حدس می زدم این حرف رو بزنی حسین جان) :-d
اومدم تشکر کردم بعد رفتم پیدام هم نشده
اما دلیلش این بود که می خواستم سر یه فرصتی دقیق تر پاسخ بدم. اینکه بگیم روایات در این مورد فراوان است و... خیلی به نظرم جالب نیست. سر همین بود که جواب نمی دادم
در مورد مرتقب الخائف:
ریشه مرتقب از رقب همون مراقب بودن منظور است. بر طبق ترجمه هایی که من دیدم مراقب از نافرمانی خدا ترجمه شده است(نمی دانم چقدر درسته).شاید مراقب بودن در مقابل دشمنان است. (بنابر اون روایتی که امام معصوم می فرمایند ما لحظه ای شمارو از یاد نمی بریم و به حال خود نمی گذاریم که اگر اینطور بود دشمنان شمارو هلاک می کردن.) هیچ دلیل خاصی برای رد یا تایید این دو معنی ندارم ولی به نظر خودم معنی اول نزدیک تره.
اما در مورد ترس:
1- خوف بمعنی حذر ودوری نمودن از چیزی که قدرت برآن دارد.
(مجمع البحرین ج 3 ص 363)
2- جبن بمعنی ترس است ضد شجاعت. (لسان العرب ج 13 ص 84)
بنابراین :
آن چه که برای یک انسان مومن نارواست جبن وترسو بودن است.
اما خوف بمعنی ترسو نیست بلکه دوری جستن از کاری که قادر برآن هست. ولی بخاطر ضرر ترکش میکند. مثلا درقرآن خوف از خدا داریم یا خوف از گناه زیرا انسان قادر بر انجام گناه و درک دستور خدا هست ولی بخاطر ضررش آن گناه وتخلف را انجام نمیدهد. مثلا در داستان حضرا عابیل به قابیل داریم که فرمود:
انی اخاف الله رب العالمین.(سوره مائده آه 28 )
اما جبن از خدا درقرآن نداریم.
مقصود از ترس اونطور که من از روایات دیگه می فهمم ترس از خداست. شما اگر به کتاب صفات الشیعه شیخ صدوق مراجعه کنید جای جایش از ترس مومنین و متقین و کلا شیعیان واقعی صحبت شده است. ترسی که منجر به کم خوابیدن آنها و برخواستن برای نماز شب و مناجات و گریه و زاری در شب و اعمال صالح و کم خوردن و کم صحبت کردن در روز می شود...
اما در چندین روایت و در سیره اهل بیت بارها برخوردم با روایاتی که نشان از عدم ترس معصوم علیه السلام از سلاطین داره.
در صورتی که در سایت فاقد اکانت هستید می توانید - از این طریق عضو شوید
پاسخ با نقل قول