To


منتظران ظهور دو دسته اند؛
-عده*ای برای سرسبزی و خرّمی و فراوانی نعمت و ارزانی طالب ظهورند،
-و عده ای شیفته امام خویش هستند و او را محبوب و معشوق واقعی خود می*دانند.
دسته اول در مصیبتها و مشكلات به یاد امام می*افتند و از او یاری می*جویند،
و دسته دومهمیشه با یاد او به سر می*برند و یك لحظه از او غفلت نمی*ورزند.

توسل در گروه اول ناپایدار و موقتی است، اما ارتباط گروه دوم پایدار و همیشگی است.
باید از مرحله اول عبور كرد، و به مرحله دوم صعود نمودتا احساس نیاز به امام دائمی شود.

آن گاهغیبتی كه به خاطر ما و غفلت ماستتبدیل به حضور می*گردد .. و ظهور آن آینه تمام نمای الهی را رقم می*زند.
باید یعقوب وار منجی عالم را بخواهیم و دلداده او شویم تا لباس فرج، قامت او را بیاراید.