اشعاری در مدح علی (ع)

به جز از علي نباشد به جهان گره*گشايي **** طلب مدد از او کن چو رسد غم و بلايي
چو به کار خويش ماني در رحمت علي زن **** به جز او به زخم دل*ها ننهد کسي دوايي
ز ولاي او بزن دم که رها شوي ز هر غم **** سر کوي او مکان کن بنگر که در کجايي
بشناختم خدا را چو شناختم علي را **** به خدا نبرده*اي پي اگر از علي جدايي
علي اي حقيقت حق علي اي ولي مطلق **** تو جمال کبريايي تو حقيقت خدايي
نظري ز لطف و رحمت به من شکسته دل کن **** تو که يار دردمندي تو که يار بينوايي
همه عمر همچو "شهري" طلب مدد از او کن **** که به جز علي نباشد به جهان گره*گشايي

نظر به بندگان اگر، ز مرحمت خدا كند **** قسم به ذات كبریا، ز یُمن مرتضى كند
خدا چو هست رهنمون، مگر دگر چرا و چون **** كه او كند هر آنچه را كه حكمت، اقتضا كند
ز قدرت یداللّهى، كسى ندارد آگهى **** وسیله‎اش بود علىّ، خدا هر آنچه را كند
به جنگ بدر و نهروان، علىّ است یكّه قهرمان **** نِگر كه دست حقّ عیان، قتال اشقیا كند
به روى دوش مصطفى، نهد چو پاى مرتضى **** نگر به بت شكستنش، كه در جهان صدا كند
به رزم خندق و اُحد، به قتل عمرو و عبدود **** خدا بدستِ دست خود، لواى حقّ به پا كند
چو افضل از عبادت خلایق است ضربتش **** علىّ تواند این عمل، شفیع ما سوى كند
به پیشگاه كردگار، ز بس كه دارد اعتبار **** دیون جمله بندگان، تواند او ادا كند
نماز بى ولاى او عبادتى است بى وضو **** به منكر على بگو، نماز خود قضا كند
هر آن كه نیست مایلش، جفا نموده با دلش **** بگو دل مریض خود، به عشق او شفا كند
على است آن كه تا سحر، سرشك ریزد از بصر **** پى سعادت بشر، ز سوز دل دعا كند
على انیس عاشقان، على پناه بى كسان **** على امیرمؤمنان، كه مدح او خدا كند
پس از شهادت نبىّ، كه را سزد به جز على **** كه تا به حشر آدمى، به كارش اقتداء كند
قسیم نار و جنّتش، ترازوى محبّتش **** كه مؤمنان خویش را، ز كافران جدا كند
گهى به مَسند قضا، گهى به صحنه غزا **** گهى به جاى مصطفى، كه جان خود فدا كند
على است فرد و بى نظیر، على مجیر و دستگیر **** كه نام دلگشاى او، گره ز كار وا كند
ز كار قهرمانیش، پر است زندگانیش **** نگین پادشاهیش، به سائلى عطا كند
امیر كشور عرب، ثناكنان، دعا به لب **** برد طعام نیمه شب، عطا به بینوا كند
ز كوى شاه اولیاء، كه مهر اوست كیمیا **** كجا روى بیا بیا، كه دردها دوا كند

علي آن شير خدا شاه عرب **** الفتي داشت با اين دل شب
شب ز اسرار علي، آگاه است **** دل شب محرم سرّ الله است
شب علي ديد به نزديکي ديد **** گر چه او نيز به تاريکي ديد
شاه را ديد به نوشيني خواب **** روي بر سينه ديوار خراب
قلعه*باني که به قصر افلاک **** سر دهد ناله زنداني خاک
اشكباري که چو شمع بيزار **** مي*فشاند زر و مي*گريد زار
دردمندي که چو لب بگشايد **** در و ديوار به زنهار آيد
کلماتش چو در آويزه گوش **** مسجد کوفه هنوزش مدهوش
فجر تا سينه آفاق شکافت **** چشم بيدار علي خفته نيافت
روزه*داري که به مُهر اسحار **** بشکند نان جوين افطار
ناشناسي که به تاريکي شب **** مي*برد نان يتيمان عرب
تا نشد پردگي آن سرّ جلي **** نشد افشا که علي بود علي
شاهبازي که به بال پر راز **** مي*کند در ابديت پرواز
شهسواري که به برق شمشير **** در دل شب بشکافد دل شير
عشقبازي که هم آغوش خطر **** خفت در خوابگه پيغمبر
آن دم صبح قيامت تأثير **** حلقه در شد از او دامنگير
دست در دامن مولا زد در **** که علي بگذرد از ما مگذر
شال مي*بست و ندايي مبهم **** که کمربند شهادت را محکم
پيشوايي که ز شوق ديدار **** مي*کند قاتل خود را بيدار
ماه محراب عبوديت حق **** سر به محراب عبادت منشق
مي*زند پس*، لب او کاسه شير **** مي*کند چشم اشارت به اسير
چه اسيري که همان قاتل اوست **** تو خدايي مگر اي دشمن دوست
در جهان اين همه شر و همه شر **** ها علي بشر کيف بشر
کفن از گريه غسال خجل **** پيرهن از رخ وصال خجل

منم بنده ی اهلبیت نبی/ستاینده ی خاک پای وصی
خدا آن روز نامم به گیتی مباد/که من نام حیدر نیارم به یاد
بر این زادم و هم بر این بگذرم/یقین دان که خاک پی حیدرم
نباشد جز از بی پدر دشمنش/که یزدان به آتش بسوزد تنش…
فردوسی

مرا در تن بود تا جان علی گویم علی جویم

بجنبد تا رگم در جان علی گویم علی جویم

ز پیدا و ز پنهانم همین یک حرف را دانم

که در پیدا و در پنهان علی گویم علی جویم

اگر اهل خراباتم وگر شیخ مناجاتم

به هر آئین ، به هر دستان علی گویم علی جویم

علی دین است و ایمانم ،علی درد است و درمانم

چه با درد و چه با درمان علی گویم علی جویم

علی حلال مشکل ها ،علی آرامش دلها

کند تا مشکلم آسان علی گویم علی جویم

اگر در خانقه افتم وگر در میکده خفتم

به هر معموره و ویران علی گویم علی جویم

ز مهر او سرشت من ، جمال او بهشت من

هم اندر روضه ی رضوان علی گویم علی جویم

علی باب الله عرفان ،علی سرالله سبحان

به نور دانش و عرفان علی گویم علی جویم

اگر درویش و مسکینم وگر دیندار و بی دینم

چه با کفر و چه با ایمان علی گویم علی جویم

اگر تسبیح می گویم وگر زنار می جویم

به هر اسم و به هر عنوان علی گویم علی جوی

ز سوره سوره ی قرآن ، ز یاسین و ز الرحمان

به هر آیه ز هر تبیان علی گویم علی جویم

اگر از وصل خوشحالم وگر از هجر نالانم

چه با وصل و چه با هجران علی گویم علی جویم

به محشر چون برآرم سر ، به نزد خالق اکبر

به گاه پرسش و میزان علی گویم علی جویم

از عشق و مرام و معرفت آگاه است

هرکس که پناهنده به این درگاه است

هر کس که شود سائل سلطان نجف

از یُمن گدایی به در او شـــــاه است

زهراست اگر محور منظومه ی نور

خورشید پیمبر است و حیدر ماه است

هر کس ز علی و آل او گشته جدا

بیراهه گرفته پیش رو گمراه است

هر کس بِکَند چاه برای شـــــــــیعه

تا روز ابد خودش تَهِ آن چاه است

تا کور شود هر آنکه نتواند دید

در مذهب حق علی ولی الله است

از عشق و مرام و معرفت آگاه است

هرکس که پناهنده به این درگاه است

هر کس که شود سائل سلطان نجف

از یُمن گدایی به در او شـــــاه است

زهراست اگر محور منظومه ی نور

خورشید پیمبر است و حیدر ماه است

هر کس ز علی و آل او گشته جدا

بیراهه گرفته پیش رو گمراه است

هر کس بِکَند چاه برای شـــــــــیعه

تا روز ابد خودش تَهِ آن چاه است

تا کور شود هر آنکه نتواند دید

در مذهب حق علی ولی الله است

دو تا مثل هم گذاشتی mohammad


لا فتی الا علی لا سیف الا ذوالفقار

وقتی تو آمدی دل ما پیش چاه بود
از فاطمه بزادی و زهرا گواه بود
وقتی تو آمدی همه نخل‎های تو
از پیش آمدند به بزمی که آه بود
وقتی تو آمدی همه آسمان شنید
فریاد دیو را که سرا پا سیاه بود
یک کعبه در شکاف تمنای دوست بود
یک قبله در سکوت سجود اله بود
وقتی تو آمدی همه کودکان شهر
دیدند ماه بهر یتیمان پناه بود
فرقت شکافت تا که دل کعبه نشکند
آری که سجده‎گاه تو چون قبله‎گاه بود

باعطـــــای توچه کم در روزگار

باولای توچه غـــــم در روز زار

تاکه می بستی به پهلوذوالفقـــــــار

می گسست از دشمنان تو فـــــــقار

هر کس بِکَند چاه برای شـــــــــیعه

تا روز ابد خودش تَهِ آن چاه است

تا کور شود هر آنکه نتواند دید

در مذهب حق علی ولی الله است

وقتی خدا به خلقت هستی اراده کرد

توحید را به صورت یک مرد ساده کرد

از اسم مستعار خودش استفاده کرد

کل صفات را روی اسمش پیاده کرد

انقدر شد شبیه خودش که صداش کرد

آیینه دار ذات خدا مرتضی علی

ای وجه رب العالمین هو یا امیر المومنین
ای قبله ی اهل یقین هو یا امیر المومنین

راه طلب پویم تو را در هر کجا جویم تو را
در هر نفس گویم چنین هو یا امیر المومنین

خیل ملائک لشکرت ،تاج ولایت بر سرت
مُلک حَقت زیر نگین هو یا امیر المومنین

تو جان پاک مصطفی وصف تو از قول خدا
آیات فرقان مبین هو یا امیر المومنین

اول تویی،آخر تویی، یاور تویی، ناصر تویی
بر اولین و آخرین هو یا امیر المومنین

از بهر خدمت روز و شب، اِستاده با عجز و ادب
بر درگهت روح الامین هو یا امیرالمومنین

سوی محبان کن نظر، محفوظشان دار از خطر
ای حب تو حصن حصین هو یا امیر المومنین

دارد صغیر بی نوا بر آستانت التجاء
مگذارش از محنت غمین هو یا امیر المومنین

در روز جزا ولوله ای خواهد شد

باذکر علی هروله ای خواهد شد

ای وای اگر علی غضبناک شود

در عرش خدا زلزله ای خواهدشد

***

جز نبی کس قرار حیدر نیست

بی شرف از تبار حیدر نیست

و تو "عمروبن عبدود" برو گم شو

زدن بچه کار حیدر نیست

***

کور شو اهل ثقیفه که عرب یل دارد

خوش قد و قامت و رعناست و هیکل دارد

وسط معرکه فریاد زند پیغمبر

اسدلله برو کار تو ایول دارد

***

یا علی حب شما شیره ی ایمان من است

سیره و سنت تو معنی قرآن من است

من گدایی ز گدایان تو هستم آقا

خاک نعلین شما سرمه ی چشمان من است

***

به کوری دو چشم شور این قوم اراذل

زدم قابی به روی سر در کاشانه ی دل

نوشته روی آن با خط زیبای خدایی

سگ شیعه شرف دارد به صد سنی بزدل

***

دل محضر شاه لافتی چون عبد است

در دام محبت علی در بند است

"هرکس به ولایت علی شک دارد"

پست فطرت و مشرک و سگی مرتد است

***

به دنیا مرا قرص نانی بده

به محشر مرا سایه بانی بده

نجف روزی من نشد یا علی

بیا لااقل جمکرانی بده

در روز جزا ولوله ای خواهد شد

باذکر علی هروله ای خواهد شد

ای وای اگر علی غضبناک شود

در عرش خدا زلزله ای خواهدشد

راه علی و آل، ره رضوان است

مهرش سبب شفاعت و غفران است

بر هرکه نپیمود رهش را، گوئید

"این ره که تو می روی به ترکستان است"

کور شود اهل سقیفه که عرب یل دارد

خوش قد و قامت و رعناست و هیکل دارد
وسط معرکه فریاد زند پیغمبر
اسدلله برو کار تو ایول دارد

آفریده شدم برای علی

تا بیفتم به دست و پای علی

اینکه ما از چه آفریده شدیم

علتش هست خاک پای علی

جان سائل چه ارزشی دارد

جان پیغمبران فدای علی

صد هزار آفتاب میریزد

با تکان خوردن عبای علی

هم علی میشود علی خدا

هم خدا میشود خدای علی

این صدای علی صدای خدا؟

یا صدای خدا صدای علی؟

هم نشسته علی به جای خدا

هم نشسته خدا به جای علی

لطف معراج مصطفی این بود

شد صدای خدا صدای علی

عرش را شرع را شریعت را

همه را آفریده با "یه" علی

ذکر بالا سرش حسین بُوَد

پس نجف هست کربلای علی

انا مشتاق به جوار نجف

انا محتاج به دعای علی

بچه های بزرگ و كوچكمان

همه قربان بچه های علی

دست مولا و چادر بی بی

دست ما و نخ عبای علی

چه مقامیست که هزاران بار

میشود فاطمه فدای علی

یا علی حب شما شیره ی ایمان من است

سیره و سنت تو معنی قرآن من است

من گدایی ز گدایان تو هستم آقا

خاک نعلین شما سرمه ی چشمان من است

جز نبی کس قرار حیدر نیست

بی شرف از تبار حیدر نیست

و تو "عمروبن عبدود" برو گم شو

زدن بچه کار حیدر نیست

تكفیر دشمنان علی ركن كیش ماست

هر كس محب فاطمه شد، قوم و خویش ماست

لعنت به آن كه پایه گذار سقیفه شد

لعنت به هر كسی كه به ناحق خلیفه شد

لعنت بر آن كه بر تن اسلام خرقه كرد

این قوم متحد شده را، فرقه فرقه كرد

ما بی خیال سیلی زهرا نمی شویم

راضی به ترك و نهی تبرا نمی شویم

قرآن و اهل بیت نبی اصل سنت است

هر كس جدا ز این دو شود، اهل بدعت است

ما هم كلام منكر حیدر نمی شویم

«با قنفذ و مغیره برادر نمی شویم»

ما از الست طایفه ای سینه خسته ایم

ما بچه های مادر پهلو شكسته ایم

شمشیر خشم شیعه پدیدار می شود

وقتی كه حرف كوچه و دیوار می شود

امروز اگر كه سینه و زنجیر می زنیم

فردا به عشق فاطمه شمشیر می زنیم

ما را نبی «قبیله ی سلمان» خطاب كرد

روی غرور و غیرت ما هم حساب كرد

ما از الست طایفه ای پر اراده ایم

ما مثل كوه پشت علی ایستاده ایم

از اما بترس شیعه ی سرسخت حیدریم

جان بر كفان لشگر سردار خیبریم

از جمعه ای بترس، كه روز سوارهاست

پشت سر امام زمان ذوالفقارهاست

از جمعه ای بترس، كه دنیا به كام ماست

فرخنده روز پر ظفر انتقام ماست

از جمعه ای بترس، كه پولاد می شویم

از هُرم عشق، مالك و مقداد می شویم

من یا علی چو ذره به مهر تو زیستم

جز در هوای ماه لقای تو نیستم

فردا ز چشم خویش میفکن مرا که من

تا چشم داشتم به حسینت گریستم
-----------------------------------------

دل محضر شاه لافتی چون عبد است

در دام محبت علی در بند است

"هرکس به ولایت علی شک دارد"

پست فطرت و مشرک و سگی مرتد است

علی شاه علی ماه، علی نصر من الله

علی ورد لب هر دل آگاه

علی اصل وجودم، علی بود و نبودم، علی روی سجودم

علی ذکر لب ربّ ودودم

علی حصن حصین است، علی عین یقین است، علی حبل متین است

علی بر همه عالم، امیر مؤمنین است

علی صوم و صلات است، علی حج و زکات است، علی برگ برات است، تجلی صفات است

علی بر همه عالم سفینه النجات است

علی آیت عظما، علی عالی اعلا، علی والی والا

همین مرتبه اش بس، شده شوهر زهرا

علی عصمت داور، علی شافع محشر، علی بر همه رهبر، علی فاتح خیبر، علی عشق پیمبر

همین مرتبه اش بس، علی ساقی کوثر

علی نفس رسول است، درِ شهر علوم است، علی مهر قبول است

و هم کفو بتول است

علی راز و نیاز است، علی سوز و گداز است، علی محرم راز است

علی رمز قبولی نماز است

علی بود و مدینه، پر از نفرت و کینه

علی بود و فراق نبی و امت نامرد
علی بود و دلی لب به لب از رنج و غم و درد

علی بود و دل تنگ، و یک امت صد رنگ، پر از خدعه و نیرنگ، که دارند سر جنگ

و مردی که دلش سنگ تر از سنگ...

خلیفه فدک فاطمه را داده به او پس...

ره فاطمه را بست به کوچه، دل شیعه چو بشکست به کوچه

بگوید به همان مردک ملعون:

فدک ارث پیمبر، که داده ست به دختر...

همه عهد گسستند، به شورا بنشستند، در خانه شکستند...

علی خانه نشین شد، دلش زار و حزین شد، زنش نقش زمین شد

ولی غاصب حقش، امیر مؤمنین شد...

طلب کرد همان برگ فدک را

بپاشید به زخم دل ما ظرف نمک را

زبان قاصر و الکن، از آن واقعه گفتن

همین جمله بگویم که کنی گریهٔ خون بار

یکی ضربه از آن مردک ملعون و یکی پهنۀ دیوار

شده پاره از آن ضربه چرا گوش و گوشوار...

دو چشمش شده کم سو، در آن اوج هیاهو، بگیرد ز همه رو

شده ورد لبش در وسط کوچه، علی کو؟ علی کو؟!

غریب وطنم کو؟

عصایم حسنم کو؟

ما درب خانه اي به جز اين در نميرويم

ما بي علي كنار پيمبر نميرويم

جبريل علي ، وحي علي و زبان عليست

قرآن بخوان رسول،كه قرآن همان عليست

هر سرخ و سیاهی که شقایق نشود

هر کس که پِی اش آمده لایق نشود

مولاست ، اگر به سنگ هم زل بزند

آن سنگ محال است که عاشق نشود

با نام علی حرم صفا می گیرد

در کعبه ی سینه عشق پا می زگیرد

هر کس به ولایت علی دل بدهد

در حصن حصین نور جا می گیرد

در مدح مولود کعبه :

علی راه سعادت ، روح دین است

علی تفسیر قرآن مبین است

علی تصویر آیات الهی است

و این یعنی که او حبل المتین است

علی تابان ترین روح نماز است

از این رو او به دین رکن رکین است

ولایت بی علی معنا ندارد

علی بر تارک دین چون نگین است

علی روشن ترین راه رسیدن

علی زیباترین زیباترین است

شهادت می دهد چشمان تاریخ

علی مردی حماسه آفرین است

عروجش روی دوش مصطفی گفت

که او خاکی ترین بالانشین است

علی بیدار شب های سجود است

علی نور و سراج العارفین است

دل شب های نخلستان صدای

مناجات علی بس دلنشین است

بنازم رقص شمشیر علی را

که در اوج کشاکش آتشین است

به پایش عَمرها افتاده عُمری

که او فاتح ترین فاتحین است

همین یک حرف بس در وصف مولا

که استاد یل ام البنین است

و از سرچشمه ی فیض نگاهش

هزاران مثل سلمان خوشه چین است

فدای آن امیر شیرمردی

که نامش زینت عرش برین است

علی یار دل آرای رسول است

که در ایمان و اخلاص اولین است

خدا را شکر می گویم امامم

علی اول مسلمان زمین است

ولادت کعبه و مسجد شهادت

در این فیض اولین و آخرین است

به شوق لا فتی لا سیف می خواند

مدیحه خوان او روح الامین است

به کوری دو چشم دشمنانش

"فقط حیدر امیرالمومنین است"

یا علی(ع)

آسمانها دامن تو ابر ها پَر پَر تو

خاک و افلاک همه منّت کشِ قَنبر تو

مثل جبریل امین در صف خیرات توام

تا به ماهم برسد یک رطبی از در تو

به دنیا مرا قرص نانی بده

به محشر مرا سایه بانی بده

نجف روزی من نشد یا علی

بیا لااقل جمکرانی بده

گهی رحمان و گه جبّار می شد

گهی غفار و گه قهّار می شد

عبایش را كه میپوشید حیدر

خودش یك كعبه یِ سیّار می شد

حال خود را خوب می دانم بلی

مستحق دوزخ و نارم ولی

روز محشر پای میزان عمل

اکفیانی یا محمد یا علی

یک عمر در این سرا علی می گویم

هنگام خوش دعا علی می گویم

یک عمر مرا به قدر یک پلک زدن

امداد رسیده تا علی می گویم

آفریده شدم برای علی

تا بیفتم به دست و پای علی

اینکه ما از چه آفریده شدیم

علتش هست خاک پای علی

ای علی، ای آشنا با کوچه های شب زده
ای علی، ای مایه فخر و مباهات همه
گامهایت پیک شادی بود و نور
دستهایت گرم و مهرانگیز بود در اوج شور
چاه میداند صدای ناله هایت را به شب
می شناسد غربت دیرینه ات با تاب و تب
می شناسد اشکهای گرم حیدری
سینۀ پر درد و نای خسته ای
چاه خوب میداند غم و درد تو را
خوب میداند صدای گریه های بی صدا

جز نبی کس قرار حیدر نیست

بی شرف از تبار حیدر نیست

و تو "عمروبن عبدود" برو گم شو

زدن بچه کار حیدر نیست

کور شو اهل ثقیفه که عرب یل دارد

خوش قد و قامت و رعناست و هیکل دارد

وسط معرکه فریاد زند پیغمبر

اسدلله برو کار تو ایول دارد

یا علی حب شما شیره ی ایمان من است

سیره و سنت تو معنی قرآن من است

من گدایی ز گدایان تو هستم آقا

خاک نعلین شما سرمه ی چشمان من است

دل محضر شاه لافتی چون عبد است

در دام محبت علی در بند است

"هرکس به ولایت علی شک دارد"

پست فطرت و مشرک و سگی مرتد است