5. گوش هایشان وقف به علم نافع شده است: ”وَ وَقَفُوا اَسْمََاعَهُمْ عَلَي الْعِلْمِ النََّافِعِ لَهُمْ“ و گوش هاي خود را تنها وقف علمي كرده*اندكه براي آن ها نافع باشد.
6. در گرفتاري و آسايش يكسانند: ”نَزَلَتْ اَنْفُسُهُمْ مِنْهُمْ فِي الْبَلاءِ كَالَّذِِي نَزَلَتْ فِي الرَّخََاءِ“، اهل تقوي در هنگام گرفتاري و دگرگوني ها و حوادث چون هنگام آسودگي هستند.
بنا بر اين، متقي هرگز مانند كساني نيست كه قرآن درباره ي آنان مي فرمايد: ”وَ اِذََا غَشِيَهُمْ مَوْجٌ كَالضُّلَلِ دَعَوُا اللهَ مُخْلِصِِينَ لَهُ الدِِّينَ فَلَمََّا نَجََّاهُمْ اِلَي الْبِرِّ فَمِنْهُمْ مُقْتَصِدٌ ...“8 و هر گاه كه در دريا طوفاني شود و موجي چون كوه*ها آن*ها را فرا گيرد در آن حال خدا را با عقيدة پاك و اخلاص كامل بخوانند و چون به ساحل نجاتشان رسانيم، بعضي بر قصد اطاعت و شكر خدا باقي مانند (و بعضي به كفر شتابند).
در صورتی که در سایت فاقد اکانت هستید می توانید - از این طریق عضو شوید
پاسخ با نقل قول