گنجینه شعر درباره ی خاتم الانبیا صلی الله علیه و آله و سلّم

[Yaser.76]

دوستان، سلام
با کمک همدیگر می خواهیم مجموعه اشعار در وصف نبی مکرّم اسلام حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلّم را در این قسمت جمع آوری کنیم.انشا الله

[Yaser.76]

به لاله زار نبوّت که باغ سبز خداست
تو اوّلین شجر استیّ و آخرین ثمری
تو پیشتر ز رسولان رسول حق بودی
تو تا خداست خدا همچنان پیامبری

[Yaser.76]

عالم محیط جلوه دادار سرمد است
ملک وجود یکسره خلد مخلّد است
هر سو که رو نهید عیان حسن احمد است
در جلوه آفتاب جمال محمد (ص)است

[Yaser.76]

خوبان روزگار حقیر محمدند(ص)
خورشید و ماه هر دو اسیر محمدند(ص)
پیغمبران تمام بشیر محمدند(ص)
یک جلوه از جمال منیر محمدند(ص)

[Yaser.76]

ما حامی مظلوم و پشتیبان دینیم
ما شیعه مولا امیرالمومنینیم(ع)
ما را محمد(ص)از ازل توصیف کرده
در آیه قرآن خدا تعریف کرده

[Yaser.76]

یا محمد(ص) ای پیامت روح بخش جان ما
هر کلامت صد چراغِِ مکتب ایمان ما
عترت و قرآن تو قانون ما میزان ما
با تو کی پایان پذیرد خطّ بی پایان ما
امّت تو،مکتب تو همچنان پاینده باد
خط و مشی و اقتدارت تا قیامت زنده باد

[mahdi11]

ای از بر سدره شاهراهت
وای قبّه ی عرش تكیه گاهت

ای طاق نهم رواق بالا
بشكسته ز گوشه ی كلاهت

هم عقل دویده در ركابت
هم شرع خزیده در پناهت

ای چرخ كبود ژنده دلقی
در گردن پیر خانقاهت

مه طاسك گردن سمندت
شب طرّه ی پرچم سیاهت

جبریل مقیم آستانت
افلاك حریم بارگاهت

چرخ ار چه رفیع، خاك پایت
عقل ارچه بزرگ، طفل راهت

خورده است خدا ز روی تعظیم
سوگند به روی همچو ماهت

ایزد كه رقیب جان خرد كرد
نام تو ردیف نام خود كرد

ای نام تو دستگیر آدم
و ای خلق تو پایمرد عالم

فرّاش درت كلیم عمران
چاووش رهت مسیح مریم

از نام محمّدیت میمی
حلقه شده این بلند طارم

تو در عدم و گرفته قدرت
اقطاع وجود زیر خاتم

در خدمتت انبیا مشرّف
وز حرمتت آدمی مكرّم

از امر مبارك تو رفته
هم بر سر حرفت خود آدم

تا بود به وقت خلوت تو
نه عرش و نه جبرئیل محرم

نایافته عزّ التفاتی
پیش تو زمین و آسمان هم

كونین نواله ای ز جودت
افلاك طفیلی وجودت

ای مسند تو ورای افلاك
صدر تو و خاك توده حاشاك

هرچ آن سمت حدوث دارد
در دیده ی همّت تو خاشاك

طغرای جلال تو لعمرك
منشور ولایت تو لولاك

نُه حقّه و هفت مهره پیشت
دست تو و دامن تو زان پاك

در راه تو زخم محض مرهم
بر یاد تو زهر عین تریاك

در عهد نبوّت تو آدم
پوشیده هنوز خرقه ی خاك

تو كرده اشارت از سر انگشت
مَه قرطه ی پرنیان زده چاك

نقش صفحات رایت تو
لولاك لما خلقت الافلاك

خواب تو ولا یَنامُ قلبی
خوان تو اَبیتُ عِندَ رَبّی

ای آرزوی قـََدَر لقایت
وای قبله ی آسمان سرایت

در عالم نطق، هیچ ناطق
ناگفته سزای تو ثنایت

هر جای كه خواجه ای غلامت
هر جای كه خسروی گدایت

هم تابش اختران ز رویت
هم جنبش آسمان برایت

جانداروی عاشقان حدیثت
قفل دل گمرهان دعایت

اندوخته ی سپهر و انجم
برنامده ده یك عطایت

بر شهپر جبرئیل نِه زین
تا لاف زند ز كبریایت

بر دیده ی آسمان قدم نِه
تا سرمه كشد ز خاك پایت

ای كرده بزیر پای كونین
بگذشته ز حد قاب قوسین

ای حجره ی دل به تو منوّر
وای عالم جان ز تو معطر

ای شخص تو عصمت مجسّم
وای ذات تو رحمت مصوّر

بی یاد تو ذكرها مزوَّر
بی نام تو وِردها مبتـَّر

خاك تو نهال شاخ طوبی
دست تو زهاب آب كوثر

ای از نفس نسیم خلقت
نُه گوی فلك چو گوی عنبر

از یَعصِمكَ الله اینت جوشن
وزیغفرك الله آنت مغفر

تو ایمنی از حدوث گو باش
عالم همه خشك یا همه تر

تو فارغی از وجود، گو شو
بطحا همه سنگ یا همه زر

طاووس ملائكه بَریدت
سرخیل مقرّبان مُریدت

ای شرع تو چیره چون به شب روز
وای خیل تو بر ستاره پیروز

ای عقلِ گره گشای معنی
در حلقه ی درس تو نوآموز

ای تیغ تو كفر را كفن باف
نعلین تو عرش را كُلـَه دوز

ای مذهب ها ز بعثت تو
چون مكتبها به عید نوروز

از موی تو رنگ كسوت شب
وز روی تو نور چهره ی روز

حلم تو شگرف دوزخ آشام
خشم تو عظیم آسمان سوز

ماه سر خیمه ی جلالت
در عالم علو مجلس افروز

بنموده نشان روی فردا
آیینه ی معجز تو امروز

ای گفته صحیح و كرده تصریح
در دست تو سنگریزه تسبیح

هر آدمیی كه او ثنا گفت
هرچ آن نه ثنای تو خطا گفت

خود خاطر شاعری چه سنجد؟
نعت تو سزای تو خدا گفت

گرچه نه سزای حضرت توست
بپذیر هر آنچه این گدا گفت

هر چند فضول گوی مردی است
آخر نه ثنای مصطفی گفت؟

در عمر هر آنچه گفت یا كرد
نادانی كرد و ناسزا گفت

زان گفته و كرده گر بپرسند
كز بهر چه كرد یا چرا گفت؟

این خواهد بود عُدّت او
كفاره ی هر چه كرد یا گفت

تو محو كن از جریده ی او
هر هرزه كه از سر هوا گفت

چون نیست بضاعتی ز طاعت
از ما گنه و ز تو شفاعت

[mahdi11]

قاصدک چرخ زنان از تو خبر آورده
با خودش شیشه ی عطری ز سفر آورده

آمده تا دلمان را پر امید کند
همه را با خبر از آمدن عید کند

فقط از معجزه ی عشق تـو بر می آید
شب به پایان نرسیده است سحر می آید

مکه با آمدنت حرمت بسیار گرفت
ماه از محضرتان رخصت دیدار گرفت

در هوایت چه کنم بال کبوتر شده را
جبرئیل ام چه کنم حال کبوتر شده را

سال ها پیش تر از آمدنت هم بودی
علت خلق بنی آدم و عالم بودی

سر بلندیم بگوییم مسلمان توأییم
عجمی زاده و پشت سر سلمان توأییم

می نویسم دل خود را برکاتی بفرست
می برم نام محمد صلواتی بفرست

عقل کلی و جهان جزئی از ادراک تـوأند
شیعیان علی از مابقی خاک توأند

ما که از جلوه ی توحیدی تو آگاهیم
در مسیر تقرّب به رسول الهیم

ما که از روز ازل جزء محبان هستیم
اشهد انّ به نام تو مسلمان هستیم

آن زمانی که تو را غیر علی یار نبود
یوسف حُسن تو را هیچ خریدار نبود

کار تو داشت نتیجه به تو ایمان آورد
باورت داشت خدیجه بـه تو ایمان آورد

[hamid reza]

لطافت موج می*زد در صدایت
که دل برد از خدا هم ربنایت

خدا خلق ات نمود و عاشقانه
دمی زل زد به برق چشمهایت

دو دستت تا به سمت عرش می*رفت
ملک می*ریخت روی دستهایت

از آن روزی که بالت را گشودی
کرامت می*چکید از بالهایت

مبادا تا شود آزرده از خاک
فرشته فرش می*شد زیر پایت

شب معراج دیدی با دوچشمت
که اوج عرش بوده ابتدایت

اگرچه ذره*ام یا کمتر از آن
تو را می*خواهم آقا بی*نهایت

خودت فرموده*ای بابای مایی
تمام هستی*ام بابا فدایت
تو را با عشق یکجا آفریدند
برای خاطر ما آفریدند

خدا را آینه هستی ، زلالی
تو را همرنگ دریا آفریدند

برای اینکه برعالم بتابی
دراوج آسمانها آفریدند

هزاران سال قبل از خلق آدم
و قبل از خلق حوا آفریدند

تو اول بودی و آخر رسیدی
تو را منجی دنیا آفریدند

خدا را شکر در راه تو هستیم
تو را پیغمبر ما آفریدند

خدا می*خواست زهرایی بیاید
تو را بابای زهرا آفریدند

نفسهایت خدایی بود آقا
کلامت دلربایی بود آقا

شبیه انبیا و اولیایش
خدا هم مصطفایی بود آقا

دل تو سبزه زار مهربانی است
تو کارت دلربایی بود آقا

برای این شد اصلاً گنبدت سبز
و گرنه که طلایی بود آقا

تو می*بخشیدی و فرقی نمی*کرد
گدای تو کجایی بود آقا

نشیند گیوه*هایت تا برویش
زمین ، کارش گدایی بود آقا

حسین ، از لعل لبهایت مکیده
اگر که کربلایی بود آقا
الهی من مرید مصطفایم
که چون با مصطفایم با خدایم

[hamid reza]

اتفاقی خاص در عرش عظیم افتاده بود
لرزه بر اندام شیطان رجیم افتاده بود چونکه بر پیشانی مولود پاک امنه
نقش بسم ا... الرحمن الرحیم افتاده بود
در نخستین جزو قرآن هم به پایش با خضوع
معنی رمز الف با لام و میم افتاده بود
از ازل در آخرین جام می پیغمبری
عکس زیبای رخ طفلی یتیم افتاده بود
روی بام شهر مکه در شب میلاد نور
بقچه بوی گل از دست نسیم افتاده بود
سایه فر و شکوه جاودانش همچنان
برسر عیسی و موسای کلیم افتاده بود
مهر او مهر وصیش مهر دختش بی گمان
در دل هر صاحب عقل سلیم افتاده بود
بر سرش ز آن دم که پا بر عرصه هستی نهاد
سایه نور خداوند کریم افتاده بود
هر که با او یا وصیش بی دغل میرفت راه
در حقیقت بر صراط مستقیم افتاده بود