حامد
چهارشنبه 15 شهریور 91, 11:28 بعد از ظهر
به مناسبت 14 شوال
گروه دین و اندیشه «خبرگزاری دانشجو»، حامد صارم؛ ثناء و برتری های اهل بیت را نمی توان به شماره آورد و به کنه معرفت ایشان نمی توان دست یافت؛ چرا که ایشان نور برگزیدگان خداوند می باشند (1) نه اینکه فقط به کنه معرفت ایشان نمی توان رسید و شناخت کامل و جامع ایشان و شئوناتی که ایشان در عالم هستی دارند را نمی توان تمام و کمال درک کرد، بلکه طمع در ادراک ایشان نیز امری غیرممکن است و حتی ملائکه مقرب خداوند نیز طمع در درک این ذوات مقدسه را نمی کنند (2)؛ چرا که ایشان برگزیدگان خداوند می باشند که دارای مقام «اصطفی» و «اجتبی» هستند و پروردگار ایشان را بر عالم مخلوقات حاکم ساخته است و امر ایشان بر تمامی ما سوی الله نافذ و لازم الاجرا می باشد.
اگر همه بلغا و خطبا و شعرا و اندیشمندان جمع شوند که شانی از شئون امام را درک کنند، از این کار عاجز خواهند ماند
هیچ گاه نباید این قدیسان و خاصان درگاه الهی را با انسان های معمولی قیاس کرد؛ چراکه عقل انسان به این حد می فهمد که بسیار فرق است بین کسی که بر تمام ماسوی الله حکمرانی می کند و بین شخصی که امورات زندگی خویش را به سختی بتواند بگذراند. چه سنخیتی میان این دو است، که بتوان بین این دو بشر قیاس کرد؟ اولی خورشید، ماه، آسمان و زمین تحت تسلط و اختیارش هستند و مطیع و فرمانبردار ایشان و دیگری محکوم خورشید و زمین و آسمان. علمی دارد که به وسیله آن می تواند در عالم تکوین به هر نحو که اراده کند تصرف کند، اما دومی به ذره ای از روز و خواص ساده ترین مواد این عالم هم علم صحیح ندارد. لذا امام رضا علیه السلام فرمود : «اگر همه بلغا و خطبا و شعرا و اندیشمندان جمع شوند که شانی از شئون امام را درک کنند ، از این کار عاجز خواهند ماند»(3) بنابراین نگاه ما به این دو باید تفاوت کند و اگر کسی این دو را با یک چشم ببیند قطعا به خطا رفته است و نتوانسته است به حق حکم کند.
ما به اینکه امکان دارد شخصی از مخلوقات این مقام و موقعیت را در میان مخلوقات دارا باشد، علم اجمالی داریم، اما اینکه چه کسی است که چنین شانی را دارد، باید خدا و رسولش به ما معرفی کنند یا خودمان توسط معجزه آن اشخاص را بشناسیم. از آنجا که خداوند دارای رحمت واسعه می باشد، این افراد را برای هدایت بشر اختیار کرده است و شمه ای از ولایت ایشان را در عالم هستی به ما نمایانده است.
ردّ الشمس از مظاهر ولایت بر عالم هستی است
یکی از این مظاهر ولایت علی (ع) بر کون و مکان رد شمس است. اتفاقی که در آن، خورشید که غروب کرده بود، به امر برگزیده خداوند مسیری را که به سمت مغرب رفته بود بازگشت.(4) شاید در بدو امر این مطلب غیر قابل باور بنماید و کسی که زیاد با روایات اهل بیت و آیات قرآن مأنوس نباشد این خبر را تکذیب کند، اما بر صحت این نقل تاریخی و مهم تر از آن درست بودن این اعتقاد، یعنی ولایت امام بر جمیع ماسوی الله دلایل بسیاری است.
شواهدی قرآنی و روایی بر صحت رد الشمس
معجزه پیامبر به نام شق القمر در نزد تمام مسلمانان مقبول می باشد و همگی به صحت این واقعه اذعان دارند، که به اشاره پیامبر ماه به دونیم شد.(5) دو نیم شدن ماه توسط پیامبر تصرف ایشان در عالم هستی است، به اراده ایشان و اذن خداوند ماه دو نیم شد یا در مورد آصف بن برخیا وصی سلیمان نبی؛ ایشان تخت بلقیس را در کمتر از چشم به هم زدنی به خدمت حضرت سلیمان آورد.(6) در آیات شریفه سوره مبارکه نمل خداوند متعال این جریان را نقل می کند و افعال را به ذات خودش نسبت نمی دهد، بلکه به بنده برگزیده ای که این کار را انجام می دهد نسبت می دهد و این بدان معنا است که این افعال تحت اراده، آصف و به واسطه علم و قدرتی که به او عطا شده، انجام شده است.
به بیان دیگر خداوند بدین وسیله بیان نموده است، که آصف بن برخیا در عالم هستی دارای ولایت می باشد و می تواند طبق اراده خویش در عالم تکوین تصرف کند.
گروه دین و اندیشه «خبرگزاری دانشجو»، حامد صارم؛ ثناء و برتری های اهل بیت را نمی توان به شماره آورد و به کنه معرفت ایشان نمی توان دست یافت؛ چرا که ایشان نور برگزیدگان خداوند می باشند (1) نه اینکه فقط به کنه معرفت ایشان نمی توان رسید و شناخت کامل و جامع ایشان و شئوناتی که ایشان در عالم هستی دارند را نمی توان تمام و کمال درک کرد، بلکه طمع در ادراک ایشان نیز امری غیرممکن است و حتی ملائکه مقرب خداوند نیز طمع در درک این ذوات مقدسه را نمی کنند (2)؛ چرا که ایشان برگزیدگان خداوند می باشند که دارای مقام «اصطفی» و «اجتبی» هستند و پروردگار ایشان را بر عالم مخلوقات حاکم ساخته است و امر ایشان بر تمامی ما سوی الله نافذ و لازم الاجرا می باشد.
اگر همه بلغا و خطبا و شعرا و اندیشمندان جمع شوند که شانی از شئون امام را درک کنند، از این کار عاجز خواهند ماند
هیچ گاه نباید این قدیسان و خاصان درگاه الهی را با انسان های معمولی قیاس کرد؛ چراکه عقل انسان به این حد می فهمد که بسیار فرق است بین کسی که بر تمام ماسوی الله حکمرانی می کند و بین شخصی که امورات زندگی خویش را به سختی بتواند بگذراند. چه سنخیتی میان این دو است، که بتوان بین این دو بشر قیاس کرد؟ اولی خورشید، ماه، آسمان و زمین تحت تسلط و اختیارش هستند و مطیع و فرمانبردار ایشان و دیگری محکوم خورشید و زمین و آسمان. علمی دارد که به وسیله آن می تواند در عالم تکوین به هر نحو که اراده کند تصرف کند، اما دومی به ذره ای از روز و خواص ساده ترین مواد این عالم هم علم صحیح ندارد. لذا امام رضا علیه السلام فرمود : «اگر همه بلغا و خطبا و شعرا و اندیشمندان جمع شوند که شانی از شئون امام را درک کنند ، از این کار عاجز خواهند ماند»(3) بنابراین نگاه ما به این دو باید تفاوت کند و اگر کسی این دو را با یک چشم ببیند قطعا به خطا رفته است و نتوانسته است به حق حکم کند.
ما به اینکه امکان دارد شخصی از مخلوقات این مقام و موقعیت را در میان مخلوقات دارا باشد، علم اجمالی داریم، اما اینکه چه کسی است که چنین شانی را دارد، باید خدا و رسولش به ما معرفی کنند یا خودمان توسط معجزه آن اشخاص را بشناسیم. از آنجا که خداوند دارای رحمت واسعه می باشد، این افراد را برای هدایت بشر اختیار کرده است و شمه ای از ولایت ایشان را در عالم هستی به ما نمایانده است.
ردّ الشمس از مظاهر ولایت بر عالم هستی است
یکی از این مظاهر ولایت علی (ع) بر کون و مکان رد شمس است. اتفاقی که در آن، خورشید که غروب کرده بود، به امر برگزیده خداوند مسیری را که به سمت مغرب رفته بود بازگشت.(4) شاید در بدو امر این مطلب غیر قابل باور بنماید و کسی که زیاد با روایات اهل بیت و آیات قرآن مأنوس نباشد این خبر را تکذیب کند، اما بر صحت این نقل تاریخی و مهم تر از آن درست بودن این اعتقاد، یعنی ولایت امام بر جمیع ماسوی الله دلایل بسیاری است.
شواهدی قرآنی و روایی بر صحت رد الشمس
معجزه پیامبر به نام شق القمر در نزد تمام مسلمانان مقبول می باشد و همگی به صحت این واقعه اذعان دارند، که به اشاره پیامبر ماه به دونیم شد.(5) دو نیم شدن ماه توسط پیامبر تصرف ایشان در عالم هستی است، به اراده ایشان و اذن خداوند ماه دو نیم شد یا در مورد آصف بن برخیا وصی سلیمان نبی؛ ایشان تخت بلقیس را در کمتر از چشم به هم زدنی به خدمت حضرت سلیمان آورد.(6) در آیات شریفه سوره مبارکه نمل خداوند متعال این جریان را نقل می کند و افعال را به ذات خودش نسبت نمی دهد، بلکه به بنده برگزیده ای که این کار را انجام می دهد نسبت می دهد و این بدان معنا است که این افعال تحت اراده، آصف و به واسطه علم و قدرتی که به او عطا شده، انجام شده است.
به بیان دیگر خداوند بدین وسیله بیان نموده است، که آصف بن برخیا در عالم هستی دارای ولایت می باشد و می تواند طبق اراده خویش در عالم تکوین تصرف کند.