بررسی تهدید به احتراق خانه وحی در منابع عامه

یکی از راویان این هتک حرمت بزرگ، ابن قتیبه، دینوری می گوید: «خلیفه اول درباره گروهی که از بیعت با او خودداری کرده و پیرامون علی گرد آمده بودند، پرسید و خلیفه دوم را پیش آنان فرستاد. خلیفه دوم به خانه علی آمد و آنان را آواز داد ولی آنان بیرون نیامدند، پس او هیزم خواست و گفت: سوگند به آن که جان من در دست اوست، اگر بیرون نیایید، خانه را با هر که در آن است به آتش خواهم کشید. به او گفتند: اگر فاطمه در آنجا باشد چه؟ گفت: حتی اگر او در آنجا باشد. پس همه جز علی بیرون آمدند و بیعت کردند.»(1)

ثبت و ضبط «تهدید خلیفه دوم مبنی بر به آتش کشیدن خانه فاطمه(ع)» تنها به کتاب «الإمامة و السیاسه» اختصاص نداشته و تصریحات حاکی از صحت وقوع این ماجرا را در سایر منابع معتبر مکتب خلفا نیز می توان مشاهده نمود، از این رو جای هیچ شکّی در «تهدید خلیفه دوم مبنی بر، به آتش کشیدن خانه فاطمه(س)» وجود ندارد و وقوع این ماجرا، از حوادث قطعی و تردیدناپذیر در تاریخ اسلام می باشد. جالبتر آن که این تصریحات، در منابع و مآخذی مندرج شده که جای هیچ گونه تردیدی در انتساب آنها به نویسندگانشان وجود ندارد.(2)