در مناجات شعبانیه درخواستی که ما از خدا داریم این است که :إِلَهِي وَ أَلْحِقْنِي بِنُورِ عِزِّكَ الْأَبْهَجِ فَأَكُونَلَكَ عَارِفا وَ عَنْ سِوَاكَ مُنْحَرِفا وَ مِنْكَ خَائِفا مُرَاقِبا
الهى... و به نور عز «مناعتبخش» خود كه از هر چيز مسرت انگيزتر است، مرا ملحق فرما تا معرفتم فقط از آن تو باشد و از غير تو روى گردان شوم و فقط از تو خائف و مراقب باشم،
که در این عبارت هم که شبیه عبارات زیات آل یاسین است ،خوف از خدا و مراقبت از او مطرح است نه از غیر خدا.
بنابرین حس می کنم که با توجه به این دعا این مساله روشن تر است.
در صورتی که در سایت فاقد اکانت هستید می توانید - از این طریق عضو شوید
پاسخ با نقل قول