فایل پیوست 290
اااااااااااااااااااااا
نمایش نسخه قابل چاپ
فایل پیوست 290
اااااااااااااااااااااا
به به
کاش میشد اون سه بیت شعرشو هم با ترجمه میذاشتی
البته چون بحث تطبیر مطرح میشه احتمالا بحث مفصلی هم توی این زمینه مطرح بشه.......
خب آقا حسین جان من اون شعر عربی رو ترجمه کن
آقا احسان شما هم بگین تطبیر چیه؟
برای ترجمه شعر اول لازمه "تطبیر" رو معنی کنم. "تطبیر" که فکر میکنم ریشه اش از "طبر" میاد. اونجوری که من توی لغتنامه فرهنگ ابجدی دیدم اصل این کلمه فارسه و همون "تبر" خودمونه. که با سه حرف اصلی "طبر" رفته به باب تفعیل. احتمالا به معنی برش زدن هستش. و در اصطلاح به معنی "قمه زنی" به کار میره.
معنی اون شعر رو میفهمم، ولی ترجمه لغت به لغتشو نمیدونم. مفهومش رو براتون مینویسم. اما لطفا هرجاش غلط هستش اصلاح بفرمایید:
یا من یری التطبیر اضحوکة
یعنی ای کسی که تطبیر رو مسخره میکند و خنده دار میپندارد
لانه فی اصله مبتلا
برای اینکه او در ریشه این قضیه مورد آزمایش و ابتلاء بوده است (شخص مسخره کننده)
و یشهد الله علی قولنا
و خداوند شاهد این گفته ماست
تجربة تثبتها کربلاء
این تجربه ای هستش که در کربلا ثابت شده!
مفهوم کلیش اینه که کسایی که امروز قمه زنی رو مسخره میپندارند، اگر آن روز هم در کربلا بودند، حاضر نمی شدند خون خود را برای امامشان بریزند...
امام صادق عليه السلام ميفرمايند:همانا گريبان دريدند وبر گونه ها لطمه زدند فاطميات(دختران زهرا عليها السلام)بر حسين بن علي عليه السلام وبر مثل چنين بزرگمردي بايد لطمه زد و گريبان دريد
تهذيب الاحكام ج8 ص 325
قال الصادق عليه السلام:كل الجزع والبكاء مكروه سوي الجزع و البكاء علي الحسين عليه السلام
حضرت امام صادق عليه السلام فرمودند:هر گونه جزع و گريه كردن مكروه است مگر جزع و بي تابي براي حسين عليه السلام.
وسائل الشيعه ج3ص 382
مرحوم علامه محمد باقر مجلسی رضوان الله علیه در کتاب شریف "جلاء العیون" صفحات 715 تا 717 اینگونه نقل می کند:
در بعضى از کتب معتبره از مسلم گچکار روایت کرده اند که گفت: روزى مرا پسر زیاد براى مرمت دار الاماره کوفه طلبید، و من مشغول گچکارى شدم، ناگاه صداى شیون بسیار از اطراف کوفه شنیدم، از خادمى که نزد من ایستاده بود پرسیدم که: این صداها چیست؟ گفت: کسى بر یزید خروج کرده بود، و لشکر ابن زیاد به جنگ او رفته بودند، امروز سر او را داخل شهر مى کنند، پرسیدم: که بود آنکه خروج کرده بود؟ گفت: حسین بن على، من از ترس خادم سخن نتوانستم گفت. چون بیرون رفت، چنان طپانچه بر روى خود زدم که نزدیک بود کور شوم، و دست خود را شستم و از راه پشت قصر بیرون رفتم تا به کناسه کوفه رسیدم، دیدم که مردم ایستاده اند و انتظار مى کشند که اسیران و سرها را بیاورند، ناگاه دیدم که نزدیک به چهل کجاوه و محمل پیدا شد، گفتند: حرم محترم حضرت سید شهدا و فرزندان فاطمه زهرا در این محملهایند.
ناگاه دیدم حضرت امام زین العابدین علیه السلام بر شتر برهنه سوار است، و علیل و رنجور و مجروح است، و خون از بدن مبارکش مى ریزد و مى گرید، و از روى حزن و اندوه شعرى چند مى خواند به این مضمون: اى بدترین امتها! خدا خیر ندهد شما را که رعایت جد ما در حق ما نکردید، در روز قیامت که ما و شما نزد او حاضر شویم چه جواب خواهید داد، ما را بر شتران برهنه سوار کرده اید و مانند اسیران مى برید، گویا که ما هرگز به کار دین شما نیامده ایم، و ما را ناسزا مى گویید، و دست بر هم مى زنید، و به کشتن ما شادى مى کنید، واى بر شما مگر نمى دانید که رسول خدا و سید انبیا جد من است، اى واقعه کربلا اندوهى بر دل ما گذاشتى که هرگز تسکین نمى یابد. و اهل کوفه به اطفال و کودکان اهل بیت ترحم مى کردند، پس ام کلثوم زجر کرد ایشان را که اى اهل کوفه تصدق بر ما اهل بیت رسالت حرام است، و آنها را از دست و دهان کودکان مى گرفت و بر زمین مى انداخت، و زنان اهل کوفه از مشاهده احوال آن مقربان حضرت ذو الجلال مى گریستند. ام کلثوم چون صداى گریه ایشان را شنید، از میان محمل صدا زد که: اى اهل کوفه! مردان شما ما را مى کشند و زنان شما بر ما مى گریند، خدا در روز قیامت میان ما و شما حکم کند، و در این حال صداى شیون برخاست ناگاه دیدم که سرهاى شهیدان را بر سر نیزه ها کرده بودند پیدا شد، و در میان آنها سرى دیدم در نهایت حسن و صفا شبیه ترین خلق به رسول خدا، و مانند ماه تابان مى درخشید و اثر خضاب از لحیه مبارکش ظاهر بود.
چون زینب خاتون را نظر بر سر آن سرور افتاد، سر خود را بر چوب محمل زد که خون بر زمین ریخت و فریاد بر آورد که: اى ماه فلک امامت که به جور تیره رویان منخسف گردیدى، اى خورشید سپهر خلافت که به گردش روزگار رخ خود را در افق غروب از ما پوشیدى، اى برادر مهربان فاطمه! یتیم خود را بطلب و دلدارى کن، اى برادر بزرگوار! از فرزند ماتم زده رنجور خود على بن الحسین خبرى بگیر که بدنش از جور دشمنان مجروح است و دلش از ستم دونان مقروح است. از سخنان جانسوز آن نور دیده زهرا، آتش حسرت از ثرى به ثریا زبانه کشید، و از اشک خونین حاضران رخساره زمین گلگون شد، و از دود آه دل سوختگان هوا تیره گردید.
قسمتی از سخنرانی ایه الله العظمی وحید خراسانی در سال 87 :
وای بر اون کسانی که در این شعائر خدشه کنند . بیدار باشید . مردم ایران بدانید کوچکترین کلمه که شعائر حسینیه را سست کند کمر خاتم النبیین را میشکند . فقها ور افتاده اند . فقیه نایینی است . فقیه بروجردی است . فقیه حائری است . فقیه اینانند که میگویند سینه بزنید . زنجیر بزنید . خون هم جاری بشه ، بشه . اینه فقیه . فقاهت اینه . محقق نایینی میگوید سینه زدن زنجیر زدن برای سید الشهدا حتی اگر خون جاری بشه جایز ( مستحب ) است .
استفتائاتی از حضرت ایه الله العظمی سید صادق شیرازی :
سوال : استفاده از موسیقی در سروده ها و نمایش های دینی همچون تعزیه حلال است یا حرام ؟
جواب : موسیقی مطلقا حرام است .
سوال : زنجیر زنی سینه زنی و خراشیدن گونه ها در عزای سید الشهدا علیه السلام چه حکمی دارد ؟
جواب : جایز و بلکه مستحب است .
سوال : ایا ایین های گوناگون عزاداری که امروزه در میان ما معمول می باشد در روزگار امامان معصوم علیه السلام وجود داشته است ؟
جواب : بله اصول اساسی و ریشه همه گونه های عزاداری در ان روزگار وجود داشته است .
سوال : جاری ساختن خون بدن ( ادماء ) در عزای حضرت سیدالشهدا عیه السلام جایز است ؟
جواب : جائز بلکه مستحب است . حضرت زینب سلام الله علیها که همه دوستداران خاندان پیامبر امید به شفاعت آن حضرت دارند وقتی سر مبارک برادر و امام خودر ا بر نیزه دیدند سر خود را به چوبه محمل زدند و خون جاری شد . این عمل در مقابل حضرت زین العابدین علیه السلام انجام گرفت و آن حضرت خطاب به حضرت زینب سلام الله علیها فرمودند : عمه جان شما بحمدلله دارای علم ربانی هستید .
سوال :ایا علمی که در تکایا ی حضرت سیدالشهدا علیه السلام مورد استفاده قرار میگیرد جزء خرافات ست ؟
جواب : انچه در عزاداری حضرت سیدالشهدا علیه السلام متعارف است مورد عنایت خاصه امام زمان عجل الله تعالی فرجه بوده و موجب اجر و ثواب میباشد .
سوال : انجام مراسم شبیه خوانی چه حکمی دارد ؟
جواب : در صورتی که تاریخ را به طور صحیح و بدون استفاده از الات لهو و موسیقی نمایش دهند جایز بلکه مستحب است .
سوال : ایا دلیل شرعی در دست هست که برگزاری سوگرواری حسینی را تایید کند و بر ان تاکید کند ؟ ایا " لطم " ( زدن بر صورت و سینه ) در مراسم بر پایه دلیل است ؟
جواب : امام صادق علیه السلام فرمودند : و لقد شققن الجیوب و لطمن الخدود الفاطمیات علی الحسین بن علی علیهما السلام . بانوان فاطمی بر حسین بن علی گریبان چاک نمودند و بر چهره خود به نشانه عزاداری لطمه زدند . ( جامع الاحادیث الشیعه ج 3 ص 492 )
سوال : منظور از شعائر حضرت سیدالشهدا علیه السلام چیست ؟
جواب : منظور از ان تمامی مراسمی است که بین شیعیان و محبین اهل بیت علیهم السلام متعارف و ان را برگزار میکنند . مراسمی که امام حسین علیه السلام خاندان و یاران او و نیز موضعگیری و فداکرای ان حضرت در راه خدا را به یاد میاورد .
سوال : اگر سستی ورزیدن برای حضور در مجالس دینی و بزرگ داشتن شعائر مذهبی روحیه اسلامی را در انسان ، افراد خانواده و هم کیشان او تضعیف و کم رنگ کند معصیت به شمار می اید. ؟
جواب : در فرض مذکور بله در شمار معاصی قرار دار .
سوال : گریستن بر حضرت سیدالشهدا علیه السلام در نماز چه حکمی دارد ؟
جواب : مانعی ندارد و نماز را دچار اشکال نمیکند مادامی که انسان را از صورت نماز خارج نگرداند .. بلکه گریه بر امام حسین علیه السلام از بهترین وسایل تقرب بهه خدای متعال به شمار می رود .
به گزارش شیعه آنلاین، از مرجع عالیقدرجهان تشیع، حضرت آیت الله مرحوم نایینی فتوایی جامع درباره شیوه سنتی عزاداری امام حسین (ع) صادر گردیده که جمعی ازعلمای اعلام، مراجع و فقها آن را تایید و امضاء نموده و موافقت خود را با آن اعلام داشته اند. متن فتوای به شرح ذیل است:
به نام خداوند بخشنده مهربان
به سوی اهالی بصره و اطراف آن پس از تقدیم سلام به برادران و صاحبان مجد و بزرگی اهل بصره و نواحی ..
بدیهی است که بیرون آوردن هیات و دسته جات در دهه عاشورا مانند آن در کوچه ها و خیابان ها بدون هیچ شبهه ای جایز و رجحان دارد و از آشکارترین مصادیق عزای سالار شهیدان و شهدای کربلا و نیکوترین وسیله ای است برای تبلیغ هدف عالی حسین ابن علی، ترویج قرآن و دین مبین اسلام برای هر دور و نزدیک لکن باید این شعار بزرگ از هرگونه محرمات مانند آوازه خوانی و استعمال آلات لهو و لعب و نزاع و کشمکش خالی باشد و چنانچه گاهی چنین محرماتی در بعضی از هیات ها ی عزا باشد، حرمت آنها به عزاداری امام حسین سرایت نمی کند.
هیچ اشکالی نیست در جایز بودن سینه زدن یا با دست به صورت زدن حتی به حدی برسد که سینه و صورت سرخ و سیاه شود .. خدا ثابت بدارد ایشان را به قول ثابت در دنیا و آخرت. ظاهرا جایزاست شبیه شدن و ممثل گردیدن ولی باید مواظب باشند و در شبیه خوانی و عزاداری محرمات شرعی انجام نشود و اگراتفاقا واقع گردد سرایت به اصل عزاداری نمی کند چنانچه قبلا گفته شد، طبل و سنج و شیپور که در دسته جات و حسینیه ها استفاده می شود و در سوگواری ها مرسوم است حقیقتش تا به حال برای ما کشف نشده است و اگر مورد استعمالش اقامه عزای امام حسین و اعلام به اجتماع عزاداری است و شبیه برسوگواری که در برخی از هیات و روضه های عربی مرسوم است پس ظاهرا جواز استعمال آن است کما اینکه در نجف اشرف هم نزد ما معروف است، والله اعلم.