دلیل مدافعان معاویه برای تقدیس او
جالب این جاست که برخی از مدافعان معاویه برای تنزیه و تقدیس او این گونه نوشتند: «معاویه در غزوات بدر، احد، خندق و حدیبیه که از مهمترین غزوات مسلمانان با کفار بود، در صف کفار شرکت نجست.» اما این مدافعان نابخرد فراموش کرده*اند که اگر کسى در جنگ، به ویژه در جنگ احد شرکت نمىکرد، سرمه براى او مىفرستادند که کنایه از این است که او زن است و ترسو یا خانهاش را ویران مىکردند. (14)
در حقیقت، معاویه از سرسخت*ترین دشمنان اسلام بود و تا آنجا که توانست با اسلام و پیامبر عظیم*الشان جنگید و برای نابودی اسلام تلاش کرد. او بعد از فتح مکه که قدرت سیاسی و نظامی اسلام به اوج رسیده بود، به ناچار اسلام آورد و نباید از نظر دور داشت که اسلام آوردن او تغییر تاکتیک برای مبارزه بود نه تسلیم در مقابل خدا و رسولش؛ و چه بسیار تلاش می*کنند دشمنی*های معاویه علیه اسلام را محو کنند.
گویی فراموش کردند نفوذ حذیفة بن الیمان (به امر پیامبر اکرم صلىاللهعلیهوآلهوس م در یکى از شبهاى جنگ خندق و محاصره مدینه توسط احزاب به فرماندهى ابوسفیان) به قلب دشمن براى کسب اطلاع از اوضاع آنان؛ آن جا که دشمن از ترس نفوذ نیروهاى اسلام به اردوگاه مشرکان، حلقه و دایره وار نشستند و دست در دست هم دادند و نام همدیگر را ـ در تاریکى شب ـ پرسیدند.
حذیفه که در حلقه آنان محاصره شده بود، مىگوید: با زیرکى و مهارت تمام از سمت چپ خود پرسیدم: تو کیستى؟ گفت: عمرو بن عاص. آن گاه از طرف راست خود پرسیدم: تو کیستى؟ گفت: معاویه بن ابى سفیان و بدین ترتیب کسى از من سوالى نکرد و خودم راخلاص کردم. (15)
گزارش حذیفه حاکی از آن است که معاویه تا پشت خندق همراه با احزاب و قبیله*های مختلف برای نابودی کیان اسلام آمده است، اما هیچ گزارشی از معاویه نداریم که او شمشیر و شجاعتش را در جنگی به نفع اسلام و پیامبر خرج کرده باشد. معاویه یا در جنگی شرکت نکرده یا اگر هم شرکت کرده، علیه اسلام تلاش نموده است.