سلام.اگر کسی حدیثی راجع به دشمنان اها بیت میدونه،بذاره
سلام.اگر کسی حدیثی راجع به دشمنان اها بیت میدونه،بذاره
آقا ببخش بس که سرم گرم زندگیست,کمتر دلم برای شما تنگ میشود...
اگر راجع به لعنت کردن هم هست،بگید
آقا ببخش بس که سرم گرم زندگیست,کمتر دلم برای شما تنگ میشود...
ابوحمزه ثُمالی گوید: امام سجاد علیه السلام فرمود: هر که جِبت و طاغوت را یک بار لعنت کند خداوند هفتاد هزار هزار حسنه برای او بنویسد، و هفتاد هزار هزار گناه را از پرونده عملش پاک سازد، و هفتاد هزار هزار درجه او را بالا برد. و هر که در شب نیز یک بار آندو را لعنت کند همین اندازه ثواب برای او نوشته گردد. امام سجاد علیه السلام از دنیا رفت، من نزد امام باقر علیه السلام رفتم و گفتم: ای مولای من، حدیثی از پدر شما شنیدهام، فرمود: ای ثمالی آن را بازگو... ( شفاءالصدور فی شرح زیارة العاشور / 371.)
روایت است که علی علیه السلام در قنوت نماز صبح معاویه و عَمْروعاص و ابوموسی و ابواَعْوَر و یاران آنها را لعن کرد. ( بحارالانوار، چاپ کمپانی، 8 / 566.)
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: هر که از لعن کردن کسی که خدایش لعن کرده خودداری و احساس گناه کند لعنت خدا بر او باد. ( الاثنا عشریة، شیخ حرّ عاملی / فصل 9، ص 195.)
خب شد گفتم اینارو..........!
آقا ببخش بس که سرم گرم زندگیست,کمتر دلم برای شما تنگ میشود...
امیر المومنین(ص) می فرمایند:
خداوند سلمان و ابوذر و مقداد را رحمت کند...... چقدر خوب آن دو {ابوبکر و عمر(ل)} را می شناختند!و چقدر نفرتشان از آن دو شدید بود! و چقدر با شدت بر آن دو لعنت می فرستادند.(کتاب اسرار سلیم بن قیس هلالی)
امام صادق(ع) می فرمایند:
سوگند به آنکه محمد(ص) را به حق برانگیخت،اگر در قلب جبرئیل و میکائیل ذره ای حب آن دو{ابوبکر و عمر(ل)}باشد، خدا آن دو فرشته را به رو در آتش می اندازد.(تفسیر برهان)
و نیز امام صادق(ع) می فرمایند:
سزاوار است بر خدا کسی را که در قلبش به اندازه دانه خردلی حب نسبت به آن دو باشد داخل بهشت نکند.(بحارالانوار)
قسمتی از سخنان امام رضا(ع) باشبیب که در آن فرموده اند: ای پسر شبيب اگر بر حسين گريه كنى تا اشگت بر گونه هايت روان شود خدا هر گناهى كردى از خرد و درشت و كم و بيش بيامرزد. اى پسر شبيب اگر خواهى خدا را بر خورى و گناهى نداشته باشى حسين را زيارت كن اى پسر شبيب اگر خواهى در غرفه هاى ساخته بهشت با پيغمبر ساكن شوى بر قاتلان حسين لعن كن.
امالی شیخ صدوق،ترجمه کمره ای ص130
حضرت حیدر به نام فاطمه حساس بود @@@@ خلقت از روز ازل مدیون عطر یاس بود
ای که ره بستی میان کوچه ها بر فاطمه @@@@ گردنت را میشکست آنجا اگر عباس بود