38. در مسير حق، نشاط و سرور دارند: ”وَ نِشََاطاً فِِي هُدََي“ و نشاط در مسير هدايت و حق. ”فَبِذََلِكَ فَلْيَفْرَحُوا“57 بي*شك، بايد انسان فرح و خوشي او به طاعت خداوند باشد.

39. از طمع دورند: ”وَ تَحَرُّجاً عَنْ طَمَعٍ“ و دوري و اجتناب از طمع.

امام علي (عليه السلام) مي فرمايند: ”بيش ترين زمين خوردن عقل ها زير برق هاي طمع هاست.“58 و ”ثمره و ميوه طمع، ذلت در دنيا و شقاوت در آخرت است.“59 پيامبر گرامي (صلوات الله عليه و آله) مي فرمايند: ”بپرهيز از اين كه طمع را مثل موي بدن جزء وجودت كني، زيرا شدت حرص قلب را آشفته مي سازد و بر قلب ها مهر دوستي دنيا را مي زند، و آن كليد هر پليدي و منشأ هر گناهي و سبب نابودي هر حسنه و ثوابي است.“