چرا عدالت صحابی ادعای باطلی است؟


علامه امینی می*نویسد: پنجاه حدیث درست است که طلحه و زبیر اساس فتنه بر علیه عثمان هستند و آن دو هیچ ابایی از ریختن خون عثمان نداشتند. طلحه مانع از رسیدن آب به عثمان شد و او جواب سلام عثمان را نمی*داد و از دفنش سه روز ممانعت کرد و هر کس که اراده دفن عثمان را داشت دستور به سنگ*باران کردنش می*داد. او حتی به این هم راضی نشد تا اینکه او را در قبرستان یهود دفن کرد. آیا بعد از این نقل*های تاریخی جایی برای عدالت صحابی می*ماند؟ (19)


به راستی، کسانی که امروز به قاتلان عثمان دشنام می*دهند و قاتلین او را لعن می*کنند چگونه اعتقاد دارند که رسول خدا به طلحه و زبیر بشارت بهشت داده است؟ چگونه خداوند به طلحه و علی (ع) بشارت بهشت داده است در حالی که جنگ جمل، از خونین*ترین جنگ*ها بود؟ چگونه می*توان گفت که عایشه در بهشت است به دلیل اینکه فقط و فقط از زنان پیامبر است؛ اگرچه باعث قتل هزاران نفر از مسلمین شده است؟ جواب یک جمله بیشتر نیست: شما حق ندارید درباره صحابی سخنی بگویید چون همگی عادل بوده*اند. آیا عقل سلیم و وجدان پاک این جواب را بر می*تابد؟ آیا این پاسخ، بستن راه تحقیق نیست؟


به هرحال، بررسی دقیق تاریخ، باطل بودن بسیاری از اعتقاداتی که گروهی برآن پا فشاری می*کنند را آشکار می*سازد. بررسی گذشتگان باعث می*شود که در بعضی عقاید مثل اعتقاد به عدالت تمام صحابی یا افسانه عشره مبشره تجدیدنظر شود؛ هر چند که بعضی برخلاف حکم عقل مانع از بررسی احوال گذشتگان شوند.