3- تصادفی استهزاءآمیز

فرضیه تکامل، پیدایی حیات را یک تصادف می*داند. از نظر آماری پیدایی حیات در اثر تصادف امری محال است*. مثلاً در مورد پروتئینی که در هموگلوبین وجود دارد، این احتمال که اسیدهای آمینه به*طرزی درست ترکیب شوند، 1 در 10 به توان 167 می*باشد، چیزی که از نظر ریاضی غیرممکن است*. تازه این فقط در مورد پروتئین موجود در هموگلوبین است*.

کاهن اعظمِ تکامل*، ریچارد داوکینز، خودش پذیرفته که ?هر سلول شامل اطلاعات کدبندی*شده دیجیتالی است که اطلاعات موجود در آن*، بیشتر از مجموعه سی جلدی دائره*المعارف بریتانیکا است*.? او این را می*پذیرد، با این*حال معتقد است که باید انتظار داشت که افراد هوشمند باور کنند که کتاب پرحجمی چون دائره*المعارف بریتانیکا در اثر یک تصادف به*وجود آمده باشد!

فرضیه تکامل در دادگاه دانش محکوم است*. ما می*توانیم مطمئن باشیم که تعلیم کلام خدا در مورد خلقت بسی متقاعدکننده*تر از فرضیه تکامل است*. معتقدین به خلقت الهی نباید منتظر کشف فسیل*های میانی باشند زیرا مخلوقات هر یک در نوع و جنس خود آفریده شده*اند (پیدایش 1:*21 و 24 و 25). معتقدین به خلقت الهی انتظار دارند که برای هر نوع و هر جنس از جانداران*، ژن خاص خود آنها یافت شود. ایشان به بعضی از اندام*های انسان به*عنوان زائده نگاه نمی*کنند. ایشان از پیچیدگی سلول*ها آشفته*خاطر نمی*شوند بلکه از مهارت و عظمت خالقی که آنها را ساخته است در حیرت می*افتند*. و سرانجام*، معتقدین به خلقت نیازی ندارند که منتظر تصادف و شانس شوند، زیرا می*دانند که ? در ابتدا خدا آسمان*ها و زمین را آفرید . ?.