برگرداندن خورشید برای اوصیا از سنت های خداوند است

برگرداندن خورشید نیز مساله ای متمایز از وقایع فوق نیست رد الشمس نیز تصرف حضرت رسول و وصی ایشان در عالم هستی است و جایی برای انکار این قبیل وقایع وجود ندارد، بالاخص اینکه رد الشمس در تاریخ بشریت اولین بار در زمان پیامبر واقع نشده است، بلکه در زمان انبیاء پیشین نیز این حادثه، سابقه داشته است.

شیخ صدوق روایت کرده است که خداوند متعال خورشید را برای یوشع بن نون، وصی موسی برگرداند تا نمازی که از ایشان فوت شده بود را درک کند. سپس اضافه می کند که هر واقعه ای که در بنی اسرائیل اتفاق افتاده است، در این امت نیز اتفاق خواهد افتاد و برای سنت خداوند هیچ گونه تغییر و تبدیلی نیست. (7)

اینکه شخصی بتواند در عالم هستی تابع اراده خودش دخل و تصرف کند، امری بدیهی و ضروری است

قدرت بندگان برگزیده خداوند در این عالم هستی منحصر به موارد فوق نیست، بسیار زیاد در آیات و روایات از این گونه تصرفات نقل شده است، لذا اصل این مطلب که شخصی بتواند در عالم هستی تابع اراده خودش دخل و تصرف کند امری بدیهی و ضروری می باشد لذا این اعتقاد یعنی ولایت داشتن ائمه اطهار و برگزیدگان خداوند از بدیهیات دین اسلام است و کسی یارای انکار آن را ندارد الا از سر جهل و تعصب جاهلی.

واقعه ردّ الشمس دو بار برای امیرالمومنین علیه السلام اتفاق افتاد

واقعه رد الشمس دوبار برای امیرالمومنین علیه السلام اتفاق افتاد، یک بار در زمان حیات پیامبر و باردوم بعد از شهادت نبی اعظم. حضرت رسول خواستند در زمان حیاتشان قدر و منزلت علی بن ابی طالب برای مردم واضح و آشکار شود.

این گونه نقل شده است که پیامبر خوابیده بود در حالی که سر مبارک ایشان بر دامن حضرت علی علیه السلام بود. زمانی که وقت نماز عصر رسید امیر المومنین صلوات الله علیه کراهت داشت از اینکه برای نماز بلند شود و حضرت رسول آزرده شوند، هنگامی که وقت نماز سپری شد پیامبر چشمان خویش را باز کردند و متوجه شدند که وقت نماز گذشته است و رسول الله دعا کردند که خورشید باز گردد و حضرت علی علیه السلام نماز بخوانند (8)

اشکال سپری شدن وقت نماز

بعضی اشکال گرفته اند که این نقل اقتضای این را دارد که نماز حضرت قضا شده باشد لذا خواسته اند به این وسیله به این نقل و واقعه بسیار مهم خدشه کنند.

در جواب باید گفت: سپری شدن وقت نماز هنگامی مذموم است که عذری برای ترک آن نباشد، اما در هنگامی که عذری برای ترک آن هست سپری شدن زمان نماز نکوهش نشده است و چه عذری بالاتر از ایذاء نبی؟ خداوند در قرآن می فرماید: « إِنَّ الَّذينَ يُؤْذُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ وَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذاباً مُهينا»؛ کسانی که خدا و رسولش را اذیت می کنند خداوند ایشان را در دنیا و آخرت لعنت کرده است و برای ایشان عذابی خوارکننده مهیا کرده است. (9) لذا اذیت شدن پیامبر عذری مهم و مورد قبول است برای سپری شدن وقت نماز هر چند بعضی گفته اند که در آن حال حضرت نمازش را به ایماء و اشاره خواندند.