حامد
سه شنبه 04 بهمن 90, 09:58 بعد از ظهر
«خبرگزاری دانشجو»، حامد صارم؛ هنگامی که به زندگی انسان ها می*نگریم، حقیقتا انسان*های بزرگ کم نیستند؛ انسان*هایی که برای ملت*های خودشان تبدیل به اسطوره شده*اند و ای بسا که به علت این اسطوره شدن، در مورد این افراد زیاده*روی هم شده باشد و بعضا از اسطوره هم فراتر و تبدیل به افسانه شده باشند و در مورد این اسطوره*های افسانه*ای بسیار سخن رانده شده و کتاب نوشته شده است.
شخصیتی در بلندای هستی
این بار سخن از شخصیتی است که آنچنان در بلندای هستی ایستاده است که مداحی را یارای رسیدن به کنه و نهایت صفت او نیست – جامعه کبیره - و کسی و چیزی را خداوند در این عالم خلق نکرده است که بتوان آن شخصیت سترگ را با او مقایسه کرد – معانی الاخبار- و راستی چگونه می*توان به نهایت وصف او رسید یا او را با احدی از انسان*های معمولی قیاس کرد، در حالی که او مجتبی است.
خداوند او را برگزیده است و او را اختیار کرده است برای وحیش و قلب او را ظرف مشیتش قرار داده است؛ پرواضح است که هر عاقلی هنگامی که او را با این مناقب می*نگرد عقلش چیز دیگری جز خضوع و اطاعت از او را حکم نمی*کند؛ چرا که او اراده*اش و مشیتش، مشیت خداوند است، پس اطاعت او اطاعت از خداوند است و رضایت او رضایت خداوند می*باشد.
اراده امام اراده خداوند است
آیا می*توان این شخصیت بزرگ را که اگر تمام عقلاء جمع شوند شأنی از شئون او را نمی*توانند وصف کنند – خطبه امام رضا در مرو - مورد نقد قرار داد؟ آیا می*توان پرسید که چرا دست به شمشیر نبرده است؟ چرا صلح کرده است؟ چرا و چرا و چرا؟؟
قطعا هر سوالی که در مورد او می*شود نباید فراموش کرد که او را خداوند برای هدایت مخلوقاتش فرستاده است پس ما باید خود را با او تطبیق دهیم نه او با ما! اگر این نکته در نظر گرفته شود جهت این سوالات عوض می*شود آنگاه از این سوالات دنبال یافتن هدایت در سیره ایشان هستیم نه دنبال خرده*گیری و نقد و صد البته نباید شبهات مخالفین را بی*پاسخ قرار داد.
وقایعی که در صدر اسلام و در زمان حیات امام حسن علیه السلام افتاد بسیار مهم و حائز اهمیت است، اما فقط به گوشه*ای بسیار کوچک از آن اشاره می*شود تا شاید بتوانیم در پرتو آن راه هدایت را روشن*تر ببینیم.
مفاد صلح نشانه ترس و عجز معاویه
یکی از مهم*ترین وقایع، صلح با کسی بود که در لسان پیامبر خدا ملعون بود؛ که این صلح تا این زمان سئوال برانگیز بوده است و تحلیل*گران تحلیل*های بسیاری را در مورد این صلح انجام داده اند که علت صلح چه بود؟ آیا واقعا این صلح قبول شکست بود یا خود تحمیل شکست به دشمن بود؟ هر چند از مفاد صلحنامه بر می*آید که امام حسن علیه السلام از موضع قدرت وارد صلح شدند و شرایطی را که در صلح نامه آوردند نشان از عجز و ترس دشمن است.
امام حسن علیه السلام در خطبه*ای علت قبول صلح را عهد شکنی مردم در تبعیت از امام واجب الاطاعه اعلام می*دارد و به عاقبت شوم پشت کردن به امامی که از طرف خداوند منصوب است اشاره می*کند.
یاری امام زمان برکات را بر مردم نازل می*کند
امام حسن می فرماید: به خداوند قسم ياد مىكنم، اگر مردم با من بيعت مىكردند و مرا اطاعت مىكردند و مرا يارى مىنمودند آسمان قطرات بارانش را و زمين بركتش را به آنان ارزانى مىداشت، و تو اى معاويه در خلافت طمع نمىكردى.
اين در حالى است كه پيامبر صلى اللَّه عليه و آله فرموده: «هيچ*گاه امّتى امر خود را به كسى نمىسپارند كه در بين آنان عالمتر از او باشد مگر آنكه كارشان همچنان رو به پائين مىرود تا آنجا كه به دين گوساله پرستان برسند»! بنى اسرائيل هارون را رها كردند و به گوساله رو آوردند، در حالى كه مىدانستند هارون خليفه موسى است. اين امّت هم على را رها كردند در حالى كه از پيامبر صلى اللَّه عليه و آله شنيده بودند كه به على عليه السّلام مىفرمود: «تو نسبت به من بمنزله هارون نسبت به موسى هستى بجز نبوّت، كه پيامبرى بعد از من نيست.»
انحراف اعتقادی که منجر به صلح شد
در این خطبه حضرت اشاره به انحراف عظیم اعتقادی که در مردم اتفاق افتاده است، می*کند و شاید این بیان حضرت بهترین پاسخ باشد برای این سوال که چرا مردم دست از یاری امام زمانشان برداشتند؟ چرا مردم کوفه با توجه به شناختی که از فسق و خیانت معاویه داشتند به خاطر مطامع دنیایی معاویه را یاری کردند؟
محبت گوساله در دل عهد شکنان
آری طبق فرموده امام حسن مجتبی این انحراف ریشه در اعتقادات مردم داشت؛ یعنی سپاهیان قبل از آنکه فریب زر و سکه معاویه را بخورند، دچار فساد در اعتقاد شده بودند و این فساد ریشه در سقیفه داشت؛ آنجا که امام بر حق را کنار زدند و به جای بیعت با عالم با جاهل بیعت کردند.
جای تعجب نیست کسی که در دل او محبت گوساله باشد و گوساله پرست باشد، هیچ گاه به یاری خداوند و خلیفه خداوند نخواهد شتافت و با توجه به آیات قرآن امام مجتبی سری از اسرار قرآن را برای ما بیان می*کند که این سنت خداست هرگاه که از پذیرش ولایت ولی برحق سر باز بزنیم، بی*شک تحت ولایت گوساله هستیم و گوساله*پرست شدیم همچنان که امت موسی از پذیرش ولایت هارون که منصوص من الله بود سر باز زدند و در نهایت گوساله پرست شدند.
پاره شدن کفن
امام حسن علیه السلام با توجه به علم امامت می*دانستند که دشمنان در تشیع جنازه او چه جسارتی خواهند کرد و می*دانستند آن چنان بر جسم مطهر ایشان تیر باران می*کنند تا جایی که کفن حضرت هم پاره پاره خواهد شد –زیارت جامعه ائمه مومنین- اما با این تشیع جنازه و جسارت دشمن مصداق گوساله در این امت مشخص شد تا در این امت راه هدایت و خداپرستی از راه ضلالت و گوساله پرستی جدا و آشکار باشد.
حکومت عدل امام زمان به دست گوساله*پرستان محقق نخواهد شد
از آنجا که قرآن برای همه زمان*ها نازل شده است باید متنبه باشیم که حکومت عدل امام زمان علیه السلام توسط عده*ای که به تعبیر قرآن گوساله*پرست شده*اند تحقق نخواهد یافت و بر خود نهیب زنیم که در زندگی سیاسی و اجتماعی و ... تحت ولایت امام زمان هستیم یا دچار انحرافی که قوم حضرت موسی به آن دچار بودند.
شخصیتی در بلندای هستی
این بار سخن از شخصیتی است که آنچنان در بلندای هستی ایستاده است که مداحی را یارای رسیدن به کنه و نهایت صفت او نیست – جامعه کبیره - و کسی و چیزی را خداوند در این عالم خلق نکرده است که بتوان آن شخصیت سترگ را با او مقایسه کرد – معانی الاخبار- و راستی چگونه می*توان به نهایت وصف او رسید یا او را با احدی از انسان*های معمولی قیاس کرد، در حالی که او مجتبی است.
خداوند او را برگزیده است و او را اختیار کرده است برای وحیش و قلب او را ظرف مشیتش قرار داده است؛ پرواضح است که هر عاقلی هنگامی که او را با این مناقب می*نگرد عقلش چیز دیگری جز خضوع و اطاعت از او را حکم نمی*کند؛ چرا که او اراده*اش و مشیتش، مشیت خداوند است، پس اطاعت او اطاعت از خداوند است و رضایت او رضایت خداوند می*باشد.
اراده امام اراده خداوند است
آیا می*توان این شخصیت بزرگ را که اگر تمام عقلاء جمع شوند شأنی از شئون او را نمی*توانند وصف کنند – خطبه امام رضا در مرو - مورد نقد قرار داد؟ آیا می*توان پرسید که چرا دست به شمشیر نبرده است؟ چرا صلح کرده است؟ چرا و چرا و چرا؟؟
قطعا هر سوالی که در مورد او می*شود نباید فراموش کرد که او را خداوند برای هدایت مخلوقاتش فرستاده است پس ما باید خود را با او تطبیق دهیم نه او با ما! اگر این نکته در نظر گرفته شود جهت این سوالات عوض می*شود آنگاه از این سوالات دنبال یافتن هدایت در سیره ایشان هستیم نه دنبال خرده*گیری و نقد و صد البته نباید شبهات مخالفین را بی*پاسخ قرار داد.
وقایعی که در صدر اسلام و در زمان حیات امام حسن علیه السلام افتاد بسیار مهم و حائز اهمیت است، اما فقط به گوشه*ای بسیار کوچک از آن اشاره می*شود تا شاید بتوانیم در پرتو آن راه هدایت را روشن*تر ببینیم.
مفاد صلح نشانه ترس و عجز معاویه
یکی از مهم*ترین وقایع، صلح با کسی بود که در لسان پیامبر خدا ملعون بود؛ که این صلح تا این زمان سئوال برانگیز بوده است و تحلیل*گران تحلیل*های بسیاری را در مورد این صلح انجام داده اند که علت صلح چه بود؟ آیا واقعا این صلح قبول شکست بود یا خود تحمیل شکست به دشمن بود؟ هر چند از مفاد صلحنامه بر می*آید که امام حسن علیه السلام از موضع قدرت وارد صلح شدند و شرایطی را که در صلح نامه آوردند نشان از عجز و ترس دشمن است.
امام حسن علیه السلام در خطبه*ای علت قبول صلح را عهد شکنی مردم در تبعیت از امام واجب الاطاعه اعلام می*دارد و به عاقبت شوم پشت کردن به امامی که از طرف خداوند منصوب است اشاره می*کند.
یاری امام زمان برکات را بر مردم نازل می*کند
امام حسن می فرماید: به خداوند قسم ياد مىكنم، اگر مردم با من بيعت مىكردند و مرا اطاعت مىكردند و مرا يارى مىنمودند آسمان قطرات بارانش را و زمين بركتش را به آنان ارزانى مىداشت، و تو اى معاويه در خلافت طمع نمىكردى.
اين در حالى است كه پيامبر صلى اللَّه عليه و آله فرموده: «هيچ*گاه امّتى امر خود را به كسى نمىسپارند كه در بين آنان عالمتر از او باشد مگر آنكه كارشان همچنان رو به پائين مىرود تا آنجا كه به دين گوساله پرستان برسند»! بنى اسرائيل هارون را رها كردند و به گوساله رو آوردند، در حالى كه مىدانستند هارون خليفه موسى است. اين امّت هم على را رها كردند در حالى كه از پيامبر صلى اللَّه عليه و آله شنيده بودند كه به على عليه السّلام مىفرمود: «تو نسبت به من بمنزله هارون نسبت به موسى هستى بجز نبوّت، كه پيامبرى بعد از من نيست.»
انحراف اعتقادی که منجر به صلح شد
در این خطبه حضرت اشاره به انحراف عظیم اعتقادی که در مردم اتفاق افتاده است، می*کند و شاید این بیان حضرت بهترین پاسخ باشد برای این سوال که چرا مردم دست از یاری امام زمانشان برداشتند؟ چرا مردم کوفه با توجه به شناختی که از فسق و خیانت معاویه داشتند به خاطر مطامع دنیایی معاویه را یاری کردند؟
محبت گوساله در دل عهد شکنان
آری طبق فرموده امام حسن مجتبی این انحراف ریشه در اعتقادات مردم داشت؛ یعنی سپاهیان قبل از آنکه فریب زر و سکه معاویه را بخورند، دچار فساد در اعتقاد شده بودند و این فساد ریشه در سقیفه داشت؛ آنجا که امام بر حق را کنار زدند و به جای بیعت با عالم با جاهل بیعت کردند.
جای تعجب نیست کسی که در دل او محبت گوساله باشد و گوساله پرست باشد، هیچ گاه به یاری خداوند و خلیفه خداوند نخواهد شتافت و با توجه به آیات قرآن امام مجتبی سری از اسرار قرآن را برای ما بیان می*کند که این سنت خداست هرگاه که از پذیرش ولایت ولی برحق سر باز بزنیم، بی*شک تحت ولایت گوساله هستیم و گوساله*پرست شدیم همچنان که امت موسی از پذیرش ولایت هارون که منصوص من الله بود سر باز زدند و در نهایت گوساله پرست شدند.
پاره شدن کفن
امام حسن علیه السلام با توجه به علم امامت می*دانستند که دشمنان در تشیع جنازه او چه جسارتی خواهند کرد و می*دانستند آن چنان بر جسم مطهر ایشان تیر باران می*کنند تا جایی که کفن حضرت هم پاره پاره خواهد شد –زیارت جامعه ائمه مومنین- اما با این تشیع جنازه و جسارت دشمن مصداق گوساله در این امت مشخص شد تا در این امت راه هدایت و خداپرستی از راه ضلالت و گوساله پرستی جدا و آشکار باشد.
حکومت عدل امام زمان به دست گوساله*پرستان محقق نخواهد شد
از آنجا که قرآن برای همه زمان*ها نازل شده است باید متنبه باشیم که حکومت عدل امام زمان علیه السلام توسط عده*ای که به تعبیر قرآن گوساله*پرست شده*اند تحقق نخواهد یافت و بر خود نهیب زنیم که در زندگی سیاسی و اجتماعی و ... تحت ولایت امام زمان هستیم یا دچار انحرافی که قوم حضرت موسی به آن دچار بودند.