سخاوت کریم اهل بیت
هر چند بزرگ*ترین واقعه تاریخی زمان امام حسن علیه السلام ماجرای صلح او با معاویه بود. صلحی که نتیجه بازگشت به جاهلیت امت بعد از سقیفه بود. نباید از نظر دور داشت که امام حسن علیه السلام دارای فضائل و مناقب متعددی می*باشند که سیره نویسان و محدثان آن را ثبت کرده*اند. شاید بارزترین ویژگی آن حضرت در لقب «کریم اهل بیت» بیان شده باشد. سخاوت امام حسن علیه السلام در میان مردم و مورخین امری مشهور می*باشد که مخالف و موافق به آن معترف هستند.

محمد بن یوسف زرندی، از دانشمندان عامه در کتاب نظم در السمطین روایت کرده که مردی نامه ای به دست امام حسن (ع) داد که در آن حاجت خود را نوشته بود. امام (ع) بدون آنکه نامه را بخواند بدو فرمود: «حاجتک مقضیة»!؛ حاجتت رواست! شخصی عرض کرد: ای فرزند رسول خدا خوب بود نامه*اش را می*خواندی و می*دیدی حاجتش چیست و آنگاه بر طبق حاجتش پاسخ می*دادی؟ امام (ع) پاسخی عجیب و خواندنی داد و فرمود: «اخشی ان یسئلنی الله عن ذل مقامه حتی اقرء رقعته»؛ بیم آن را دارم که خدای تعالی تا بدین مقدار که من نامه*اش را می*خوانم از خواری مقامش مرا مورد موآخذه قرار دهد. عدم تکبر امام حسن علیه السلام و نیز سخاوت ایشان به نیاز مندان از خلق عظیم آن امام حکایت دارد.