در نخستين روز از ماه رجب سال 57 هجري قمري در بوستان امامت و ولايت، گلي ديگر شكفته شد و بدين سان، پنجمين نور آسمان ولايت و هدايت، پاي به عرصه هستي نهاد و جهان را به نور وجودي خويش روشن كرد تا دانش هاي زمانه را آن چنان موشكافانه بيان كند، كه شگفتي همگان را برانگيزد.
هنگام تولد، امام باقر(ع)، چون امامان ديگر، پاك و پاكيزه به دنيا آمد و در دامان رسالت الهي پرورش يافت، تا در آينده، مسووليت رهبري و پيشوايي جامعه را بنا به دستورات الهي، عهده دار شود و افكار مردم مسلمان را از تاريكي ابرهاي مسموم اموي، بيرون آورده و آماده دريافت سيره و روش حقيقي دين كند.