علوم ترسناک

آداب سفر در فرهنگ نيايش 33 علم چيست؟ ..... ص : 29
ويژگى ديگر علم آن است كه قدرت مى‏آورد. اين يك اصل عقلانى است كه هر چه علم بيش باشد، قدرت تسخير و اثرگذارى بيشتر مى‏شود. داستان آصف بن برخيا مشهور است. او كسى است كه (علمى از كتاب نزد اوست) «1» و با اين مقدار علم، تخت بلقيس را از سبأ به ملك سليمان عليه السّلام مى‏برد؛ آن هم در كمتر از يك چشم بر هم زدن. نيز خود حضرت سليمان عليه السّلام- كه آصف از زير دستان اوست- باد را در تسخير خود دارد. علم او اين چنين است:
وَ لَقَدْ آتَيْنا داوُدَ وَ سُلَيْمانَ عِلْماً ... «2».
تسخير و قدرت او را هم ببينيم:
فَسَخَّرْنا لَهُ الرِّيحَ تَجْرِي بِأَمْرِهِ رُخاءً حَيْثُ أَصابَ‏ «3».
باد به فرمان او جا به جا مى‏شود؛ به هر كجا كه او مى‏خواهد، مى‏رود. «4» حالتى كه قابل قياس است با وضع ما و چارپايان كه آن هم تسخير ناميده شده است:
سُبْحانَ الَّذِي سَخَّرَ لَنا هذا وَ ما كُنَّا لَهُ مُقْرِنِينَ‏ «5».
خداوند چيزهاى ديگرى را هم مسخّر ما كرده است؛ يعنى على القاعده بايد بتوانيم آن‏ها را تسخير كنيم‏ «6»:
آداب سفر در فرهنگ نيايش، ص: 32
... وَ سَخَّرَ لَكُمُ الْفُلْكَ لِتَجْرِيَ فِي الْبَحْرِ بِأَمْرِهِ وَ سَخَّرَ لَكُمُ الْأَنْهارَ* وَ سَخَّرَ لَكُمُ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ دائِبَيْنِ وَ سَخَّرَ لَكُمُ اللَّيْلَ وَ النَّهارَ. «1» مى‏توان گفت كه كشتى را، به امر خدا، تسخير كرده‏ايم؛ به فرمان ما حركت مى‏كند. نيز رودها كه البتّه كمتر در اختيار ما هستند؛ انحراف از مسير بعضى از رودها و سد بستن بر بخشى از آب رود از مظاهر تسخير ماست. امّا ماه و خورشيد چه؟ روز و شب چه؟ در تسخير رود از ياد نبريم معجزه‏ى حضرت موسى عليه السّلام را هنگام گذشتن از نيل و در مورد ماه و خورشيد به ياد بياوريم «شقّ القمر» «2» و «ردّ الشّمس» «3» را. قبول كنيم كه شناخت چند عنصر از جرم ماه و چند قدم راه پيمودن بر آن، معناى كاملى براى تسخير نيست. اگر هم به سراغ مثال‏هاى بزرگ آمده‏ايم به آن معنا نيست كه مسائل ريز و كوچك حل شده است و به عنوان نمونه مى‏توانيم مورچه را مسخّر خود كنيم و مثلا با يك جمله‏ى‏ ادْخُلُوا مَساكِنَكُمْ‏ «4» مورچه‏ها را به درون سوراخشان بفرستيم. اين تسخيرها
آداب سفر در فرهنگ نيايش، ص: 33
«علم» مى‏خواهد كه ما نداريم و اگر داشتيم وضعمان چنين نبود. حال اثبات اين كه موجودات عالم فهم دارند و در مرحله‏ى بعد، اين كه كسانى زبان آنان را مى‏دانند، در بخش بعدى خواهد آمد.
8-) 8-)

abbas همه ی اینا که گفتی درست،ولی تو هیچ کدوم علم رو تعریف نکردی... :lol:

با مطالب بسیار قشنگی که عباس آورد بحث تا حدود زیادی روشن شد
شاید بهتر از این نمی شد بحث رو تا اینجا جمع بندی کرد.
بنظرم تا حدود زیادی علم تعریف شد.
من از عباس می خوام که اولا کتابی رو که آدرس دادن معرفی کنند
دوم بحث رو ادامه بدن

سلام
در باره این کتاب ها توضیح بدین که ما هم بشناسیمش
تعریف علم اگه بتونیم بکنیم که ما هم عالم می شیم علی الاطلاق
بهتره مختصات علم در بیاریم . و بعد عالم رو بشناسیم وقتی عالم حقیقی شناختیم هرچه او بگوید علم است و هر چه او نگوید علم نیست

نقل قول:

---

بهتره مختصات علم در بیاریم . و بعد عالم رو بشناسیم وقتی عالم حقیقی شناختیم هرچه او بگوید علم است و هر چه او نگوید علم نیست

---

اینطوریشو نشنیده بودم.خیلی قشنگ حامد گفته.
اینکه اول عالم حقیقی رو بشناسیم بعد هر چی که اون بگه علم حساب می یاد و غیر
مطالبی رو که اون گفته علم نیست.

خوب اگه با آقا حامد موافق باشید پس اینطور بحث و ادامه میدهیم:
الخصال ج‏1 39 خصلتان إحداهما تنسي الذنوب و الأخرى تقسي القلوب ..... ص : 39
الناس اثنان عالم و متعلم‏
22 حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ مَاجِيلَوَيْهِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ حَدَّثَنِي عَمِّي مُحَمَّدُ بْنُ أَبِي الْقَاسِمِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْبَرْقِيِّ عَنْ أَبِيهِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي عُمَيْرٍ رَفَعَهُ إِلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ‏ النَّاسُ اثْنَانِ عَالِمٌ وَ مُتَعَلِّمٌ وَ سَائِرُ النَّاسِ هَمَجٌ وَ الْهَمَجُ فِي النَّارِ

از آقا حامد میخوام حدیث بالا رو ترجمه کنند 8-) 8-) :P

سلام
قال رسول الله صلی الله علیه و اله و سلم
انما العلم نور یقذف الله فی قلب من یشا
آقا رسول الله ص میفرمایند
فقط علم نور الله تعالی در قلب هر که خواهد میگزارد
با 1 کم تسامح در لفظ میشه از علم به فیض الهی تعبیر کرد
البته تذکر آقا مصطفی درس بود
منظور من این بود که اگه الله تعالی اراده هدایت عبدی کند
به او شرح صدر عطا فرماید
عزیزان دقت فرمایید
که هدایت
بی علم بی معنی است

بالنتیجه
هر کس به علمی که دارد عمل کند(به نظر من هرکس در هر مرتبه که باشد بهره ای از علم دارد )
الله علم آنچه ندارد به او ارث دهد
مثلا من علم دارم که اگه کراهت دارم بمن دروغ بگن خودم دروغ نگم
اگه من با این علم عمل کنم
الله تعالی ععلم آنچه ندانم به من ارث میدهد(شاید استفاده از لفظ ارث به دلیل این است که از شیر مادر حلال تر است )

اما در مورد معرفی کتاب بالا که دوستان خواسته بودند:
نام كتاب: آداب سفر در فرهنگ نيايش‏
نويسنده: عبد العلى محمدى شاهرودى‏
موضوع: دعا
تاريخ وفات مؤلف: معاصر
زبان: فارسى‏
تعداد جلد: 1
ناشر: نشر آفاق‏
مكان چاپ: تهران‏
سال چاپ: 1381 ش‏
نوبت چاپ: اول

اما در ادامه بحث:
آداب سفر در فرهنگ نيايش 34 علم چيست؟ ..... ص : 29
اشيا و جان‏داران قابل خطاب‏اند «1» از مسلّمات آن است كه تمام موجودات تسبيح گوى حضرت حقّ‏اند.
نظير اين آيه در قرآن كريم فراوان است:
يُسَبِّحُ لِلَّهِ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ* ... «2» و حتّى فراتر از آن:
وَ النَّجْمُ وَ الشَّجَرُ يَسْجُدانِ‏ «3».
ديگر آن كه در چند مورد خداوند اشيا و جمادات و حيوانات را مخاطب قرار داده و به آن‏ها امر كرده است:
و قُلْنا: يا نارُ! كُونِي بَرْداً وَ سَلاماً عَلى‏ إِبْراهِيمَ‏ «4» وَ لَقَدْ آتَيْنا داوُدَ مِنَّا فَضْلًا. يا جِبالُ! أَوِّبِي مَعَهُ وَ الطَّيْرَ وَ أَلَنَّا لَهُ الْحَدِيدَ «5» يَوْمَ نَقُولُ لِجَهَنَّمَ: هَلِ امْتَلَأْتِ؟ وَ تَقُولُ: هَلْ مِنْ مَزِيدٍ؟ «6»
آداب سفر در فرهنگ نيايش، ص: 34
وَ قِيلَ: يا أَرْضُ ابْلَعِي ماءَكِ وَ يا سَماءُ أَقْلِعِي‏ ... «1».
نيز به زنبور عسل وحى مى‏شود:
وَ أَوْحى‏ رَبُّكَ إِلَى النَّحْلِ أَنِ اتَّخِذِي مِنَ الْجِبالِ بُيُوتاً وَ مِنَ الشَّجَرِ وَ مِمَّا يَعْرِشُونَ‏ «2».
گفت و شنود حضرت سليمان عليه السّلام با جان دارانى چون مورچه و هدهد و كلّا پرندگان و فرمانروايى بر جنّ هم كه بى‏نياز از توضيح است. «3» نيز شهادت دادن اعضاى بدن در قيامت و گفت و گوى آدمى با اعضايش‏ «4».
ياد آورى اين نكته هم ضرورى است كه گفت و شنود اشيا همانند ما نيست؛ مهمّ آن است كه مى‏گويند و مى‏شنوند؛ حال به كدام زبان؟ به زبانى كه خود مى‏دانند. چگونه مى‏شنوند؟ به شيوه‏ى خود. ما چگونگى اين‏ها و حتّى نفس انجام اين اعمال را نمى‏فهميم و خداوند حكيم هم در قرآن به اين درك نكردن ما اشاره فرموده است:
... وَ إِنْ مِنْ شَيْ‏ءٍ إِلَّا يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَ لكِنْ لا تَفْقَهُونَ تَسْبِيحَهُمْ‏ ... «5».
از ياد نبريم كه ملاك در عالم، فهم ما آدميان نيست كه چگونگى و وجود و عدم اشيا با معيار ما قابل قياس و درك باشد. در اين جا هم مهم مفهوم گفتن و شنيدن است نه چگونگى آن.

آداب سفر در فرهنگ نيايش 39 كسانى هستند كه علم و قدرت دارند ..... ص : 35
كسانى هستند كه علم و قدرت دارند
دانستيم كه اشيا قابل خطاب و فرمانبرى‏اند. حال خواهيم ديد كه به گواهى قرآن كريم، جز خداوند متعال، كسان ديگرى هم هستند كه قدرت تسخير دارند؛ البتّه به اذن اللَّه. «1» به اين نمونه‏ها توجّه كنيد:
در سوره‏ى سبأ- چنان كه گذشت- خوانديم كه كوه‏ها و پرندگان در حمد و تسبيح گويى با حضرت داود عليه السّلام هم نوا بودند و آهن در دست او نرم بود و اينك آياتى ديگر در باره‏ى او:
... وَ اذْكُرْ عَبْدَنا داوُدَ ذَا الْأَيْدِ؛ إِنَّهُ أَوَّابٌ* إِنَّا سَخَّرْنَا الْجِبالَ مَعَهُ يُسَبِّحْنَ بِالْعَشِيِّ وَ الْإِشْراقِ* وَ الطَّيْرَ مَحْشُورَةً كُلٌّ لَهُ أَوَّابٌ* وَ شَدَدْنا مُلْكَهُ وَ آتَيْناهُ الْحِكْمَةَ وَ فَصْلَ الْخِطابِ‏ «2».
اين‏ها نيز راجع به سليمان عليه السّلام است:
قالَ: رَبِّ اغْفِرْ لِي وَ هَبْ لِي مُلْكاً لا يَنْبَغِي لِأَحَدٍ مِنْ بَعْدِي؛ إِنَّكَ أَنْتَ الْوَهَّابُ* فَسَخَّرْنا لَهُ الرِّيحَ تَجْرِي بِأَمْرِهِ رُخاءً حَيْثُ أَصابَ* وَ الشَّياطِينَ كُلَّ بَنَّاءٍ وَ غَوَّاصٍ* وَ آخَرِينَ مُقَرَّنِينَ فِي الْأَصْفادِ* هذا عَطاؤُنا فَامْنُنْ أَوْ أَمْسِكْ بِغَيْرِ حِسابٍ‏ «3».
آداب سفر در فرهنگ نيايش، ص: 36
نيز:
وَ لِسُلَيْمانَ الرِّيحَ غُدُوُّها شَهْرٌ وَ رَواحُها شَهْرٌ وَ أَسَلْنا لَهُ عَيْنَ الْقِطْرِ وَ مِنَ الْجِنِّ مَنْ يَعْمَلُ بَيْنَ يَدَيْهِ بِإِذْنِ رَبِّهِ وَ مَنْ يَزِغْ مِنْهُمْ عَنْ أَمْرِنا نُذِقْهُ مِنْ عَذابِ السَّعِيرِ* يَعْمَلُونَ لَهُ ما يَشاءُ مِنْ مَحارِيبَ وَ تَماثِيلَ وَ جِفانٍ كَالْجَوابِ وَ قُدُورٍ راسِياتٍ‏ .... «1» حضرت ابراهيم عليه السّلام به چهار مرغ كشته‏شده‏ى در هم كوفته فرمان مى‏راند:
وَ إِذْ قالَ إِبْراهِيمُ: رَبِّ أَرِنِي كَيْفَ تُحْيِ الْمَوْتى‏. قالَ: أَ وَ لَمْ تُؤْمِنْ؟ قالَ: بَلى‏ وَ لكِنْ لِيَطْمَئِنَّ قَلْبِي. قالَ: فَخُذْ أَرْبَعَةً مِنَ الطَّيْرِ فَصُرْهُنَّ إِلَيْكَ ثُمَّ اجْعَلْ عَلى‏ كُلِّ جَبَلٍ مِنْهُنَّ جُزْءاً ثُمَّ ادْعُهُنَّ يَأْتِينَكَ سَعْياً وَ اعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ‏. «2» معجزات همگى اين گونه‏اند. عصا در دست كليم اللَّه مار مى‏شود و موجوداتى را مى‏بلعد و باز به شكل اوّل بر مى‏گردد. «3» با ضرب همان عصا دريا را مى‏شكافد «4» و باز همان عصا را به سنگى مى‏زند و 12 چشمه از آن مى‏جوشد. «5»
آداب سفر در فرهنگ نيايش، ص: 37
اين عيسى بن مريم عليهما السّلام است كه مى‏گويد:
... أَنِّي أَخْلُقُ لَكُمْ مِنَ الطِّينِ كَهَيْئَةِ الطَّيْرِ فَأَنْفُخُ فِيهِ فَيَكُونُ طَيْراً بِإِذْنِ اللَّهِ وَ أُبْرِئُ الْأَكْمَهَ وَ الْأَبْرَصَ وَ أُحْيِ الْمَوْتى‏ بِإِذْنِ اللَّهِ‏ ... «1».
نيز به او خطاب مى‏شود كه:
... وَ إِذْ تَخْلُقُ مِنَ الطِّينِ كَهَيْئَةِ الطَّيْرِ بِإِذْنِي فَتَنْفُخُ فِيها فَتَكُونُ طَيْراً بِإِذْنِي وَ تُبْرِئُ الْأَكْمَهَ وَ الْأَبْرَصَ بِإِذْنِي وَ إِذْ تُخْرِجُ الْمَوْتى‏ بِإِذْنِي‏ ... «2».
جالب آن جاست كه اين تصرّفات در طبيعت مخصوص انبيا عليهم السّلام نيست؛ آصف بن برخيا- كه به استناد احاديث نبى نبوده است‏ «3»- تخت بلقيس را از سبأ تا دربار سليمان عليه السّلام مى‏آورد در كمتر از يك چشم بر هم زدن. نيز مريم كبرى عليها السّلام به نخل خشكيده مى‏رسد و از آن رطب تازه مى‏خورد:
وَ هُزِّي إِلَيْكِ بِجِذْعِ النَّخْلَةِ تُساقِطْ عَلَيْكِ رُطَباً جَنِيًّا «4».
حوزه‏ى اختيارات جنّيان هم كه كاملا متفاوت با ماست و قابل قياس نيست. «5»
آداب سفر در فرهنگ نيايش، ص: 38
در اخبار و روايات هم اين گونه حالات را فراوان داريم. اگر از ولايت تكوينى چهارده معصوم عليهم السّلام- كه همگى بر آن متّفق‏اند «1»- بگذريم، اصحاب خاصّ و بزرگان شيعه را هم خواهيم يافت كه قدرت‏هايى دارند.
اين حكايت مشهور است كه ابو ذر به نزد سلمان رفت در حالى كه ديگ غذايى بار گذاشته بود و آن ديگ دو بار افتاد؛ ولى هيچ غذايى بر زمين نريخت. «2» حال به اين مورد توجّه كنيد: روزى مقداد نزد سلمان رفت در حالى كه كنار سلمان ديگى بر روى دو پايه گذاشته شده بود و بدون هيزم و آتش حرارت مى‏ديد. مقداد تعجّب كرد كه چرا ديگ بدون هيزم و آتش گرم مى‏شود. سلمان دو سنگ زير ديگ انداخت كه فورا شعله‏ور شدند. سلمان در پاسخ تعجّب بسيار مقداد، اين آيه را خواند: وَقُودُهَا النَّاسُ وَ الْحِجارَةُ* «3». در اين هنگام ديگ‏
آداب سفر در فرهنگ نيايش، ص: 39
به جوش آمد. سلمان به مقداد گفت: جوشش ديگ را كمتر كن. مقداد وسيله‏اى براى اين كار نيافت. سلمان خود دستش را داخل ديگ كرد و آن را چرخانيد.
ديگ از جوشش ايستاد. با دستش مقدارى غذا برداشت و با هم خوردند. مقداد بعدا داستان را براى نبىّ گرامى صلّى اللَّه عليه و آله و سلم بازگو كرد و پيامبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلم فرمود:
«سلمان من يطيع اللَّه و رسوله و أمير المؤمنين فيطيعه كلّ شي‏ء و لا يضرّه شي‏ء».
«سلمان كسى است كه خدا و رسولش و امير المؤمنين عليهما السّلام را اطاعت مى‏كند. پس همه چيز او را اطاعت مى‏كنند و هيچ چيز زيانى به او نمى‏رساند.» تا آخر حكايت. «1» علم غيب اصحابى چون ميثم تمّار نيز زبان زد است