-
غیبت انسان
آیا مى دانید غیبت چیست؟ عرض كردند: خدا و پیامبر او بهتر مى دانند. فرمودند: این كه از برادرت چیزى بگویى كه دوست ندارد. عرض شد: اگر آنچه مى گویم در برادرم بود چه؟ فرمودند: اگر آنچه مى گویى در او باشد، غیبتش كرده اى و اگر آنچه مى گویى در او نباشد، به او تهمت زده اى.
(الترغیب و الترهیب، ج3، ص515، ح31)
-
هر كس از مرد یا زن مسلمانى غیبت كند، خداوند تا چهل شبانه روز نماز و روزه او را نپذیرد مگر این كه غیبت شونده او را ببخشد.
(بحارالأنوار، ج75، ص 258، ح53)
-
كفّاره غیبت این است كه براى شخصى كه از او غیبت كرده اى، آمرزش بطلبى.
(امالى طوسى، ص 192)
-
اگر در میان جمعى بودى و از كسى غیبت شد، او را یارى كن و آن جمع را از غیبت كردن بازدار و از میانشان برخیز و برو.
(كنزالعمال، ج3، ص586، ح8028)
-
غیبت كردن در (نابودى) دین مسلمان مؤثرتر از خوره در درون اوست.
(كافى، ج2، ص357، ح1)
-
روز قیامت فردى را مى آورند و او را در پیشگاه خدا نگه مى دارند و كارنامه اش را به او مى دهند، اما حسنات خود را در آن نمى بیند. عرض مى كند: الهى! این كارنامه من نیست! زیرا من در آن طاعات خود را نمى بینم! به او گفته مى شود: پروردگار تو نه خطا مى كند و نه فراموش. عمل تو به سبب غیبت كردن از مردم بر باد رفت. سپس مرد دیگرى را مى آورند و كارنامه اش را به او مى دهند. در آن طاعت بسیارى را مشاهده مى كند. عرض مى كند: الهى! این كارنامه من نیست! زیرا من این طاعات را بجا نیاورده ام! گفته مى شود: فلانى از تو غیبت كرد و من حسنات او را به تو دادم.
(جامع الأخبار، ص 412)
-
هر كس در معاشرت با مردم به آنان ظلم نكند، دروغ نگوید و خلف وعده ننماید، جوانمردیش كامل، عدالتش آشكار، برادرى با او واجب و غیبتش حرام است.
(خصال، ص 208، ح 28)
-
گناه براى غیر گناهكار نیز شوم است، اگر گنهكار را سرزنش كند به آن مبتلا مى شود، اگر از او غیبت كند گنهكار شود و اگر به گناه او راضى باشد، شریك وى است.
(نهج الفصاحه، ح 1623)
-
به درستی كه غیبت كردن از زنا بدتر است.
(وسائل الشیعه، ج ۱۲، ص ۲۸۰، ح ۱۶۳۰۸. )
-
هر که در مجلسی بشنود که از برادرش غیبت می شود و آن غیبت را از او دفع کند خداوند هزار باب بدی را در دنیا و آخرت از او دفع می کند.
(من لا یحضره الفقیه، ج4، ص15)