شبهه ای درباره غدیر و پاسخ آن

[حسین]

حجت*الاسلام صارم محقق و پژوهشگر حوزه در گفتگو با خبرنگار «نسیم» به بررسی ابعاد مختلف یادداشت موهن روزنامه بهار پرداخت:

http://www.nasimonline.ir/NSite/Full...ews/?Id=654897

*چاپ و انتشار شبهه غدیر توسط روزنامه رسمی و در آستانه عید غدیر چه تاثیر نامطلوب و آسیب رسانی بر جامعه علمی شیعه خواهد داشت؟
-ایجاد شبهه هایی از این دست هیچ گاه نتوانسته است جامعه علمی شیعه و حتی بدنه شیعه را مورد چالش قرار دهد. در برابر هر شبهه ای از گذشته تاکنون بزرگان شیعه پاسخگو بودهاند و حقانیت مکتب را با عقل و منطق و دلایل محکم به اثبات رساندهاند. به قطع و یقین میگویم هیچ مکتب و مذهبی به مانند شیعه از استواری و احکام و اتقان عقاید برخوردار نیست.
زمان نشر مقاله، از این جهت اهمیت دارد که در آستانه عید غدیر، درست در زمانی که همه محافل و رسانهها در صدد بازگویی واقعه غدیر و بیان حق الهی حضرت امیر المومنین علیه السلام هستند میباشد و نکته بسیار تاسف آور این بود که از نشریه ای که آن را از نشریات شیعه تلقی میکردیم این مطلب چاپ و منتشر شد؛ چرا که خواننده این نشریه به گمان اینکه این اباطیل اعتقاد حقیقی شیعه است به خواندن این مطلب میپردازد و تصور او این خواهد بود که واقعا در میان شیعه این اعتقاد باطل وجود دارد.

*آیا ممکن است این یادداشت بعدها مورد استناد وهابیت و دشمنان اهل بیت قرار بگیرد؟
-به هر حال اگر این مقاله در رسانه ای غیر شیعی، مانند رسانههای وهابیت منتشر میشد، ابدا مساله ای نبود. کما اینکه همیشه مطالب مخالف عقائد شیعه در نشریاتی که رسما سخن گوی وهابیت و مخالفین شیعه است؛ پخش میشود. اما مخاطب آن رسانه اولا از شیعیان نیستند، ثانیا اگر هم از شیعیان باشند آن اعتقاد را به مخالفین شیعه نسبت میدهند. نه به شیعه به هر حال نکته بسیار مهم این مطلب صورت نفاق آن بود. که در نشریه ای در جامعه شیعه به نام استفاده از قرآن و نهج البلاغه، حقیقت را وارونه نماید و اباطیل مخالفین شیعه را تحویل دهد.
از جهتی دیگر نیز این نکته باید مورد توجه قرار گیرد که نشریات مکتوب، سرمایههای فرهنگی آیندگان این مرز و بوم میباشند. نشر این گونه مقالات چه بسا باعث شود در آینده زمینه ایجاد شبهاتی جدید تر در جامعه شیعه شود. از این جهت توجیه اهمال و غفلت نسبت به درج چنین مقاله ای ابدا توجیه صحیح و قابل قبولی نیست.
گویا مسئولین نشر این روزنامه ابدا توجهی به اهمیت مسائلی که تاثیر در اندیشه دینی مخاطبان خویش دارد نداشتهاند. آن هم مساله ای به اهمیت غدیر. باید اینقدر بگویم که بنا بر روایات منحرف کردن کسی از دین و آیین حق بدتر و شدیدتر از کشتن یک انسان است. کما اینکه در روایات وارد شده است که شخصی از یکی معصومین علیهم السلام میپرسد شخصی گرفتار کافری شده و جانش در خطر است و شخصی دیگر گرفتار ناصبی-دشمن اهل بیت- شده است که دینش را در معرض شبهه قرار داده است. به فریاد کدام یک برسم؟ امام در پاسخ فرمودند:آن کسی که گرفتار کافر ظالم شده است به شهادت میرسد. به تعبیر بنده به سعادت ابدی میرسد، اما شخصی که گرفتار ناصبی میشود دین خویش را از دست میدهد و عاقبت او جهنم است و در نهایت مقابله با ناصبی که با ایجاد شبهه، دین یک مومن را به خطر انداخته است را بر مقابله با کسی که جان مؤمنی را به خطر انداخته است به مراتب بالاتر و ارزشمند تر بیان میفرماید. به حدی که نجات دین یک شخص آن قدر ارزش دارد که اصلا قابل قیاس با ارزش نجات جان مومن دیگر نیست. این اهمال مسئولین نشریه یعنی بی توجهی به رسالتی که بر دوش ایشان بوده است. که اگر فقط پنج خط اول مقاله را کسی مطالعه میکرد به منحرف بودن آن پی میبرد.

*آیا می توان ادعا کرد که نویسنده یادداشت نسبت به مستندات تاریخی غدیر و تاریخ تشیع اطلاعات و علم کافی نداشته است؟
-همان طور که در نقد آن مقاله نوشته شد؛ نمیتوان مولف را صرفا به جهل و غفلت نسبت داد، بلکه سراسر تجاهل و تغافل بود. در حقیقت مولف کاری را که گذشتگان او مانند زمامدار اول و دوم در کتمان حقایق پیش گرفتند؛ انجام داده بود. کتمان حقایق قطعی تاریخی، در نظر نگرفتن حجم انبوهی از روایات کتب شیعه که از حیث سندی قابل خدشه نیستند و البته نویسنده سعی داشت که مدعای خویش را کاملا قرآنی نشان دهد و جالب این جا بود؛ به نحوی ناشیانه برخورد کرده بود؛که گمان میرفت یک بار هم آیات و سیاق مورد استدلال خویش را از قرآن نخوانده است. شاید عدم احاطه مولف بر تاریخ جمله صحیحی نباشد. بلکه باید گفت حریص بودن مولف نوشتار مذکور بر کتمان وقایع و حقایق تاریخی در این نوشتار واضح بود.

*منزوی بودن شخصیت هایی چون علامه امینی و علامه عسگری تا چه حد در شکننده بودن اعتقادات جامعه تاثیر مستقیم دارد؟
-بی شک منزوی بودن شخصیتهایی سترگ مانند علامه امینیها و میر حامد حسینها و آثار ایشان مانند الغدیر یا عقبات الانوار در جامعه شیعی، باعث طمع دشمن نسبت به هجمه به اعتقادات جامعه شیعه میشود. آیا نهادهای فرهنگی کشور کاری برای در دسترس قرار دادن کتابی مانند الغدیر کردهاند؟ منظورم از در دسترس بودن صرف چاب مجموعه الغدیر به عنوان مثال نیست. بلکه این کتاب باید برای سنین مختلف باز نویسی شود. یعنی باید برای مفاهیم و آموزهها و معارف غدیر در تمام سنین کتاب باشد. نمیدانم چه قدر جوانان و حتی جامعه فرهیخته ما با شخصیتی بزرگ مانند میر حامد حسین صاحب کتاب عبقات آشنا هستند؟ در خیلی موارد حتی دانشجویان ویا اصحاب رسانه هستند که اصلا اسم این شخصیت بزرگ عالم تشیع حتی به گوش ایشان هم نخورده است. و این خلاء بزرگی در میان جامعه شیعه است که باعث طمع دشمنان و ضربه پذیری جامعه شیعه میشود. که بزرگان فرهنگی کشور باید کاری انجام دهند.