از جمله اموری که خداوند در قرآن دستورش را فقط به خود و رسولش محدود کرده انتخاب جانشن خداوند در روی زمین می باشد.
وَ إِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلَئكَةِ إِنىِّ جَاعِلٌ فىِ الْأَرْضِ خَلِيفَةً قَالُواْ أَ تجَعَلُ فِيهَا مَن يُفْسِدُ فِيهَا وَ يَسْفِكُ الدِّمَاءَ وَ نحَنُ نُسَبِّحُ بحِمْدِكَ وَ نُقَدِّسُ لَكَ قَالَ إِنىِّ أَعْلَمُ مَا لَا تَعْلَمُونَ(30بقره) و چون پروردگار تو به فرشتگان گفت: «من در زمين جانشينى خواهم گماشت»، [فرشتگان] گفتند: «آيا در آن كسى را مىگمارى كه در آن فساد انگيزد، و خونها بريزد؟ و حال آنكه ما با ستايش تو، [تو را] تنزيه مىكنيم و به تقديست مىپردازيم.» فرمود: «من چيزى مىدانم كه شما نمىدانيد.
در آیه که ذکر شده خداوند قرار دهنده خلیفه(جانشین)بر روی زمین است.در این آیه صفت جاعل(قرار دهنده) به خداوند نسبت داده شده یعنی از صفات خداوند جعل خلیفه بر روی زمین می باشد.از دیگر نکات این آیه اختیار نداشتن ملائکه در تعیین خلیفه می باشد زیرا خداوند بعد از اعتراض آنها می فرمایند من چیزی می دانم که شما نمی دانید.و این علم تنها در نزد خدا است.
منیک سوال داشتم که اگر اینجا خلیفه منظور پیامبران و امامان هستند چطور ملائکه می گویند آنها در زمین فساد می کنندپس دراین آیه ممکن است منظور همه ی انسانها باشند چون احتمال فساد در آنها است؟؟؟