حضرت زینب (س) روز تشکیل سقیفه را روز شهادت سیدالشهدا (ع) می*دانند

[حامد]

عثمانی*ها حضور پر رنگی در کربلا داشتند و کوفیانی که به نبرد امام آمدند یا حداقل فرمانده*هانشان عثمانی بودند. افرادی که با صدا در کربلا خود را عثمانی معرفی کردند عبارتند از: ابو برده بن عوف أزدى‏، ابو اسماء بشر بن حوط قابضى همدانی (قاتل پسران عقیل)، حصین بن نمیر (مسئول ترور پیامبر در تبوک)، شیبان بن مخرم، عبدالرحمن بن ابی عمیر ثقفی، ازره بن قیس بجلی، عمرو بن سعد، شبث بن ربعی، شمر و عمرو بن حجاج زبیدی.
زهیر بن قین از عثمانی بودن دست برداشت والا بر علیه خلیفه، جهاد نمی*کرد. زهیر خود را فدا کرد و از همه هستی*اش دست برداشت و جنبه*های ملکوتی کربلا دالّ بر شیعه شدن او است. شریح قاضی نیز در کربلا نبود ولی عثمانی بود و فتوای قتل امام را صادر کرد.
این عثمانی*ها در نامه*هایشان به امام حسین (ع) برای دعوت ایشان به کوفه حرف از گندم و آبادی می*زدند. در واقع، دعوت آنها از امام حسین (ع) به دلیل اعتقاد به امامت ایشان نبود بلکه آنها چون ظلم و جور حاکم قبلی را دیده بودند به دنبال شخص عادلی می*گشتند که بیاید و حکومت کند.
البته، باید به این مساله اذعان کرد که همه کوفیان عثمانی نبودند ولی عثمانی*ها از بی بصیرتی شیعیان کوفه استفاده کردند. عثمانی*ها با تهدید و تطمیع شیعیان و با دانستن پیشینه حکومت حاضر به جنگ بر علیه امام شدند و شیعیان نیز تحت تاثیر سیاست*های بنی امیه قرار گرفتند.