چرا امام صادق(ع) به ابوحنیفه اجازه نداد تا عصای پیامبر(ص) را ببوسد؟

[حامد]

قرآن تفسیر شده در سینه*های اهل بیت
قرآن که مظهری از نور خدا است در مقابل همه مردم «بین» نیست. این کتاب عظیم و علم الهی معلوم و مکشوف گروهی ویژه می*باشد. در این باره قرآن می*فرماید: «بَلْ هُوَ آیاتٌ بَیِّناتٌ فی‏ صُدُورِ الَّذینَ أُوتُوا الْعِلْمَ وَ ما یَجْحَدُ بِآیاتِنا إِلاَّ الظَّالِمُونَ (عنکبوت 49) آیات بینات در صدور و سینه*های کسانی است که خداوند متعال به ایشان علم داده است. بنابراین برای رسیدن به حقیقت قرآن و علم الهی که در قرآن نهفته است باید دنبال کسانی گشت که قرآن به صورت بین و آشکار در قلب*های ایشان قرار دارد. این گروه هیچ گاه در پس الفاظ قرآن باقی نمی*مانند و متشابه را از محکم باز می شنا سند.

تشابه آیات مربوط به ظاهر قرآن است در حالی که آیات قرآن به صورت تبیین شده در قلب*های ایشان قرار دارد. از این رو تکلم ایشان وحی است؛ و رأی ایشان علم است و رأی غیر از ایشان جهل است و تباهی.

امام صادق علیه السلام مفسر و معلم قرآن

امام صادق علیه السلام یکی از کسانی است که از مصادیق این آیه شریفه می*باشد و به بیانی دیگر آیات قرآن که جلوه*ای از جلوات علم الهی است به صورت تبیین شده در سینه امام صادق علیه السلام قرار داده شده است و ایشان معلم و مترجم آیات قرآن مجید می*باشد غیر از ایشان و معصومین دیگر کسی مصداق این آیه شریف نیست. کسانی می*توانند مدعی فهم قرآن را داشته*باشند که آیات قرآن به صورت بین و آشکار شده در سینه*های ایشان وجود داشته باشد در غیر این صورت تفسیر ایشان از قرآن از روی علم نخواهد بود.

امام صادق علیه السلام بابی به سوی فهم اراده الهی از آیات قرآن است. به راستی چه کسی می*تواند قطعا و بدون شک و شبهه بگوید که خداوند متعال از آیاتی که نازل کرده است چه مقصودی و مرادی داشته است؟ جز کسانی که خداوند ایشان را عالم به این علوم نموده است و سینه*های ایشان محل نزول آیات تبیین شده می*باشد.