نمایش نسخه قابل چاپ
همه می دانیم خداوند در قرآن اشخاص و یا گروه های را از جانب خویش مورد لعنت قرار داده است.مثلا شیطان بواسطه سجده نکردن در برابر حضرت
آدم(ع) مورد لعن خداوند قرار گرفت و یا کسانیکه فرستاده خدا را آزار دهند موردغضب و لعن خداوند قرار گرفته اند. خداوند در قرآن لعن را که به عنوان
تنبیه برای کسانیکه نافرمانیش می کنند قرار داده مختص به خود نکرده است بلکه اصناف دیگری از خلایق را هم در آن شریک کرده است.
كَيْفَ يَهْدِى اللَّهُ قَوْمًا كَفَرُواْ بَعْدَ إِيمَانهِمْ وَ شَهِدُواْ أَنَّ الرَّسُولَ حَقٌّ وَ جَاءَهُمُ الْبَيِّنَاتُ وَ اللَّهُ لَا يَهْدِى الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ(86آل عمران)
أُوْلَئكَ جَزَاؤُهُمْ أَنَّ عَلَيْهِمْ لَعْنَةَ اللَّهِ وَ الْمَلَئكَةِ وَ النَّاسِ أَجْمَعِينَ(87آل عمران)
چگونه خداوند، قومى را كه بعد از ايمانشان كافر شدند، هدايت مىكند؟ با آنكه شهادت دادند كه اين رسول، بر حق است و برايشان دلايل روشن آمد، و خداوند قوم بيدادگر را هدايت نمىكند. (86)آنان، سزايشان اين است كه لعنت خدا و فرشتگان و مردم، همگى برايشان است. (87)
در این آیات خداوند جزای کسانی را که بعد از مشاهده دلایل و براهین قطعی و شهادت دادن به حق بودن رسول کافر می شوند را لعنت خود ، ملائکه و مردم قرار داده است.
نکته اول:بر طبق آیات ذکر شده قطعا عده ای از مردم هستند که لعنت می فرستند زیرا اگر این چنین نباشد آیه هیچ مصداقی ندارد و خداوند نعوذ بالله وعده ناحق داده اند.
نکته دوم:لعنت مردم که شریک با لعنت خدا و ملائکه قرار داده شده چیز مذمومی نیست و بلکه ممدوح است.و در آیه 88 این لعن باعث اضافه شدن عذاب برای این کافران می شود.
نکته سوم:اگر اگر لعن انسان ها بی ارزش بود خداوند آنرا در ردیف لعن خود و ملائکه قرار نمی دادند.
با تشکر.
در مورد نکته اول باید اشکال کنم که: البته میدونیم که عوالم دیگه ای هم وجود داره و در اونها هم موجوداتی وجود دارند که کارشان فقط لعن بر ملعونین (مورد نظر) است. که این لعنت
کنندگان میتونند مصداق این آیه باشند. که البته منافاتی با لعن انسانها بر ملعونین نیز ندارد. ولی من این نتیجه رو میگیرم که حتی بدون لعن انسانها هم این آیه بی مصداق نمیماند.
نمیدونم درسته یا غلط. یا اصلا وارد کردن این اشکال مهم بود یا نه!
(بقره/۱۵۹)
ان الذین یکتمون ما انزلنا من البیانت والهدی من بعده ما بیناه للناس فی الکتاب اولئک یلعنهم الله و یلعنهم اللاعنونکسانى که دلایل روشن، و وسیله هدایتى را که نازل کردهایم، بعد از آنکه در کتاب براى مردم بیان نمودیم، کتمان کنند، خدا آنها را لعنت مىکند;
و همه لعنکنندگان نیز، آنها را لعن مىکنند;
اولا اینجا علاوه بر خدا ، به همه لعن کنندگان نیز این اذن داده شده و در اینجا مورد تاکید قرار گرفته است که غیر از خدا نیز اجازه لعن دارند .
ثانیا فعل یلعن مضارع است یعنی تا ابد جاری است . یعنی خداوند و نیز لعنت فرستندگان ، همیشه آن افراد مذکور در آیه را لعن می کنند و قطع شدنی نیست . تاقیامت …
اما توضیح آیه اینکه یک گروه از کسانی که مستحق لعن خداوند و همه لعنت کنندگان هستند ، کسانی هستند که حقایق کتاب و بیان (شرح و توضیح کتاب) را کتمان (پوشیده) کرده و جلوی نشر آن را گرفتند .
نقل قول:
نوشته اصلی توسط mostafahem
پس با توجه به این دو آیه اولا دو گروه توسط خداوند در قرآن لعن شده اندنقل قول:
نوشته اصلی توسط ABASS
(گروه اول کسانی هستند که بعد از مشاهده بینات و هدایت، با آنکه به حق شهادت دادند کافر شدند
گروه دوم کسانی هستند آنچه توسط پروردگار در کتاب برای من بیان شده از نشانه های هدایت را پنهان می کنند.)
دوما اینکه لعن فرستادن بر این دو گروه مختص خداوند قرار نگرفته است بلکه انسان ها هم جواز لعن فرستادن بر این دو گروه را دارند
لُعِنَ الَّذينَ كَفَرُوا مِنْ بَني إِسْرائيلَ عَلى لِسانِ داوُدَ وَ عيسَى ابْنِ مَرْيَمَ ذلِكَ بِما عَصَوْا وَ كانُوا يَعْتَدُونَ (آیه78 سوره مائده)
ترجمه:از ميان فرزندان اسرائيل، آنان كه كفر ورزيدند، به زبان داوود و عيسى بن مريم مورد لعنت قرار گرفتند. اين [كيفر] به خاطر آن بود كه عصيان ورزيده و [از فرمان خدا] تجاوز مىكردند
از جمله انسان هایی در قرآن بر لسانشان لعن جاری شده است حضرت داوود(ع) و حضرت سلیمان(ع) می باشند.از آنجا که در قرآن سیره انبیاء برای انسان ها سرمشق قرار داده شده است بنابراین
وقتی عده ای توسط انبیاء که فرستادگان خداوند هستند مستحق لعن به حساب می آیند،آیا توسط پیروان این انبیاء مورد لعنت نباید قرار گیرند؟!!!!!
جواب سؤال من رو که ندادید هیچ، ظاهراً انقدر بی اهمیت بود شبهه اش که اصلاً کسی توجهی هم بهش نکرده. درسته؟!
لطفا دوباره سئوال خودتون تکرار کنیدنقل قول:
نوشته اصلی توسط حسین
حسین جان با دقت بیشتر در خود آیه میبینیم که مصداق بیان شده(ناس =مردم) پس برای مصداق پیدا کردن را ه دوری نرو .........نقل قول:
نوشته اصلی توسط حسین
کاملا درسته عباس جان. با تشکر. طبق معمول بی دقتی کردم. ببخشید.
لُعِنَ الَّذينَ كَفَرُوا مِنْ بَني إِسْرائيلَ عَلى لِسانِ داوُدَ وَ عيسَى ابْنِ مَرْيَمَ ذلِكَ بِما عَصَوْا وَ كانُوا يَعْتَدُونَ (آیه78 سوره مائده)
ترجمه:از ميان فرزندان اسرائيل، آنان كه كفر ورزيدند، به زبان داوود و عيسى بن مريم مورد لعنت قرار گرفتند. اين [كيفر] به خاطر آن بود كه عصيان ورزيده و [از فرمان خدا] تجاوز مىكردند
از جمله کسانیکه بر زبان حضرت داوود(ع) لعن شده اند اصحاب سبت(شنبه) بوده اند که بواسطه عصیان از فرمان حجت خدا مورد لعنت قرار گرفته و
مسخ شدند(تفسیر جامع)
در ادامه این روایت اصحاب عبیدالله ملعون در کربلا مثل اصحاب سبت مسخ شدند لذا لعن پیامبر ان پیشین شامل حالشان می شوند
در روایات به اصحاب سبت دقت کنید فقط ماهی گیرها منظور نیست
مثل قصه عجل قران داره کد می ده
پس تا اینجا متوجه شدیم که در قرآن جواز لعن توسط انسان ها داده شده بلکه این لعن در جای خودش ارزش بالایی نیز دارد.
همچنین فرستادن لعن از سنت انبیاء پیشین بوده است.
كَيْفَ يَهْدِى اللَّهُ قَوْمًا كَفَرُواْ بَعْدَ إِيمَانهِمْ وَ شَهِدُواْ أَنَّ الرَّسُولَ حَقٌّ وَ جَاءَهُمُ الْبَيِّنَاتُ وَ اللَّهُ لَا يَهْدِى الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ(86آل عمران)
أُوْلَئكَ جَزَاؤُهُمْ أَنَّ عَلَيْهِمْ لَعْنَةَ اللَّهِ وَ الْمَلَئكَةِ وَ النَّاسِ أَجْمَعِينَ(87آل عمران)
چگونه خداوند، قومى را كه بعد از ايمانشان كافر شدند، هدايت مىكند؟ با آنكه شهادت دادند كه اين رسول، بر حق است و برايشان دلايل روشن آمد، و خداوند قوم بيدادگر را هدايت نمىكند. (86)آنان، سزايشان اين است كه لعنت خدا و فرشتگان و مردم، همگى برايشان است. (87)
در این آیه خداوند به کسانی اشاره کرده که مورد لعن خداوند و ملائکه و مردم قرار می گیرند.بدین معنا که مردم جواز لعن به این عده ای که خداوند به آنها اشاره کرده را دارند
اینان چند خصوصیت مهم دارند که در آیه به آنها اشاره شده است:
1- بعد از شهادت دادن به حقانیت رسول کافر شدند
2- بعد از ایمان داخل کفر شدند.
3- دلایل و بینات برای آنها آمد با اینحال کافر شدند.
قطعا این عده بعد از پیغمبر داخل کفر شدند زیرا به حقانیت پیغمبر شهادت داده بودند!!
قبول دارید؟!!
«انّ الّذين يكتمون ما انزلنا من البيّنات و الهدي من بعد ما بيّناه للنّاس في الكتاب، اولئك يلعنهم الله و يلعنهم اللّاعنون» (بقره /159)
آنانكه بيّنات و هدايتي را كه فرو فرستاديم، و آنرا براي مردم در كتاب روشن نموده توضيح داديم، كتمان كرده و پوشاندند (و پنهان نمودند تا حقيقت آشكار نشود) آنها را خدا لعن كرده و جن و انس و ملك و همه لعنت كنندگان نيز بايستي آنها را لعن نمايند.
نمونه بارز حقايق انكار شده، حقيقتي است كه خداوند بر پيامبرش در مورد جانشيني علي(ع) در روز غدير نازل نمود و حضرت آنرا در طي خطبه مفصلي در وادي غدير خم براي مردم شرح دادند.
پوشانندگان اين واقعه و حقيقت (كه مطالب باطل و منحرف خود را جايگزين آن نمايند) طبق همين آيه مورد لعن خدا و لعنت كنندگان ديگر قرار گرفته اند و اين لعن مضاعف، نمايانگر عمق ضلالت و گمراهي آنهاست كه بدنبال خود، گروه بيشماري را نيز به گمراهي ميكشانند.
لذا اين لعن در خطبۀ غدير نيز بر همين پايه، معني خود را پيدا ميكند: «ملعون ملعون مغضوب مغضوب من ردّ عليّ قولي هذا و لم يوافقه ».
ملعون و مورد خشم شديد است كسي كه اين سخن مرا (يعني امامت و خلافت علي(ع را) رد كرده و با آن موافقت نكند
ممنون از حسین عزیزم با این مطلبی که فرمودند
یک نکته اونم اینکه در این آیه کسانیکه حقایقی در کتاب خدا را کتمان می کنند لعن شده اند پس معلوم است یک عده در تاریخ بعد از نزول قرآن برخی حقایق و نشانه های هدایت
که در قرآن آمده بوده را کتمان کرده اند.
نکته دوم اینکه قطعا این مطالب در ظاهر آیات نبوده زیرا کسی آیات خدا را پنهان نکرده بنابراین حقایقی در قرآن بیان شده که بعد از نزول آن عده ای قصد پنهان داشتن آنرا داشته اند.
چـرا نـفـريـن؟ چرا مــوج تــنــفـّـر؟
چـــرا پـــــرواز در اوج تـــنـــفــــّر؟
چـرا کـيـنـه؟ چرا بـغض و عداوت؟
چـرا بـيـزاري و طـعـن و قـسـاوت؟
چرا بـر عـدّه اي از مردمان خـشم؟
کجا برخوردها با يک جهان خـشم؟
جـواب ايـن چـراهـا را چـو خواهي
نــگــاهـي کـــن بـــه آيــات الــهــي
ببـيـن يــزدان کـجـا نـفــريــن نموده
که را لـعـنـت، که را تحسين نموده
چـو دانستي که مـلعـونِ خدا کيست
يقين دان ترک اين سنّت روا نيست
زبـان را چـون خـداي خـود نـما باز
بـه لــعــن فـرقـه ي مـلعـون بپرداز
مــداوم مــلـتـجـي بــر اولــيـاء شـو
ز هـر مـوجـود مـلـعـونـي جـدا شـو
«و الّذين ينقضون عهدالله من بعد ميثاقه و يقطعون ما امر الله به اَنَ يوصل و يفسدون في الارض اولئك لهم اللعنة و لهم سوء الّدار» (رعد25)
آنانكه پس از عهد بستن، پيمان خدا را شكستند و هم آنچه را كه خـدا به پيوند آن امر كرده گسستند، و در روي زمين فساد و فتنه برانگيختند، بر آنها لعنت خدا باد و جايگاه بدي دارند.
آنانكه در روز غدير با پيامبر(ص)برولايت و امامت و جانشيني علي(ع) بعدازاو عهد بسته بودند و با ظاهري شاد، اما دلي مملو از
كينه و خشم، به پيشگاه پيامبر(ص)و علي(ع) آمده و«بخّاً بخّاً لك ياعلي» سر داده و نصب او را به خلافت و امامت بعد از نبي، به
ايشان تبريك گفتند، ولي بعد از پيامبر، عهد خود را شكستند، و خود با زور و جنايت بر اين مسند تكيه زدند ،در اين آيه خطاب به
آنهاست. همآنان كه عليرغم دستورات و فرامين الهي بدون اعتقاد و سرسپردگي به آنها، اموال و حقوق اهلبيت(عليهم السلام)
را غصب نموده و بر خلاف دستورات پيامبر در روز غدير، به عدوات و ستيز با علي(ع) برخاستند و او را از مسند امامت و خلافت و
جانشيني پيامبر دور كردند، و خود را بناحق عهده دار دين و احكام الهي معرفي كرده و قرآن و شريعت را با اميال نفساني
خويش، به بازي گرفتند.و لذا اين فراز از خطبه غدير نيز دقيقاً با اين آيه همخواني دارد. آنجا كه جبرئيل از طرف خدا فرمود:
«من عادي علي (ع) و لم يتولّه فعليه لعنتي و غضبي»
هر كس با علي(ع) عداوت ورزيده و ولايت و سرپرستي او را (كه فرمان خدا و رسول است) نپذيرد غضب و لعن من بر او باد.
همچنين آنها كه در واقعة عاشورا، بزرگترين فساد را در روي زمين نسبت به پاكترين افراد انجام دادند، جنايتي كه از هولناكي آن
فرشتگان به ضجّه آمدند، نيز از مصاديق«يفسدون في الارض» در اين آيه بوده و مورد لعن و نفرين الهي هستند.
لذا لعن اينان در زيارت عاشورا و يا دعاها و روايات ديگر، دقيقاً منطبق بر تعليمات قرآن است.
ِنقل قول:
نوشته اصلی توسط ho3in
على بن ابراهيم از حضرت صادق عليه السّلام روايت كرده فرمود مراد نقض عهدى است كه يكمرتبه در عالم ذر از خلايق گرفته شد و يكمرتبه هم پيغمبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم در روز عيد
غدير خم براى ولايت و خلافت امير المؤمنين عليه السّلام و ائمه از مسلمانان گرفت.(تفسیر جامع)