روزی ابوطالب(ع)آمدوبه حضرت فاطمه بنت اسد(س)مادرامام علی(ع)گفت:بالاخره این فرزندما((علی))روزی سرنخی به دستمان می دهد.فاطمه عرض کرد:چطور:فرمود:به خاطراین که درخانه ی کعبه می رودوقتی آنجاخلوت است سنگ برمی داردوسروته این بت هارا میشکند چشم یکی راکورمیکند دهن بت دیگری راپاره می کند وسپس فرارمی کند.
بت پرست هامی آیندوسروته بتهایشان راشکسته میبیننددادوفریادشان بلندمی شودوازخزنه بیت سوال می کنندکه چه کسی این بلارابه سربت های ماآورده؟آنها می گویند:مانمی دانیم.
این کارها کارعلی (ع )است.عاقبت جاسوس های آنها می فهمند وسپس ممکن است تاحدمرگ بچه ی مارابزنندومن مجبورمی شوم ازاودفاع کنم وبالاخره بین بنی هاشم وبقیه ی اهالی مکه جنگ دربرمی گیردعاقبت این بچه یک سرنخی به دست ماخواهدداد
این بچه جه دشمنیه عجیبی بابت ها دارد.
وقتی حضرت ابوطالب این سخنان رافرمود حضرت فاطمه بنت اسدفرمود:من یک قصه عجیب تری دارم.هنگامی که علی(ع)دررحم من بود.
من برای عبادت به خانه ی کعبه می رفتم((حضرت ابوطالب وحضرت فاطمه بنت اسد وخودپیامبرعلیهم السلام قبل ازاسلام متدین به دین حضرت ابراهیم(ع)بودندوهرگزبی دین نبودند))
به هرحال فاطمه بنت اسدفرمود:وقتی که درون کعبه می رفتم هرگاه به بتی نزدیک می شدم دلم دردمی گرفت وهنگامی که ازبت ها دورمی شدم دلم خوب می شد وبه خاطر این مطلب حیران بودم.
مدینه المعاجز علامه سیدهاشم بحرانی قدس سره ج3 ص147
در صورتی که در سایت فاقد اکانت هستید می توانید - از این طریق عضو شوید
پاسخ با نقل قول
