مهم ترین مبنا و اساس در تربیت

یکی از آموزه*هایی که باید توسط مادران و همه نهادهای تربیتی به جامعه آموزش داده شود «دوست داشتن» و «دوست نداشتن» است. اینکه چه چیزی را و چه کسی را دوست داشته باشیم و چه کسی را دوست نداشته باشیم هر چند در بدو امر مساله ای بسیار ساده است و حتی ارزش اینکه یکی از آموزه*های تربیتی قرار بگیرد را نداشته باشد، اما نکته بسیار مهم این است که رکن تمام آموزه*های تربیتی «دوست داشتن» و «دوست نداشتن » است.

اگر دوست داشتن خوبی*ها و آنچه که باید«دوست داشت» در قلب کودک و نوجوان ریشه بدواند. آنچه که از این ریشه در قلب انسان منشعب خواهد شد چیزی جز خیر و خوبی نخواهد بود و اگر دوست نداشتن و دشمن داشتن آن چیزی که باید از آن دور بود و آن را «دوست نداشت» در قلب شخصی از کودکی ریشه بدواند آن شخص هیچ گاه به سمت شرارت*هایی که از آن چیز بر می*خیزد تمایل نخواهد داشت چه برسد به اینکه بخواهد این شرور را مرتکب شود.

برای مثال می*توان گفت که کسی که در قلب او بغض و نفرت از «سیگار » وجود دارد نسبت به اعتیاد به مواد مخدر ایمن شده است. شاید این سرّ تاکید بسیار آیات و روایات ما درباره تولی و تبری باشد. هر چند «تولی» و« تبری» یکی از ضرورت*های دین می*باشد همان گونه که نماز و روزه و حج از ارکان دین می*باشند، اما نباید از اثر رفتاری و تربیتی بسیار مهم «دوست داشتن» و «دشمن داشتن» غفلت کرد.

مسئله «دوست داشتن و دشمن داشتن» از مهم ترین واجبات

خداوند متعال مهم*ترین ویژگی کسانی که از حزب خدا هستند و مورد تایید از جانب خداوند قرار می*گیرند را دشمن داشتن دشمنان خدا معرفی نموده است و دوست نداشتن کسانی که خدا را دوست ندارند . این آیه تاکید بسیار مهمی بر این نکته دارد که ملاک گزینش حزب الهی دوست داشتن و دوست نداشتن است.

وظیفه دوست داشتن و دوست نداشتن همیشه برای همه وجود دارد و نشانه حزب خدا بودن می*باشد. امام باقر علیه السلام می*فرماید: «هنگامی که اراده کردی که بدانی که در تو خیری هست یا نه به قلب خویش نگاه کن اگر در قلب تو دوست داشتن اهل طاعت خداوند بود و بغض و دشمنی اهل معصیت خداوند پس در وجود تو خیر است و خداوند تو را دوست می*دارد و هنگامی که اهل اطاعت و بندگی را دشمن می*داشتی و اهل معصیت را دوست می*داشتی هیچ خیری در تو نیست و خداوند تو را دشمن می*دارد و هر کسی همراه کسی خواهد بود که او را دوست می*دارد.

و محمد بن ابوبکر دوستی اهل اطاعت و بندگی و دشمنی اهل معصیت و گناه در قلبش جای گرفت. از این رو بود که خداوند محمد بن ابی بکر را دوست داشت.

http://zibaziba1.mihanblog.com/post/239