السلام) غير قابل قبول است .
و مباركفوري در باره وي مي*نويسد :
وحفص بن غياث ساء حفظه في الاخر، صرح به الحافظ في مقدمة الفتح وقال الذهبي في الميزان قال أبو زرعة ساء حفظه بعد ما استقضى .
تحفة الأحوذي - المباركفوري - ج 2 - ص 124 .
حفص بن غياث در اواخر عمرش ، حافظه*اش ضعيف شده بود . حافظ (ابن حجر) در مقدمه فتح الباري به آن تصريح كرده است . ذهبي در الميزان گفته كه ابوزرعه گفته : حفص بن غياث بعد از آن كه قاضي شد ، حافظ*ه اش ضعيف شد .
و نيز ذهبي در ميزان الإعتدال در باره وي مي*نويسد :
وقال داود بن رشيد : حفص بن غياث كثير الغلط .
داود بن رشيد گفته : حفص بن غياث ، اشتباهاتش زياد بود .
و در ادامه مي*گويد :
وقال أبو زرعة : ساء حفظه بعد ما استقضى .
ابو زرعه گفته : حفص بن غياث بعد از قاضي شدنش ، حافظه*اش ضعيف شد .
وقتي در سلسله سند يك روايت چهار نفر مجهول و شخصي همچون حفص بن غياث وجود داشته باشد ، چگونه مي توان به آن اعتماد كرد .
سند دوم :
أخبرنا أبو القاسم إسماعيل بن محمد بن الفضل أنا أبو منصور بن شكرويه أنا أبو بكر بن مردويه أنا أبو بكر الشافعي أنا معاذ بن المثنى نا مسدد نا يحيى عن جعفر بن محمد قال تالله لحدثني أبي أن عليا دخل على عمر وهو مسجى بثوبه فأثنى عليه وقال ما أحد من أهل الأرض ألقى الله بما في صحيفته أحب إلي من المسجى بثوبه قال يحيى ثم ذكر جعفر أبا بكر وأثنى عليه وقال ولدني مرتين .
تاريخ مدينة دمشق - ابن عساكر - ج 44 - ص 453 – 454 .
يحيي از جعفر بن محمد (عليهما السلام) نقل كرده است كه فرمود : سوگند به خدا كه پدرم نقل كرد كه علي (عليه السلام) بر عمر وارد شد در حالي كه (عمر) خود را در لباسش پيچيده بود ، امام بر او درود فرستاد و فرمود : احدي از اهل زمين كه خداوند به خاطر آن*چه در صحيفه*اش گذاشته است ، در نزد من از اين كس كه خود را در لباسش پيچيده است ، محبوب تر نيست . سپس يحيي گفت كه جعفر (عليه السلام) از ابوبكر ياد كرد و بر او درود فرستاد و فرمود : ابوبكر مرا دو بار به دنيا آورده است .
در سند اين روايت اسماعيل بن محمد بن الفضل وجود دارد كه ابن عساكر روايت را از وي نقل مي*كند . ذهبي در باره وي مي*نويسد :
وكان ابن عساكر لما رأى إسماعيل بن محمد وقد كبر ونقص حفظه .
وقتي ابن عساكر اسماعيل را ديد ، اسماعيل پير شده و حافظه*اش خوب كار نمي*كرد .
با اين حال چگونه مي*توان به نقل ابن عساكر از اين شخص اعتماد كرد .
و نيز نوشته است :
قال أبو سعد : ... ورأيته وقد ضعف ، وساء حفظه .
من در حالي او را ديدم كه از جهت روايي ضعيف شده بود وحافظه اش خوب كار نمي*كرد .
سير اعلام النبلاء ، ج20 ، ص86 .
و نيز در سند آن معاذ بن المثنى وجود دارد كه محمد بن أبي يعلي در طبقات الحنابلة و ابراهيم بن مصلح در المقصد الأرشد در باره وي مي نويسند :
قال أحمد بن حنبل هو رجل سوء ساقط العدالة .
احمد بن حنبل گفته است: وي آدم بد و فاقد عدالت است .
المقصد الأرشد في ذكر اصحاب الامام احمد ، ابراهم بن مصلح ، ج3 ، ص35 و طبقات الحنابلة ، محمد بن أبي يعلي ، ج1، ص399 .

سند سوم :
وقال حفص بن غياث : سمعت جعفر بن محمد يقول : ما أرجو من شفاعة علي شيئا إلا وأنا أرجو من شفاعة أبي بكر مثله . لقد ولدني مرتين .
حفص بن غياث مي گويد: جعفر بن محمد فرمود: آن چه را از شفاعت جدم علي عليه السلام انتظار دارم، مثل همان را از شفاعت ابوبكر نيز انتظار دارم .
سير أعلام النبلاء - الذهبي - ج 6 - ص 259 .
اولاً : روايت مرسل است و سلسله سند تا حفص بن غياث نقل نشده است ، شايد سلسله سند همان باشد كه مزي نقل كرده است كه در آن صورت همان اشكالات را خواهد داشت .
ثانياً : همان طور كه نقل كرديم ، حفص بن غياث كثير الغلط و كم حافظه بوده و روايات او از امام صادق منكَر و غير قابل قبول است .
البته برخي از علماي اهل سنت و به ويژه ذهبي و ابن حجر در كتاب*هاي مختلف، اين روايت را نقل كرده*اند ولي هيچ يك سندي براي آن ذكر نكرده*اند .
بنابراين تمامي سند*هاي اين روايت ، ارزشي براي استدلال ندارند و نمي*توان به آن اعتماد كرد .

تحريف روايت :

ذهبي ، اصل روايت را در سير اعلام النبلاء ، ج 6 - ص 259 اين گونه نقل مي*كند : « ... لقد ولدني مرتين » ؛ در حالي كه در جاهاي ديگر و از جمله چهار صفحه پايين تر از آن ، كلمه «صديق» را اضافه كرده و روايت را اين گونه تحريف مي*كند :
فكان يقول : ولدني الصديق مرتين .
الكاشف في معرفة من له رواية في كتب الستة - الذهبي - ج 1 - ص 295 و تذكرة الحفاظ - الذهبي - ج 1 - ص 166 و سير أعلام النبلاء - الذهبي - ج 6 - ص 255 و تاريخ الإسلام - الذهبي - ج 9 - ص 88 .
چگونه ممكن است امام صادق عليه السلام از كلمه «صديق» براي ابوبكر استفاده كند ؛ در حالي كه همه مي*دانند اين لقب از القاب مخصوص امير المؤمنين علي بن أبي طالب عليه السلام بوده است . ما اين مطلب را در جاي ديگر ثابت كرده*ايم .

ر دلالت روايت :

همان طور كه گذشت ، مزي در تهذيب الكمال و ذهبي در سير اعلام النبلاء مي*نويسند :
حدثنا حفص بن غياث ، قال : سمعت جعفر بن محمد يقول : ما أرجو من شفاعة علي شيئا إلا وأنا أرجو من شفاعة أبي بكر مثله ، ولقد ولدني مرتين
شهيد نور الله تستري در جواب اين مطلب مي*نويسد :
أقول : يدل على كذب هذا الخبر أن صاحب الشفاعة العظمى هو جده صلى الله عليه وآله فلا يليق به عليه السلام نسيان شفاعة جده صلى الله عليه وآله وإظهار رجاء شفاعة غيره سيما أبو بكر الذي لا شافع له ولا حميم يوم لا ينفع مال ولا بنون ، إلا من أتى الله بقلب سليم ، اللهم إلا أن قصد به مجرد التقية فافهم .
وأما قوله عليه السلام " ولقد ولدني مرتين " فبيان للواقع لا للافتخار به كيف وقد مر الاتفاق على أن قوم أبي بكر أرذل طوائف قريش وقد وقع التصريح به من أبي سفيان كما مر وقال علي عليه السلام في شأن محمد بن أبي بكر " إنه ولد نجيب من أهل بيت سوء " فتدبر .
الصوارم المهرقة - الشهيد نور الله التستري - ص 241 – 242 .
دليل بر دروغ بودن اين خبر همين بس كه صاحب شفاعت كبري ، جدش رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم است ، پس سزاوار نيست كه آن حضرت شفاعت جدش را فراموش كرده باشد و اظهار اميد به شفاعت غير كرده باشد . به ويژه ابوبكر كه خودش در آن روز كه مال و فرزندان سودى نمى‏بخشد ، شفاعت كننده و حمايت كننده*اي ندارد ؛ مگر كسى كه با قلب سليم به پيشگاه خدا آيد ! .
مگر اين كه هدف امام صادق عليه السلام از بيان اين جملات فقط تقيه باشد .
اما اين كه آن حضرت فرموده : " ابوبكر مرا دو بار به دنيا آورده " واقع را بيان مي*كند نه اين كه افتخار كند ، زيرا پيش از اين گفتيم كه قبيله ابوبكر ، پست*ترين قبيله قريش بوده است ؛ وابو سفيان هم به اين مطلب تصريح كرده است . و نيز علي عليه السلام در شأن محمد بن أبي بكر فرموده : او فرزندي نجيب از خانواده اي بد است كه اين سخنان پستي قبيله ي ابوبكر را اثبات مي كند. بنا بر اين جايي براي افتخار نمي ماند.

آيا انتساب به ابوبكر براي امام صادق افتخار دارد يا به ولايت جدش امير المؤمنين عليهما السلام ؟

چگونه ممكن است امام صادق به چنين مطلبي افتخار كرده باشد ؛ در حالي كه اين مطلب مخالف سيره آن حضرت بوده است . زيرا با مراجعه به سيره آن حضرت مي*بينيم كه آن حضرت بالا ترين افتخار برايش قبول ولايت وامامت جدش امير المؤمنين عليه السلام است نه ولادت از او به اين حديث توجه كنيد كه مي فرمايد:
ولايتي لعلي بن أبي طالب أحبّ إليّ من ولادتي منه، لأنّ ولايتى له فرض وولادتى منه فضل .
ولايت علي بن أبي طالب (عليه السلام) براي من محبوب*تر از اين است كه او مرا به دنيا آورده است ؛ چرا كه قبول ولايت او براي من واجب و فرزند او بودن امتياز است .
الفضائل ، شاذان بن جبرئيل ، ص 125 و الروضة في فضائل أمير المؤمنين ، شاذان بن جبرئيل ، ص 103 و بحار الأنوار ، علامه مجلسي ، ج29 ، ص299 .
و همچنين نقل شده است كه آن حضرت فرمود :
ولايتي لآبائي أحب إليّ من نفسي ، ولايتى لهم تنفعنى من غير نسب ، ونسبى لا ينفعنى بغير ولاية .
ولايت پدرانم براي من ، دوست*داشتني تر از جان من است ، ولايت آن*ها براي من فايده دارد ؛ حتي اگر نسبتي با آن*ها نداشته باشم ؛ ولي نسبت با آن*ها زماني كه ولايت آن*ها را نداشته باشم ، برايم سودي ندارد .
مشكاة الأنوار ، علي الطبرسي ، ص 575 .
حال چگونه ممكن است كه نسبت امام صادق با امير المومنين افتخار نباشد؛ ولي نسبت با ابوبكر افتخار باشد؟

مخالفت با سيره و روش امير المؤمنين و فاطمه زهرا عليهما السلام

چگونه ممكن است امام صادق سيره و روش جدش امير المؤمنين و مادرش فاطمه زهرا عليهما السلام را فراموش كرده باشد ؛ در صورتي كه آن دو بزرگوار در تمام عمرشان لحظه*اي با ابوبكر بيعت نكردند و خلافت او را به رسميت نشناختند . كه ذيلا به چند مورد در اين باره اشاره مي*كنيم :
غضب فاطمه سلام الله عليها بر ابوبكر

بخاري در صحيح*ترين كتاب اهل سنت بعد از قرآن مي*نويسد :
فَغَضِبَتْ فَاطِمَةُ بِنْتُ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَهَجَرَتْ أَبَا بَكْرٍ فَلَمْ تَزَلْ مُهَاجِرَتَهُ حَتَّى تُوُفِّيَتْ .
صحيح البخارى ، ج4 ،* ص42 .
فاطمه دختر رسول خدا صلي الله عليه وسلم در حال خشم و غضب ابو بكر را ترك نموده و بر او همچنان غضبناك ماند تا وفات نمود .
و طبق روايات صحيح السندي كه در كتاب*هاي اهل سنت وجود دارد ، ناراحت كردن فاطمه ،* ناراحت كردن رسول خدا است و نيز غضب فاطمه ، غضب رسول خدا است . چنانچه بخاري نوشته است :
عَنْ الْمِسْوَرِ بْنِ مَخْرَمَةَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ فَاطِمَةُ بَضْعَةٌ مِنِّي فَمَنْ أَغْضَبَهَا أَغْضَبَنِي .
صحيح البخاري ، ج‏4 ، ص‏210 .
از مسور بن مخرمه روايت شده كه رسول خدا صلي الله عليه وسلم فرمود : فاطمه پاره تن من است ، هر كس او را به خشم آورد ، مرا به خشم آورده است .
و از طرف ديگر فاطمه زهرا سلام الله عليها به خداوند قسم ياد مي* كند كه ابوبكر را بعد از هر نمازي نفرين كند و شكايت او را پيش پدرش رسول خدا (ص) ببرد .
ابن قتيبه دينوري در كتاب الإمامة و السياسة مي*نويسد :
فقالت : نشدتكما اللّه ألم تسمعا رسول اللّه يقول : رضا فاطمة من رضاي ، وسخط فاطمة من سخطي ، فمن أحبّ فاطمة ابنتي فقد أحبّني ، ومن أرضى فاطمة فقد أرضاني ، ومن أسخط فاطمة فقد أسخطني ؟
قالا : نعم ، سمعناه من رسول اللّه صلى اللّه عليه وسلم ، قالت : فإنّي أُشهد اللّه وملائكته أنّكما أسخطتماني وما أرضيتماني ، ولئن لقيت النبي لأشكونّكما إليه .
فقال أبو بكر : أنا عائذ باللّه تعالى من سخطه وسخطك يا فاطمة ، ثمّ انتحب أبو بكر يبكي ، حتى كادت نفسه أن تزهق . وهي تقول : واللّه لأدعونّ اللّه عليك في كلّ صلاة أصلّيها ... .
الامامة والسياسة ، تحقيق الشيري ، ج 1، ص 31 .
فاطمه سلام الله عليها فرمود : شما را به خدا ، آيا نشنيديد كه رسول خدا (صلي الله عليه وآله وسلم) فرمود : خشنودي فاطمه ، نشانه خشنودي من است و خشم فاطمه نشانه خشم من است ، پس هر كس فاطمه را دوست داشته باشد ، به درستي كه مرا دوست داشته است ، هر كس فاطمه را راضي كند ، مرا راضي كرده است و هر كس فاطمه را به خشم آورد ، مرا به خشم آورده است .
ابوبكر و عمر گفتند : بلي ، ما از رسول خدا (صلي الله عليه وآله وسلم) اين مطلب را شنيديم . فاطمه (سلام الله عليها) فرمود : پس من خدا و ملائكه را شاهد مي*گيرم كه شما دو نفر مرا ناراحت كرده و مرا خشنود نكرديد ، اگر پيامبر را ملاقات كنم ، از دست شما شكايت خواهم كرد .
ابوبكر گفت : به خدا پناه مي برم از خشم خداوند و خشم شما اي فاطمه . ! سپس ابوبكر به شدت گريه كرد تا جايي كه نزديك بود جان بدهد . فاطمه سلام الله عليها فرمود : سوگند به خدا كه بعد از هر نمازم تو را نفرين خواهم كرد .
چگونه مي شود كه حضرت صديقه طاهره از ابوبكر غضبناك و به دنبال هر نماز بر او نفرين كند ولي فرزندش امام صادق به انتساب به او افتخار نمايد؟

امير المؤمنين عليه السلام ، ابوبكر را خائن و دروغ گو مي*داند :

مسلم بن حجاج نيشابوري در صحيح مسلم مي*نويسد :
فَلَمَّا تُوُفِّيَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ أَبُو بَكْرٍ أَنَا وَلِيُّ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَجِئْتُمَا تَطْلُبُ مِيرَاثَكَ مِنْ ابْنِ أَخِيكَ وَيَطْلُبُ هَذَا مِيرَاثَ امْرَأَتِهِ مِنْ أَبِيهَا فَقَالَ أَبُو بَكْرٍ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ مَا نُورَثُ مَا تَرَكْنَاهُ صَدَقَةٌ فَرَأَيْتُمَاهُ كَاذِبًا آثِمًا غَادِرًا خَائِنًا ... .
صحيح مسلم ، ج5 ، ص152 ، كتاب الجهاد و السير ، باب حكم الفيء .
زماني كه رسول خدا (صلي الله عليه وسلم) از دنيا رفت ، ابوبكر گفت من جانشين رسول خدا هستم ، شما دو نفر آمديد و (تو اي عباس) ميراث پسر بردارت (پيامبر) را طلب كردي و اين (علي عليه السلام) ميراث همسرش از پدرش را طلب مي*كرد . ابوبكر گفت كه رسول خدا فرموده است : "ما ارث به جاي نمي گذاريم ، هر آنچه از ما با قي مي ماند صدقه است " شما دو نفر ابوبكر را دروغ گو ، گناه*كار ، پيمان شكن و خائن مي دانستيد .
چگونه ممكن است ، امام علي عليه السلام فردي را خائن و دروغگو بداند ولي فرزندش امام صادق عليه السلام بر خلاف جدش امير المؤمنين عليهما السلام ، به نسبتش با ابوبكر افتخار كند !
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات
مؤسسه تحقيقاتي حضرت ولي عصر (عج)

صحیح؛این رو فبول کردم که این روایت،علاوه بر تناقض،نقص سندی نیز دارد.ام مشکل من با قسمت چپ این تصویره:
http://www.8pic.ir/images/41967867230373677724.jpg

آیا این رابطه درسته؟آیا امام صادق(ع)از دو جهت به ابوبکر ملعون بر میگرده؟

مادر امام صادق (ع) ام فروه (1) دختر قاسم و قاسم پسر محمد (2) و محمد پسر ابوبکر است . به این ترتیب مادر امام صادق از طرف پدر به ابوبکر می رسد .
مادر ام فروه اسماء است . اسماء دختر عبدالرحمن و عبدالرحمن پسر ابوبکر و به این ترتیب از طرف مادر هم به ابوبکر می رسد. با این حساب مادر امام صادق (ع) هم از طرف پدر و هم از طرف مادر به محمد بن ابوبکر ختم می شود. (3) ازاین رو امام صادق (ع) فرمود:«ان ابا بکر ولدنی مرتین». (4) این تنها از جهت بیان نسبت فامیلی است . فضلیتی را برای ابوبکر ثابت نمی داند ، ضمن آن که محمدبن ابوبکر شخصیتی است که بارها حضرت علی (ع) او را فرزند خود خوانده و او را بسیار ستوده است. ام فروه از زنان پاکدامن و باعظمت و نوه محمدبن ابی بکر است که محمد نیز از شیعیان مخلص علی (ع) بود . مادر محمد اسماء بنت عميس است كه قبلاً همسر جعفر بن ابى طالب بوده و پس از مرگ ابوبكر با على (ع) ازدواج نمود
محمد در سفر حجة الوداع در ذوالحليفه ميان مكه و مدينه متولد شد .پس از مرگ پدر ، مادرش به عقد على (ع) درآمد. او در آن روز كودكى خردسال بود .در دامن على تربيت شد . به شايستگى مهر على در دلش جاى گرفت. از اين رو وى از حواريون و خاصان اصحاب حضرت شد . على در باره اش مى فرمود: محمد فرزند من از صلب ابوبكر است.
محمد علاوه بر شجاعت و شهامت زايدالوصفى كه داشت ،از علم و درايت و فهم و فراست و زهد و عبادت فوق العاده اى برخوردار بود .اميرالمؤمنين (ع) چون خبر شهادتش شنيد، سخت بى تابى نمود . مكرّر در خطبه های خويش وى را مى ستود.
محمد در جمل در ركاب اميرالمؤمنين بود . پس از آن كه حضرت قيس بن سعد بن عباده را به علت نرمش و سازشى كه با عثمانيان مصر نشان داده بود، از ولايت مصر عزل نمود ،محمد را به ولايت آن ديار منصوب داشت . چون وى وارد مصر گرديد، با مخالفان اعلان جنگ نمود و آن ها را به بيعت على (ع) خواند.
معاویه که به ملك مصر چشم داشت و همواره مترصد فرصت بود ،چون شنيد طرفداران او در مصر قوى شدند، لشكرى انبوه به سركردگى عمرو بن عاص بدان جا گسيل داشت . با محمد وارد جنگ شد.عثمانيان مصر به عمرو پيوستند و مردم مصر بى وفائى كردند، لشكر محمد رو به ضعف رفت ،ولى در عين حال با دو هزار تن به نبرد ادامه داد تا سرانجام دستگير و به فجيع ترين وجهى به شهادت رسيد. اين واقعه در ماه صفر سال 38 هـ ق اتفاق افتاد. (5 )
در واقع امام صادق از محمد تمجید کرده ،چون مادر او از طرف پدر و مادر به او می رسد و محمد هم به منزله فررند علی (ع) تلقی می شود .

پی نوشت ها:
1- ام فروه زنی بسیار با ایمان و با تقوی بود .اصول کافی ، ج 1، ص 472، ح 1 ،تهران ،اسلامیه .
2- محمد بن ابی بکر از خواص حضرت علی (ع ) و دارای مقام بسیار بزرگ است.
3- اصول کافی ، ج 1، ص 472.
4- اعیان الشیعه ،ج 2 ،ص 507 ، سید محسن امین، ،بیروت ،دار التعارف للمطبوعات ،1418 ه ق ،چاپ پنجم ، تحقیق سید حسن امین .
5 -معارف ومعاریف ،ج 9 ، ص 156-158 ، ،سید مصطفی حسینی دشتی ،قم ،1376 ش ،چاپ دوم .

خب اگر این جوری باشه ابوبکر رو نمیشه لعن کرد،چون خود پیامبر(ص)فرموده:جز خوبی به نزدیکانم از شما چیزی نمیخواهم.این جوری ابوبکر از نزدیکان پیامبر(ص)میشه!

ان اعدی عدو محمد من عصی الله ان قربت قرابته
دشمن ترین دشمنان پیامبر کسی است که خدا را عصیان کند اگر چه نزدیکی و قرابت با پیامبر باشد
و گذشته از آن خداوند در قرا ن در باره عموی پیامبر می فرماید «تبت یدا ابی لهب وتب »
لذا طبق این دو دلیل و دلایل دیگر لعن ابوبکر اشکال ندارد

فلذا
اللهم العن ابی ابکر بعدد ما احاط به علمک